ตอนนี้หมอกุ๊กเหมือนไม่มีตัวตนเลยค่าาา น่าสงสารอะะ  ทีมหมอกุ๊กเฟล ทีมชังมินก็คงขัดใจชังมินเล่นตัวเหมือนกัน ฮ่า

จินฮีถามชังมินเรื่องแหวน
จินฮี ทำไมนายมีนี่อยู่ล่ะ? ไอนี่จินเอ..
ชังมิน ชั้นไปเอามาเอง ทำไมเธอยังเก็บมันไว้อยู่อีก
จินฮี เหมือนโชคชะตาของเราจะยังไม่จบ เหมือนเรายังไม่จบ จริงๆชั้นกลัวมาก ถ้าเกิดชั้นตกหลุมรักนายอีกครั้งจะทำยังไง.. ถ้าชั้นชอบนายแทบบ้าอีกจะทำยังไง
ชังมิน เธอมาเจอชั้นจะยิ่งลำบาก อย่างคราวนี้ก็เรื่องพ่อ ถ้าเธอไม่เจอชั้น ไม่สิ ถึงเลิกกันแล้วมาเจอกันอีกเธอก็จะลำบากเหมือนเดิมอีก กลับเถอะ ความรู้สึกของเธอตอนนี้..ก็เพราะพ่อ..
จินฮี ไม่ใช่อย่างนั้น...
ชังมิน ไม่หรอก..ปกติเธอก็เป็นแบบนี้ เพราะงี้เธอถึงช่วยพ่อมากกว่าสนใจเรื่องหย่า เพราะตอนนี้ชั้นดูเหนื่อยล้า เธอเลยใจอ่อน ชั้นไม่อยากทำให้เธอเหนื่อยเพราะชั้นอีกแล้ว..
จินฮี โอเค ชั้นจะกลับ ตอนนี้นายเจ็บปวดมาก
ชังมิน ชั้นไม่เป็นไร รีบกลับเถอะ
จินฮี ถ้างั้น ถ้าเจ็บก็อย่าอยู่คนเดียว โทรหาชั้นนะ

บนรถจินฮีโทรหาชังมิน
ชังมิน มีอะไร?
จินฮี ทำไมไม่รับโทรศัพท์ล่ะ นอนแล้วหรอ?
ชังมิน อือ
จินฮี อ่อ โทษที ชั้นแค่เป็นห่วง
ชังมิน กลับบ้านดีๆ
จินฮี โอเค

ตอนหมอกุ๊กมาส่งจินฮีที่บ้าน
หมอกุ๊ก เธอสองคนเหมือนจะยังตัดกันไม่ขาดนะ
จินฮี ค่ะ ชั้นก็คิดงั้น
หมอกุ๊ก แต่ว่านะ..ชั้น..
จินฮีสายเข้า อารึมโทรมา จินฮีบอกหมอกุ๊กว่าเหมือนชังมินจะเป็นอะไร ชั้นต้องไปดูเค้าก่อน จินฮีวิ่งขึ้นรถบัสไป (แหม บัสมาได้จังหวะมาก)


จินฮีมาดูคนไข้คุณยาย จินฮีบอกให้พาญาติมา คุณยายบอกว่าลูกชายยุ่งมาก ให้บอกชั้นมาเลยเนี่ยแหละ จินฮีก็ยังบอก งั้นขอเบอร์เค้าหน่อย เดี่ยวชั้นลองโทรเอง คุณยายก็ยังไม่ยอม จินฮีเลยบอกอาการ ถ้าจำศัพท์ไม่ผิด น่าจะเป็นมะเร็งค่ะ จินฮีบอกยายว่ามะเร็งที่อยู่ตรงนี้ใหญ่ขึ้น คุณยายตกใจ บอกว่าเพิ่งได้ยินครั้งแรก แล้วก็โทรบอกสามีว่าเป็นมะเร็งที่ท้อง หมอชิมเดินมาช่วยปลอบคุณยาย
หมอชิมว่าจินฮีว่าญาติคนไข้ให้เก็บอาการคนไข้เป็นความลับ จินฮีขอโทษ หมอชิมบอกว่าตอไปให้ระวัง

ชังมินเจออารึม ชังมินขอบคุณที่เป็นห่วงละก็มาหา อารึมบอกว่าไม่ใช่คนไม่รู้จักกันสักหน่อย ชังมินยิ้ม อารึมบอกว่าไม่ได้หน้าแบบนี้มานานแล้ว ชังมินบอกว่าอารึมเป็นคนดี ขอโทษด้วย อารึมบอกว่าไม่เป็นไร เข้าใจ ตอนนี้โอเคแล้ว

คุณยายคนไข้หายไป ชังมินกับจินฮีช่วยกันหา ชังมินเจอคุณยายมาโวยวายที่ช่องจ่ายยา ละคุณยายก็เป็นลมไป
ลูกชายคุณยายมาด่าจินฮีว่าทำไมไม่โทรหา แล้วไม่เห็นที่เขียนให้เป็นความลับหรอ  จินฮีบอกว่าคุณยากว่าลูกชายยุ่งไม่ให้โทร แล้วหมอชิมก็มาช่วย แต่ลูกชายก็ยังโวยวาย หมอชิมบอกว่าจะเฝ้าดูอาการคุณยายแล้วจะแจ้งให้ทราบอีกครั้ง

จินฮีเดินคุยกับชังมิน จินฮีกังวลเรื่องคุณยาย ชังมินบอก ต้องช่วยสิ ต้องมีวิธี ชวนให้จินฮีไปหาวิธีช่วยคุณยาย

หมอกุ๊กเขียนจดหมายหลังรูปถึงพ่อ ฟังไม่ออกค่ะ ไม่เข้าใจ T.T

จินฮีมาหาชังมิน ถามว่ายังไม่กลับหรอ ชังมินบอกให้กลับก่อนเลย จินฮีขอบคุณเรื่องคุณยายว่าถ้าชังมินหาคุณยายไม่เจอคงแย่ แล้วสองคนก็น่าจะช่วยกันหาทางรักษาคุณยาย แล้วชังมินก็เจอบทความไรไม่รู้เป็นชื่อหมอกุ๊ก

หมอชิมโทรตามหมอกุ๊ก ถามว่าอยู่ไหน หมอกุ๊กบอกอยู่หน้าบ้าน หมอชิมถามว่ากลับจากบ้านนอกแล้วหรอ?แล้วก็บอกว่าชังมินเจอที่หมอกุ๊กทำ  หมอกุ๊กบอกแล้วจะให้ชั้นไปรพ.อะนะ ชั้นพักงานอยู่ไม่รู้หรอ หมอชิมบอก แล้วจะให้ทำไง รพ.เรามีหมอกุ๊กคนเดียวที่ทำได้ หมอกุ๊กเลยไปรพ.รักษาคนไข้

หมอแว่นมาหาเรื่องหมอกุ๊ก ว่าพักงานอยู่ไม่ใช่หรอ หมอกุ๊กบอกแล้วจะปล่อยให้คนไข้ตายหรอไง หมอแว่นก็ด่าอีกให้รักษากฎ

จินฮีเอาคัสตาร์ดมาให้ชังมิน บอกให้กินตอนเหนื่อยๆจะทำให้สดชื่นขึ้น แล้วก็ชมชังมินว่าเก่งมาก อย่างชั้นคงทำไม่ได้ ชังมินบอกแต่เธอก็คอยช่วยอยู่ข้างๆชั้นไง

ชังมินคุยกับหมอกุ๊ก น่าจะคุยเรื่องต่อยหมอแว่น หมอกุ๊กบอกไม่ต้องสนใจ แล้วชังมินก็ขอโทษที่ก่อนหน้านี้ทำตัวไม่ดีกับหมอกุ๊ก หมอกุ๊กเข้าใจ เรื่องแบบนี้บอกผู้ชายที่ไหนจะทนได้ ชังมินขอบคุณที่เข้าใจ แล้วหมอกุ๊กก็บอกจินฮีไม่ได้คิดกับชั้นแบบนั้นอย่าเข้าใจผิด ถ้าอยากจับเข้าไว้ก็ทำให้มัน..ชังมินพูดขัดขึ้นมาว่า ไม่ครับ ตอนนี้ผมสบายใจขึ้น พ่อจากไปผมก็คิดเรื่องนี้ได้เยอะ

จินฮีเจอหมอกุ๊ก หมอกุ๊กถามว่าหาชังมินอยู่หรอ จินฮีตกใจแต่ก็บอกว่าใช่ หมอกุ๊กบอกว่า เพิ่งออกไปเมื่อกี้ ถ้าไปที่ลานจอดรถน่าจะเจอ จินฮีก็บอก ค่ะ..ขอบคุณที่อุส่ามานะคะ แล้วจินฮีรีบวิ่งไปหาชังมิน หมอกุ๊กน้ำตาคลอ (ฮื้ออออ หมอกุ๊กเหมือนจะร้องไห้เบย T^T)

ชังมินขึ้นรถ จินฮีขึ้นมานั่งข้างคนขับ บอกว่าวันนี้ไม่ได้เอารถมา แล้วชวนชังมินไปกินข้าว ชังมินหันมาถาม ที่เธอเป็นอยู่ตอนนี้มันเป็นความรู้สึกแบบไหนรู้มั้ย?..ช่างเถอะ ชั้นอยู่คนเดียวได้ ไม่ต้องห่วงหรอก ไปเถอะ จินฮีไม่ยอมบอกให้ออกรถเลย เร็วๆ
ชังมินพาจินฮีมาบ้าน
จินฮี ใครให้มาส่งบ้าน
ชังมิน เข้าบ้านไปเร็วๆ
จินฮี ไม่เอา
ชังมิน จินฮีอ่า
จินฮี ไม่เอาอะ นายก็อยู่คนเดียวน่ะสิ ชั้นจะกินข้าวด้วย
ชังมิน เดี่ยวชั้นกินเอง ไม่ต้องห่วง..ที่เธอเป็นแบบนี้..
จินฮี ยังไง รู้สึกยังไง?
ชังมิน เห็นใจ เธอกำลังเห็นใจรู้มั้ย เพราะงั้นอย่าทำแบบนี้เลย
จินฮี ไม่ใช่อย่างงั้น
ชังมิน ถ้าไม่ใช่แล้วอะไร?
จินฮี จินฮีไม่ตอบ
ชังมินเลยให้รีบเข้าบ้านไป จินฮีเลยยอมลงจากรถ

จินฮีนั่งอยู่โซฟายังไม่นอน แม่ออกมาเจอ ถามว่าทำไมยังไม่นอน แต่ก็แน่ล่ะ ขนาดชั้นยังนอนไม่หลับเลย คิดถึงเรื่องที่พ่อชังมินอยู่ๆก็จากไปแบบนี้ แล้วก็พูดถึงแม่ชังมิน บอกว่าคนที่ยังอยู่ยิ่งเแย่กว่า ชั้นเองตอนที่พ่อแกจากไปแบบนั้นรู้ว่ามันเหนื่อยแค่ไหน เข้าใจความรู้สึกที่สูญเสียสามีดีเลยแหละ

หมอกุ๊กมากินข้าวกับหมอชิม หมอกุ๊กบอกว่าส่งจดหมายไปหาพ่อแล้ว หมอชิมถามว่าคิดยังไงทำอย่างงั้นล่ะ หมอกุ๊กบอกก็ไม่มีไร

ชังมินมาทำงานเจอกล่องของขวัญบนโต๊ะ เปิดดูเป็นคุ๊กกี้ มีข้อความอยู่ข้างใจ น่าจะเป็นความหมายของคำว่า เห็นใจ

จินฮีรู้ว่าจินเอไปยืมเงินชังมินมา จินเอบอกว่าเดี่ยวจะคืน แล้วจะไม่ทำอีก จินเอบอกว่าไม่ต้อง ชั้นจะคืนเอง แกก็เอามาคืนชั้นเข้าใจมั้ย

จินฮีโทรหาชังมิน บอกว่ารออยู่ห้อง ชังมินไม่อยู่ จินฮีเลยรอหน้าห้อง ละคิดถึงตอนที่รอชังมินเมื่อก่อน
จินฮีส่งข้อความว่า ทำไมยังไม่มา ชังมินตอบกลับว่า วันนี้ดึกหน่อย กินข้าวก่อนเลยนะ
ชังมินกลับมาเจอจินฮีรออยู่
จินฮี มาแล้วหรอ
ชังมิน ทำไมอยู่นี้ล่ะ ชั้นบอกให้กินข้าวแล้วนอนก่อนเลยไง
จินฮี ไม่เอา ชั้นไม่ชอบกินข้าวคนเดียว ชั้นไม่ชอบอยู่คนเดียว
ชังมิน รีบเข้าบ้านกัน
จินฮี ไม่เข้าบ้าน
ชังมิน งั้นไปไหน
จินฮี ก็ไม่รู้อ่ะ
ชังมิน โอเค งั้นไปสูดอากาศแล้วเข้าบ้านกัน เธอหิวแล้วต้องรีบกินข้าวนะ
ชังมินให้จินฮีขี่หลังพาไปเดินเล่น
ชังมิน ถ้าเธอเอาแต่เป็นแบบนี้ ชั้นก็เป็นห่วง
จินฮี ขอโทษ แต่นอกจากรอนายแล้วชั้นก็ทำอะไรไม่ได้สักอย่าง
ชังมิน เธอต้องมีเรื่องที่ทำได้ดีแน่ๆ สิ่งที่เธออยากทำจริงๆ ค่อยๆหาไป
จินฮี ชั้นเอาแต่ทำลายสามีที่ดี
ชังมิน พอเลย ชั้นจะร้องเพลงให้ฟัง

ชังมินกลับมาเจอจินฮีรออยู่หน้าห้อง จินฮีบอกให้เข้าไปคุยกันข้างใน จินฮียื่นซองให้ชังมิน
ชังมิน นี่อะไร
จินฮี ที่น้องชั้นยืมไป
ชังมิน ช่างเถอะ เอาไปเถอะ
จินฮี ไม่เอา คิดดูแล้ว ที่เราเลิกกันเพราะชั้นคิดแต่ว่านายคนเดียวที่เป็นผู้ต้องหา การรอนายมันมากเกินไป ไม่รู้ว่านายอยู่ข้างนอกลำบากแค่ไหน ชั้นคิดแต่ความรู้สึกของตัวเอง ไม่ทันได้คิดถึงความรู้สึกนาย
ชังมิน มาถึงนี่เพื่อพูดเรื่องนี้อะนะ
จินฮี ชั้นเสียใจ เสียใจจริงๆ
ชังมิน ดึกแล้ว รีบกลับเถอะ
จินฮี เพราะงั้นรับไปเถอะ ตอนนี้นายก็ไม่ค่อยดี ชั้นก็ยิ่งรู้สึกผิด
ชังมิน บอกว่าไม่เป็นไรไง
จินฮี ว่าแต่เมื่อเช้าไม่เห็นคุ๊กกี้หรอ
ชังมินบอกว่าไม่เห็น จินฮีก็พูดถึงเรื่องที่ชังมินบอกว่า เห็นใจอะไรไม่รู้วว

จินฮีเอาคุ๊กกี้วางไว้ให้ชังมินอีก ข้อความเขียนไรไม่รู้แต่น่าจะให้มาเจอที่ร้านกาแฟ
จินฮีรอชังมินที่ร้านกาแฟ ชังมินยังไม่มา จินฮีเลยโทรหา ชังมินแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง จนจินฮีเห็นชังมินอยู่หน้าร้านก็ดีใจ จินฮีบอกว่าคิดเรื่องกลับมาคบกันอีกครั้ง..ชังมินพูดขัดมาบอกว่าตอนนี้มันไม่ใช่ความรู้สึกของเธอจริงๆหรอก ถ้าเวลาผ่านไปความคิดเธอก็คงเปลี่ยน จินฮีก็บอกว่าไม่ใช่ ชังมินบอกว่า ตอนนี้เธอก็ลองหาคนที่ชอบดู คนที่ทำให้ใจเธอเต้นจริงๆ เธอจะได้มีความสุข ดึกแล้ว กลับบ้านดีนะๆ ชั้นไปก่อน (โถ่ววว ชังมินเล่นตัวมั่งละะ)

ระหว่างทำงานจินฮีก็แอบมองชังมินตลอดๆ แล้วสุดท้ายก็แน่ใจแล้วว่าใจเต้นกับชังมิน ก็วิ่งหาชังมิน พอเจอก็เอาหูฟังหมอให้ชังมินฟังเสียงหัวใจตัวเอง ละก็จบบบ

ตอนท้ายเสียงหัวใจจินฮีเต้นช้าลงรึป่าวคะ ที่เต้นแรงตอนแรกเพราะเหนื่อยวิ่งตามหาชังมินไรงี้ป่าว;p 55+
หมอกุ๊กคงไม่มีโอกาสกุ๊กกิ๊กละมั้ยงี้ ดูจินฮีรุกชังมินมากอ่ะ อัลไลเนี่ย ผลัดกันรุกอ่อออ

พรีวิว
อารึม คุณคงกลัวว่าจะชอบเธอมากขึ้น
คนไข้ อะไรของนาย
ชังมิน ผมเป็นสามีของผู้หญิงคนนี้
จินฮี อย่างงี้
หมอชิม เพราะเธอเป็นคนที่เปลี่ยนใจหมอกุ๊กไง
จินฮี สวัสดีค่ะ
หมอชิม ถ้าชอบโอจินฮีก็จับเธอเอาไว้สิ
จินฮี แค่วันนี้วันเดียว ให้เวลาชั้นหน่อยสิ
จินฮี จินเอทิ้งกุ๊กไว้แล้วไปหรอ?
ชังมิน จินฮีอ่า...


พรีวิวข้อความ

จินฮีส่งข้อความสุดท้ายให้ชังมินโดยใส่ไว้ในคุ๊กกี้
วันนี้มีคนไข้หยาบคายส่งมาแผนกฉุกเฉิน
หมอกุ๊กกับหมอชิมช่วยชีวิตคนไข้จากอาการฝาปิดกล่องเสียงฉับพลันได้แต่เกิดความรู้สึกหลายอย่าง
ชังมินกับจินฮีได้ทำเหมือนคู่แต่งงานใหม่กันแบบไม่ได้ตั้งใจ
และวันต่อมาก็เกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิดขึ้น