เรามีเรื่องอยากจะเล่าให้ทุกคนฟังแล้วก็อยากจะถามทุกคนคือเราเครียดมาก แต่ก่อนชีวิตเรามันดีมากครอบครัวอยู่พร้อมหน้าพร้อมตาเราก็ไม่ได้รวยหรอกแต่ว่าเราเป็นเด็กต่างจังหวัดอยู่กับท้องไร่ ท้องนา ครอบครัวเราอยู่ฐานะปานกลางอยากกินอะไรก็ได้กินอะไรก็ได้ แต่พอเป็นช่วงที่เราจะเรียนมหาลัยพ่อกับแม่เราแยกทางกัน แล้วพ่อกับแม่แล้วก็มีหนี้เยอะมากมีหนี้เยอะมากในแบบสำหรับเรานะของมันเยอะ แม่ทิ้งเรากับน้องไป เราก็อยู่กับ พ่อ น้องสาว ย่า พ่อเราเค้าชอบดื่มเหล้า แม่ทิ้งเราไปแต่เราก็ยังเรียนต่อหาตังค์ส่งตัวเองส่งน้องเรียน แต่หนี้เยอะมากหนี้ธนาคารหนี้บัตรเครดิต หนี้บ้าน หนี้ที่นา หนี้กองทุนหมู่บ้าน รวมกันทั้งหมดอ่ะเกือบ 2,000,000 บาท ในฐานะลูกเราก็อยากช่วยแต่เราก็รู้ว่าเราก็รู้ เราช่วยไม่ไหว ก็คือตอนนี้แม่ก็หาส่งหนี้เราก็ไม่ได้จากตังค์จากแม่เลย แต่ก็ไม่เป็นไรเพราะเรารู้ว่าเค้าต้องใช้จ่าย เราได้ใช้กับพ่อบ้าง บางส่วนเราก็หาเองด้วยเราทำทุกอย่างรับเขียนการบ้าน เสิร์ฟอาหาร รับจ้างเกี่ยวข้าว แม้กะทั่งขุดดิน แล้วก็ใช้หนี้รถจักรยานยนต์จนหมด เรารับหน้าที่เป็นหัวหน้าครอบครัวส่งน้องเรียน ส่งตัวเองเรียนพร้อมหนี้สินที่เป็นส่วนของพ่อรายเดือน/รายปี เราก็ส่งให้แม่ด้วย เราอยากจะช่วยแม่มากๆ ถ้าเกิดมีคดีว่าฟ้องว่าแม่ติดคุกเราจะรู้สึกผิดไปตลอดชีวิตแน่ๆ ที่ช่วยแม่ไม่ได้ มันสุดความสามารถแล้วจริงๆ มันเคลียดมากๆ เราอยู่กับความกดดันอยู่กับหลายๆสิ่งที่ค้องรับผิดชอบ จะร้องไห้ก็ไม่ได้ จะอ่อนแอก็ไม่ได้
ปล. ที่เราเรียนต่อเพราะเราไม่เห็นหนทางไหนที่จะช่วยแม่ปลดหนี้ได้แล้วนอกจากเราเรียนจบแล้วได้ทำงานที่หมั้นคงแม่ก็ไม่เคยเห็นด้วยหรอกเพราะแม่อยากให้เราหาตังค์ใช้หนี้มากกว่า เราดูแย่ไหมวะ ที่เราทำในสิ่งที่แม่ไม่ต้องการ
#เรารู้สึกว่าเราแย่มากๆ