ถุงมือเรื่องสั้น เรื่องที่ 3 สำหรับสัปดาห์ที่ 8 นี้ครับ ^^

นี่เป็นอีกเรื่องหนึ่งซึ่งเกี่ยวกับ COVID-19

หญิงสาวสองคน ซึ่งอยู่ในกลุ่มผู้โดยสารที่เดินทางกลับมาจากต่างประเทศ ได้พากันแอบหลบหนีออกจากกลุ่มผู้โดยสารในขณะที่กำลังเกิดความชุลมุนวุ่นวายที่สนามบินสุวรรณภูมิ เพราะผู้โดยสารเหล่านั้นไม่ยอมรับมาตรการการการตรวจหาเชื้อโควิดและการกักตัว หลายคนแอบหนีไปได้ ซึ่งตอนหลังทางการได้ประกาศให้ผู้หลบหนีทุกคนไปรายงานตัว ณ ศูนย์ปฎิบัติการฉุกเฉิน

เธอทั้งสองคน หรือว่า ใครคนหนึ่งคนใด จะยอมไปรายงานตัวหรือไม่ สุดท้ายจะเป็นอย่างไร ???

ตามดูพวกเธอกันครับ ^^

     ที่สนามบินสุวรรณภูมิ...

    " ไม่ยอม ไม่ยอม ไม่ยอม ไม่ยอม ไม่ยอม... "

    เสียงตะโกนตอบเอ็ดอึง เซ็งแซ่อย่างพร้อมเพรียง ดังขึ้นทันที จากผู้โดยสารขาเข้าชาวไทยทุกคน ซึ่งส่วนมากเป็นคนหนุ่มสาว พวกเขาเพิ่งลงจากเครื่องมา และกำลังจะออกไปจากสนามบิน แต่ถูกเจ้าหน้าที่หลายคนสะกัดกั้นไว้ และหลังจากได้ฟังคำประกาศขอความร่วมมือให้ทุกคนไปขึ้นรถเพื่อตรวจสุขภาพร่างกายว่าติดเชื้อโควิดหรือไม่ และต้องถูกกักตัวสิบสี่วัน พอจบด้วยคำพูดที่ว่า " ขอให้ทุกท่านยินยอมให้ความร่วมมือในมาตรการครั้งนี้ด้วยนะครับ " นั่นแหละ จึงกลายเป็นที่มาของการตะโกนประท้วงขัดขืนกันในตอนนี้

    " พวกเราผ่านการตรวจร่างกายมาแล้ว "

    " ใบรับรองแพทย์ของพวกเราก็มี "

    " พวกเราไม่มีใครติดเชื้อหรอก ปล่อยพวกเราไป "

   " ให้พวกเราไปเฝ้าระวังคัวที่บ้านเถอะ "

    และ ฯ ล ฯ สารพัดเหตุผล ที่พวกเขาพยายามช่วยกันยกมาอ้าง เพื่อการถูกปล่อยออกไปจากสนามบิน และกลับบ้านแต่ละคน

    " เฮ้ย ไอ้กุ๊ก " สาววัยรุ่น หน้าตาและผมเผ้าคล้ายสาวเกาหลี แต่งตัวก็ตามสไตล์นั้นเลย กระตุกแขนเพื่อน ซึ่งก็มีหน้าตาท่าทางและสไตล์การแต่งตัวแบบเดียวกัน พออนุมานได้ว่า ทั้งสองไปเที่ยวแดนกิมจิมาแน่ ๆ พอเพื่อนหันหน้ามาถาม " อะไรวะไอ้เจน " ก็รีบบอกเร็วปรื๋อ " เรารีบไปกันตอนนี้เหอะ กำลังวุ่นวายกันแบบนี้แหละ โอกาสเหมาะเลยแก ค่อย ๆ เดิน เบียดคนออกไป ทางซ้าย ช้า ๆ พอถึงทางเดินตรงโน้น ที่จะไปถึงทางออกได้ เราก็เดินเชิดออกไป แบบเนียน ๆ ชิว ๆ ได้เลย "

   " เฮ้ย จะดีเหรอแก " สาวชื่อกุ๊กสีหน้าไม่สู้ดี " ชั้นว่า เราไปกับรถของเจ้าหน้าที่ ที่เค้าจอดรอเรา ดีกว่ามั้ง ยอมให้เค้าพาไปตรวจ ยอมถูกกักตัว แค่สองอาทิตย์เอง แล้วก็ฟรี ไม่เสียตังด้วย ชั้นก็ยังไม่อยากกลับบ้านอะ เบื่อ "

    " ทำไม กลัวว่าตอนนี้ แกติดโควิดแล้ว รึไง "

    " ก็ ไม่รู้ดิ ไม่แน่ใจเหมือนกัน " กุ๊กยังคงลังเล

   " ไม่ติดหรอกน่า แกนอยมากไปแระ ไปกันชั้นตอนนี้เหอะ ถ้าไม่อยากกลับบ้าน ก็ไปอยู่คอนโดชั้นก่อนดิ จะเสียเวลาโดนกักตัวทำไมวะ นะ ไปเหอะ นั่น ๆ เห็นมั้ยล่ะแก เริ่มมีคนแอบชิ่งออกไปสองสามคนแล้ว ไปกันได้ชิว ๆ เลยเห็นปะ ไปเถอะน่าแก "

     ทนเพื่อนรบเร้าไม่ได้ สุดท้าย กุ๊กก็เลยยอมให้เพื่อนจูงแขน แอบเดินออกจากกลุ่มคน ใจเต้นตุ๊ม ๆ ต่อม ๆ แต่ก็ออกมาถึงข้างนอกจนได้ เจนเรียกแท็กซี่ป้ายแดงสีแดงแจ๊ด สะดุดตาคันหนึ่ง ทันที โดยไม่รอช้า

    " ไปคอนโด....สุขุมวิท ร้อยหนึ่ง อย่างด่วน "

    " ได้เลยครับ เชิญครับ " โชเฟอร์หนุ่มใหญ่ ยิ้มและพยักหน้าตอบรับ สองสาวรีบขึ้นรถทางด้านหลัง

    แท็กซี่ใหม่เอี่ยมอ่อง พาสองสาวออกไปจากสนามบิน สู่คอนโดเป้าหมาย ที่อยู่ของเจน

    เป็นอันว่าทั้งสอง เป็นอิสระ จากการถูกกักตัว

    เย็นวันนั้น เจนพากุ๊กไปสังสรรค์กับเพื่อน ๆ ที่บ้านเพื่อนอีกคนหนึ่ง ในโอกาสแฮปปี้เบิร์ธเดย์ของเขา

    ทุกคน เฮฮาปาร์ตี้กันสุดเหวี่ยงคลอดคืน ไม่สนเวลาเคอร์ฟิว เพราะเป็นบ้านของเพื่อนเอง แถมจัดปาร์ตี้กัน ในห้องใต้ดินซึ่งเป็นห้องเก็บเสียงอีกต่างหาก ข้างบนปิดไฟมืดหมด ทุกอย่างจึงราบรื่น

    กว่าจะกลับถึงคอนโด ก็เป็นเวลาเช้าแล้ว มาถึงปุ๊บ ก็พากันนอน ตื่นมาอีกที ก็บ่ายสองกว่าเข้าไปแล้ว

    " แก ชั้นออกไปหาซื้อของกิน หน้าคอนโด แป๊บนะ แกอยากกินไร เด๋วชั้นซื้อมาให้ " เจนแต่งตัวไปด้วย ถามเพื่อนไปด้วย

    " เอาผัดซีอิ๊วละกัน สเลอปี้โค้กด้วย " กุ๊กตอบ แล้วอ้าปากหาว " เพลียชิบเป๋ง ขอหลับต่อละนะ "

    " เออ นอนต่อไปเหอะเพื่อน "

    เวลาผ่านไป จนตกเย็น กุ๊กตื่นขึ้นมา มองดูนาฬิกาแขวนบนผนัง มันบอกเวลา ห้าโมง สิบห้านาที

    เธอลุกขึ้นนั่ง มองไปรอบตัว แล้วเรียกหาเพื่อน " เจน กลับมารึยังแก "

    เงียบ ไม่มีเสียงตอบ กุ๊กร้องเรียกเจนอีกสามสี่หน ผลลัพธ์เหมือนเดิม

    " อะไรว้า ไปไหนอีกว้า " บ่นงึมงำ ๆ ลุกขึ้นยืน เดินไปเปิดตู้เย็น หยิบน้ำขวดหนึ่งออกมา ดื่มสองสามอึก แล้วหยิบรีโมทบนเตียง เปิดทีวี

    " ข่าวด่วน ผู้ที่โดยสารมากับเครื่องบินสายการบิน...เมื่อวานนี้ และหลบหนี ไม่ยอมรับการกักตัวสิบสี่วัน ตามมาตรการของทางการ ให้รีบมารายงานตัวที่ศูนย์ปฎิบัติการฉุกเฉิน หรือ EOC ภายในเวลา สิบแปดนาฬิกา ของวันนี้ ขณะนี้ยังพอมีเวลา สำหรับคนที่อยู่ในกรุงเทพมหานคร หากพ้นกำหนดเวลานี้ไป ทุกคนจะถูกตามล่า และหากถูกจับได้ จะมีความผิด โทษจำคุก 2 ปี ปรับไม่เกิน 4 หมื่นบาท หรือทั้งจำทั้งปรับ ขณะนี้โควิดระบาดหนัก มีผู้ติดเชิ้อเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว โดยเฉพาะในกรุงเทพมหานคร..."

    " เอาแล้วไง งานเข้าจนได้ชั้น " กุ๊กบ่นอุบอิบ หยิบมือถือขึ้นมาโทรหาเจน ก็ติดต่อไม่ได้

    " หายหัวไปไหนของมันวะเนี่ย ทำไงดีชั้น ทีนี้ "

    กรุ๊ง กริ๊ง ... เสียงเตือนว่ามีข้อความเข้าดังขึ้น เธอรีบเปิดอ่านทันใด

    " กุ๊ก เฝ้าบ้านแทนชั้นด้วย ตอนนี้ ชั้นยังกลับไม่ได้ เขากำลังล่าตัวชั้นว่ะ ชั้นกำลังหนีไปที่อื่น ไม่ยอมโดนจับหรอก แล้วจะติดต่อมาอีก "

   " เฮ้ย ทำงี้ได้ไงแก " เธอพูดออกมาแล้ว รู้สึกอยากจะร้องไห้

    " ให้รีบมารายงานตัวภายในเวลา สิบแปดนาฬิกา สามสิบนาที ของวันนี้ " เธอนึกถึงคำประกาศจากข่าวทีวี ที่เพิ่งเปิดดู ตะกี้นี้ เหลือบมองนาฬิกาอีกที ห้าโมงยี่สิบนาทีแล้ว เวลาเหลือ สี่สิบนาที

    " ไม่ไหวแล้วชั้น ยอมไปรายงานตัวดีกว่า ปิดบ้านไอ้เจนไว้ละกัน " กุ๊กตัดสินใจ รีบแต่งตัวลวก ๆ คว้ากุญแจบ้าน ออกจากที่อยู่เพื่อน ล็อกกุญแจแล้วรีบออกไปเรียกแท็กซี่

     เธอไปถึงศูนย์ปฎิบัติการฉุกเฉินหรือ EOC ทันเวลาพอดี อย่างน่าใจหายใจคว่ำ หลังจากนั้นถูกนำไปสู่สถานกักกันโรค พร้อมกับผู้โดยสารคนอื่น ๆ ทุกคนได้รับความสะดวกและราบรื่นทุกอย่างในกระบวนการคัดกรอง เธอถูกส่งตัวไปสถานกักโรคที่ทางการจัดเตรียมไว้

    สามวันต่อมา กุ๊กเริ่มมีอาการไข้ เจ็บคอ ที่น่าตกใจสำหรับเธอเองคือ กินอาหารอะไรก็ไม่รู้รส ไม่ว่าจะเปรี้ยวหวานหรือเค็ม จมูกก็ไม่ได้กลิ่น ซึ่งเป็นอาการของผู้ติดเชื้ออย่างชัดแจ้ง แต่ในที่สุด เธอก็ได้รับการรักษา จนหายจากโรคร้าย

    แต่เจน เพื่อนของเธอ ไม่โชคดีอย่างนั้น

    เพราะความดื้อรั้นของตนเองที่ไม่ยอมถูกกักตัวตรวจโรค เอาแต่หนี เพราะไม่เชื่อว่าตัวเองติดเชื้อ จนเวลาผ่านไปเกือบอาทิตย์ อาการของโรคจึงออก และสายเกินไปเสียแล้ว สำหรับการมอบตัว เมื่อเห็นว่าตนเองอาการหนักแล้ว ต้องตายแน่นอน เจนก็เกิดอาการบ้าคลั่ง ไล่ไอจามใส่ผู้คน บ้วนน้ำลายใส่มือแล้วแปดป้ายไปตามที่ต่าง ๆ

    ภาพของเจน ถูกบันทึกได้โดยกล้องวงจรปิดของหลายสถานที่ เป็นข่าวออกทีวี และภาพสุดท้ายที่กุ๊กได้เห็นในข่าวคือ เจนนอนคว่ำ เสียชีวิต หน้าบันไดทางขึ้นสถานีรถไฟฟ้าแห่งหนึ่งอย่างน่าอนาถ

   " โธ่เอ๋ย ไม่น่าเลยแก " กุ๊กร้องไห้ แทบจะขาดใจ

   
รายชื่อให้เลือกตอบครับ
1. Chi River
2. Christian Trevelyan Grey
3. KTHc
4. Ladylongleg - 2326325 (คุณเล็ก)
5. Lady Star 919
6. Psycho G
7. ruennara
8. Soul Master
9. TOSHARE - 5212378
10. WANG JIE (กรรมการ)
11. แจ๊คในสวนถั่ว
12. ดินสอสีน้ำ
13. นลินมณี
14. ป้ามล - 3650985
15. ยัยตัวร้ายมุกอันดา
16. รัชต์สารินท์
17. ลุงแผน
18. ลูนาติก
19. วนิล - 3188982
20. ส.สัตยา
21. สวนดอก
22. สิงห์ริมถนน