ผมติดทหารเกณฑ์ 2 ปีครับ ซึ่งกำลังจะครบปีในอีกไม่กี่เดือน ผมกลับไปคุยกับแฟนเก่า เพราะผมคิดถึงเธอ เธอเป็นรักแรก เป็นความทรงจำที่ดีที่สุดของผม
หลังจากเลิกกันผมไม่เคยมีคนใหม่ ส่วนเธอก็ไปต่อข้างหน้า 5 ปีมาแล้วครับ คงไม่ต้องบอกอายุตอนนั้น ผมไม่เคยลืมเธอ จนผมไม่ไหวทักไปหาเพราะคิดถึง และเธอมีแฟนอยุ่แล้วครับ การก้าวสู่วัยที่21 ผมเสียคุณพ่อไป ไม่กี่วันก่อนที่ผมจะเข้าค่ายฝึกทหาร เธอก็ให้กำลังผม จนผมเป็นทหารเกณฑ์มาเกือบจะปีแล้ว ผมยังคุยกับเธอในทุกๆวัน ผมกำลังใจจากแม่ คุณยาย น้า
และจากเธอที่ทำให้ผมได้ไปต่อ ผมคิดถึง และรักเธอ ความรุ้สึกมันวนกลับมาที่เดิมซ้ำแล้วซ้ำเล่า ผมทำในสิ่งที่ผิดคือการคุยกับเธอ ทั้งๆที่เธอมีแฟนแล้ว อยากจะออกมามันทำใจไม่ไดั กำลังใจของผม เธองอลบ่อย บ้างครั้งก็เฉยชา ผมคิดถึงเธอมาก เป็นทหารมันฟุ้งซ่าน แต่ลืมไปเราไม่มีสิทธิ์
เธอแค่สงสารผม หรือ เธอให้ความหวัง ผมรักแม้ไม่ได้ครอบครอง แค่มีกันในสายตาก็ดีมากๆแล้ว ผมไม่รุ้จะทำยังไงดี
การมีเธอทำให้ผมมีความสุข อาจจะแค่เพ้อฝัน แต่มันดีกว่าการที่ไม่มีเธอ
ผมเป็นทหารเกณฑ์ 2 ปีครับ แต่ยังคุยกับแฟนเก่า
หลังจากเลิกกันผมไม่เคยมีคนใหม่ ส่วนเธอก็ไปต่อข้างหน้า 5 ปีมาแล้วครับ คงไม่ต้องบอกอายุตอนนั้น ผมไม่เคยลืมเธอ จนผมไม่ไหวทักไปหาเพราะคิดถึง และเธอมีแฟนอยุ่แล้วครับ การก้าวสู่วัยที่21 ผมเสียคุณพ่อไป ไม่กี่วันก่อนที่ผมจะเข้าค่ายฝึกทหาร เธอก็ให้กำลังผม จนผมเป็นทหารเกณฑ์มาเกือบจะปีแล้ว ผมยังคุยกับเธอในทุกๆวัน ผมกำลังใจจากแม่ คุณยาย น้า
และจากเธอที่ทำให้ผมได้ไปต่อ ผมคิดถึง และรักเธอ ความรุ้สึกมันวนกลับมาที่เดิมซ้ำแล้วซ้ำเล่า ผมทำในสิ่งที่ผิดคือการคุยกับเธอ ทั้งๆที่เธอมีแฟนแล้ว อยากจะออกมามันทำใจไม่ไดั กำลังใจของผม เธองอลบ่อย บ้างครั้งก็เฉยชา ผมคิดถึงเธอมาก เป็นทหารมันฟุ้งซ่าน แต่ลืมไปเราไม่มีสิทธิ์
เธอแค่สงสารผม หรือ เธอให้ความหวัง ผมรักแม้ไม่ได้ครอบครอง แค่มีกันในสายตาก็ดีมากๆแล้ว ผมไม่รุ้จะทำยังไงดี
การมีเธอทำให้ผมมีความสุข อาจจะแค่เพ้อฝัน แต่มันดีกว่าการที่ไม่มีเธอ