คนที่เกิดมาแล้วยังไม่เคยมีแฟนยังมีเป็นเพื่อนเราบ้างมั้ย?
บ่อยครั้งเลยเนาะที่รู้สึกเหงาและโดดเดี่ยว แต่ก็ต้องปลอบใจตัวเองว่า “เห๊ยเป็นไรหรอกกก”
แต่พอเอาจริงๆมันก็คิดแหละเนอะทำไมไม่เคยมีโอกาสได้รักกลับมา ไม่เคยมีโอกาสได้ดูแลใคร
บางทีก็คิดนะว่าเค้าไม่ได้สร้างเราให้มามีคู่หรอ หรือโดนมนต์ตัวไหนต้องไว้หรือเปล่าถึงต้องใช้ชีวิตเหงาๆแบบนี้

พยายามหาคนคุยอยู่หลายคนแต่ทุกๆครั้งผลลัพธ์มันก็แย่เหมือนเดิม นอกจากจะนกแล้วมันยังเป็นปมฝังไปอีก
เจอแต่มุมที่ไม่ค่อยโอเคเลย... แต่ก็แปลกเนาะที่เรายังโหยหาความรักกันอยู่..

คนรอบข้างบางคนก็ถามเมื่อไหร่จะมีแฟนสักที
บ้างบางคนก็บอก “ต้องได้เจอคนดีๆเชื่อกุสิ”
แล้วคำถามคือ ต้องรอจนถึงวาระสุดท้ายเลยหรือ?

เราพยายามมองหาความรักกันแต่เหมือนยิ่งหามันก็ยิ่งหนี
บางวันก็นอนคิด เฮ้อออชีวิตมันเปื่อยขนาดนี้เลยหรอว่ะ

หรือว่าจริงๆแล้วเค้าจะสร้างเรามาแค่เพื่อมาทำแค่หน้าที่ตรงนี้ ไม่ได้สร้างให้เรามีรัก งั้นหรือ?