ไม่ได้ดูสดอีกแล้ว TT ตอนนี้ฟังไม่ค่อยออกเลย มั่วๆเดาๆ ผิดขอภัยนะคะ


จินฮีฟื้นขึ้นมาเจอหมอกุ๊ก หมอกุ๊กบอกให้นอนต่อ จินฮีจะไปทำงานแต่หมอกุ๊กไม่ยอม ด่าไป1ชุด จินฮีถึงยอมนอน

ยงกยูถามชังมินว่าขึ้นรถไปด้วยกันได้ไง? ฮยองชอบอาจุมม่าใช่มะ? แน่เลย หน้าดูออกหมด เปลี่ยนผมด้วย ดูดีให้ใครดูกัน ผมรู้ตั้งแต่แล้ว ละยงกยูก็เอาเสื้อที่ชังมินจิ๊กหมอกุ๊กขึ้นมา ชังมินรีบซ่อนเลย 55

ตอนชังมินกับจินฮีเดินด้วยกันอยู่ละอารึมมาทักละเดินไป
จินฮี:อารึมเอาแต่ถามว่าชั้นเป็นอะไรกับนาย ตอบว่าไรดี? แล้วก็บอกว่านายสองคนก็ดูเหมาะสมกันดีนะ ถ้าคบกันจริงๆอาจจะดีก็ได้ อะไร? คบกันอยู่หรอ?
ชังมิน:เปล่าาา ชั้นถามไรหน่อย เธอกับหมอกุ๊กเป็นอะไรกันกันแน่ ตอนนั้นเธอบอกว่าชอบนี่ คิดจะคบกันหรอ?หรือว่าคบกันอยู่หรอ?
จินฮี:นายคิดแบบนี้ได้ไงเนี่ย?

หมอกุ๊กเอาผลเลือดมาให้หมอชิม
หมอกุ๊ก:นี่อะไร?
หมอชิม:ทำไมไอนี่ถึงอยู่ที่พี่ล่ะ?
หมอกุ๊ก:เธอป่วยตรงไหน?
หมอชิม:ป่าว ไม่มีอะไร
หมอกุ๊ก:ถ้างั้นแล้วอะไร มีเรื่องอะไรถึงส่งผลเลือดมาจากอเมริกา
หมอชิม:ไม่มีอะไร ไม่ต้องสนใจหรอก
หมอกุ๊ก:อะไร จะไม่บอกหรอไง?...จีฮเยอ่า..
หมอชิม:...ต้องการผลตรวจ
หมอกุ๊ก:แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเธอ... ทำไมเด็กถึงต้องการผลเลือดของเธอ
หมอชิม:เพราะชั้นเป็นแม่ไง

หมอกุ๊ก:ไหนเธอบอกว่าไม่ได้แต่งงาน
หมอชิม:อือ ไม่ได้แต่ง...ชั้นไม่ใช่คนอย่างที่คิด ละก็อะไรก็ไม่รู้อะ ละก็บอกว่าผู้ชายคนนั้นไม่ได้คิดจะแต่งงานตั้งแต่แรกแล้ว ก็เลยเลิกกันแล้วคลอดลูก
หมอกุ๊ก:กี่ขวบแล้ว
หมอชิม:4ขวบ ลูกสาว

ตอนที่หมอชิมคุยโทรศัพท์กับลูก
จีมินอ่า แม่เองนะ กลับมาจาก...แล้วหรอจ๊ะ? แม่ก็คิดถึงเหมือนกัน แม่จะโทรหาบ่อยๆนะ รีบๆนอนล่ะ ดึกแล้ว รักลูกนะ บาย

จินฮีมาเอาของได้ยินที่หมอชิมคุยโทรศัพท์

หมอชิม:ได้ยินหมดแล้วสินะ
จินฮี:ค่ะ...ชั้นไม่รู้เลยว่าคุณแต่งงานแล้ว
หมอชิม:แต่งงาน? ไม่ได้แต่ง...มีแต่ลูก single mom
จินฮี:ขอโทษค่ะ ชั้นไม่รู้
หมอชิม:ไม่หรอก ไม่เป็นไร

หมอชิมช่วยจินฮีพันผ้า
หมอชิม:นี่เพราะโอชังมินหรอ?
จินฮี:ค่ะ
หมอชิม:ได้ยินจากหมอกุ๊ก เห็นบอกว่าเธอสองคนนั่งรถไปด้วยกันแล้วเกิดเรื่อง วันนี้เขาเลยบอกว่าอย่า..(อะไรก็ไม่รู้)
จินฮี:หมอกุ๊กหรอคะ?
หมอชิม:ใช่ เขาเป็นห่วงเธอมากเลยนะ... ค่อยยังชั่วหน่อย ทั้งๆที่เค้าเคยเป็นคนที่ห่วงแต่คนไข้.. ระวังเรื่องรถด้วยนะ

ชังมินเข้ามาคุยกับหมอกุ๊กเรื่องอาการของจินฮี แล้วก็เรื่องคนไข้คนนั้น ฟังไม่ออกเลย แล้วสุดท้ายหมอกุ๊กก็ถามว่า พวกเธอสองคนเริ่มอะไรกันตั้งแต่เมื่อไหร่?

อารึมปฎิเสธยงกยู บอกว่าเหมือนว่าชั้นจะมีโชคชะตากับคุณชังมิน ใจชั้นก็เอาแต่คิดถึงคุณชังมิน ขอโทษด้วยนะคะ แต่คุณยงกยูก็เป็นคนดี เรามาเป็นเพื่อนกันนะคะ

พ่อโทรหาชังมินถามว่าทำงานเป็นไงบ้าง แล้วก็พูดเรื่องจินฮี บอกว่ารู้ว่าทำงานอยู่แผนกฉุกเฉินที่รพ.เดียวกันอาจจะอึดอัดหน่อย ชังมินบอกไม่ต้องห่วง ตอนนี้ไม่มีอะไรแบบนั้นแล้ว แล้วชังมินก็บอกว่าผมก็มีอะไรจะบอก อย่าหย่าเลยนะครับ พ่อบอกว่าเรื่องหย่า หลังจากแกแต่งงานแล้วจะหย่า ชังมินบอกว่าแล้วเรื่องผมแต่งงานเกี่ยวอะไรด้วย

จินฮีพยายามโทรหาภรรยาของคนไข้คนนั้นให้มารพ.แต่เธอตัดสายทิ้ง คนไข้คนนั้นอาการทรุดหนักชีงมินช่วยปั๊มหัวใจ จินฮีพูดว่าภรรยาของเค้าเหมือนจะไม่มา ชังมินบอกว่าอย่าพูดแบบนั้น เค้าได้ยินหมดนะ เด่วเค้าจะยอมแพ้ ชังมินปั๊มหัวใจไปแล้วพูดกับคนไข้ว่า รออีกหน่อยนะครับ เดี่ยวก็มา อย่าเพิ่งยอมแพ้นะครับ คุณต้องรอดถึงจะได้เจอ เพราะงั้นช่วยฟื้นที่เถอะ อย่าตายนะครับ! ชังมินปั๊มหัวใจไปเรื่อยๆจนชีพจรคนไข้กลับมาปกติ

จินฮีเอาน้ำมาให้ชังมิน จินฮีถามว่าไม่เป็นไรนะ? ชังมินบอกว่า รู้สึกอย่างงี้เป็นครั้งแรก ความรู้สึกที่อยากให้มีชีวิตอยู่ แล้วก็พูดประมาณว่ายามป่วยถึงจะรู้ใครที่อยู่ข้างๆ

จินฮีจะขับรถกลับบ้าน ชังมินมาดักรออยู่
ชังมิน:ตอนนนี้เธอยังขับรถไม่ได้
จินฮี:ชั้นไม่เป็นไร
ชังมิน:ไม่เป็นไรตลอดอ่ะ ไม่เป็นไรอะไร เดี่ยวชั้นไปส่ง ขึ้นรถ

ในรถ
ชังมิน:บ้านอยู่ไหน?
จินฮี:บ้าน?
ชังมิน:ใช่ บ้าน..ทำไม ลำบากใจหรอ?
จินฮี:ก็ไม่.. ยังไงก็เป็นเพื่อนอินเทิร์นด้วยกัน
ชังมิน:ยังอยู่กับคุณแม่ใช่มั้ย?
จินฮีบอกว่าใช่ แล้วชังมินก็ถามว่าออกจากบ้านเก่าของเราแล้วหรอ? จินฮีบอกว่า ใช่สิ จะอยู่ต่อทำไม ชังมินบอกว่าแต่บ้านนั้นก็ยังมีเรื่องดีๆอยู่นะ ยังมีความทรงจำตั้งมากมาย เธอจำได้แต่วันสุดท้ายหรอ?

ชังมินมาส่งจินฮีหน้าบ้าน เจอกวางซูกับจินเอพอดี สองคนตื้อให้ชังมินเข้าไปดื่มในบ้าน แล้วก็ลากเข้าบ้าน กวางซูกับจินเอเรียกชังมินว่า พี่เขยๆ จินฮีบอกว่าอย่าเรียกแบบนั้นสิ พี่เขยๆ ไม่ใช่สักหน่อย กวางซุ:งั้นให้เรียกว่าไรอ่ะ? ฮยอง? จินเอ:อปป้า? จินฮี:นั่นแหละ แบบนี้ยังดีกว่า ฮยอง อปป้า แต่ชังมินบอกว่าให้เรียกตามสบายเถอะ จินฮีบอกว่า ได้ไง? ไม่ได้สิ
ละอยู่ๆกวางซูก็ถามว่าขอแต่งงานยังไงหรอครับ? แล้วก็นึกได้ว่าไม่น่าถามก็ขอโทษ ชังมินบอกขอโทษอะไร ละหันไปถามจินฮียิ้มๆว่าจำได้มั้ย? จินฮี:อะไรล่ะ? ชังมินก็เริ่มเล่าว่าวันนั้นหิมะตกหนักมากๆ สี่คนคุยไปหัวเราะไปดูมีความสุข ละก็มีคนมากดกริ่ง ขนของเข้ามาเต็มบ้าน

หมอชิมนั่งดื่มอยู่ หมอกุ๊กมาหา
หมอชิม:อะไรเนี่ย
หมอกุ๊ก:คิดว่าเธอน่าจะอยู่นี่
หมอชิม:ไม่ต้องใส่ใจหรอก
หมอกุ๊ก:ลูกเป็นไง ชื่ออะไรหรอ?
หมอชิม:จีมิน ดูมั้ย? (หมอชิมเอารูปในมือถือให้ดู)
หมอกุ๊ก:น่ารักจัง เหมือนแม่เลย แล้วก็น่าจะพูดถึงอาการของจีมิน
แล้วหมอชิมก็บอกว่าเมื่อกี้ไปหาเอกสารที่ห้องแล้วเจอรูปที่ถ่ายกับตัวเอง  ถามว่าทำไมถึงยังไม่ทิ้งไป หมอกุ๊กบอกว่าเลิกกันแล้วต้องทิ้งทุกอย่างเลยหรอ? ชั้นไม่คิดจะทิ้งความทรงจำที่ดีๆไปด้วยหรอก แล้วหมอชิมก็ถามว่า พี่ยังอึดอัดกับเรื่องแต่งงานอยู่อีกหรอ? เดทยังไม่ได้เลยคนอย่างชั้นจะแต่งงานอะไร

จินฮีกำลังด่าจินเอกับกวางซูอยู่เรื่องย้ายของเข้ามาบ้าน อยู่ๆแม่ก็มา ชังมินหาที่ซ่อนแทบไม่ทัน 5555 สุดท้ายชังมินปลอมตัวเป็นคนส่งของออกจากบ้านไปได้

ชังมินนั่งรถอยู่ในรถ จินฮีเข้ามานั่งข้างๆ จินฮีถามว่าตกใจมากเลยใช่มั้ย ชังมินบอกว่านิดนึง จินบอกว่า
มันวันอะไรกันนะเนี่ย ละถามชังมินว่าคิดอะไรอยู่หรอ? ชังมินบอกอะไรไม่รู้ ละจู่ๆก็รัดเข็มขัดให้จินฮีละขับรถออกไปเลย ลักพาตัวอีกแล้ว 555+

หมอกุ๊กกับหมอชิมเดินเล่นด้วยกัน หมอชิมบอกว่า ตกใจมากเลยใช่มั้ย หลังจาก6ปีอยู่ๆก็โผล่มา แต่งงานก็ไม่ได้แต่งแต่มีลูกกับผู้ชายคนอื่น หมอกุ๊กถามเรื่องพ่อเด็กประมาณว่าไม่ได้ติดต่อหรอ ทำไมถึงไปเจอคนแบบนั้น หมอชิมบอกว่าชั้นนึกว่าเค้าเป็นคนดี
หมอกุ๊ก:เหมือนชั้นเป็นคนทำให้ชีวิตเธอเจอกับเรื่องแบบนี้
หมอชิม:ไม่ใช่แบบนั้น แล้วชีวิตชั้นมันเป็นยังไง?ประมาณว่าชั้นไม่สนหรอกว่าเด็กไม่มีพ่อ
หมอกุ๊ก:ไม่สนได้ไง เธอไม่ใช่ผู้หญิงหรอไง?เธอคนที่อยากแต่งงานกับชั้นขนาดนั้น
หมอชิม:คิดว่าชั้นอยากแต่งงานกับใครก็ได้หรอ? ชั้นอยากแต่งงานกับคนที่รักจริงๆตังหาก แล้วชั้นก็ชอบที่ได้เจอกันอีกครั้งแบบนี้ แค่ได้เห็นหน้าทุกวัน ได้อยู่ใกล้ๆอย่างงี้...ไปเถอะ ชั้นจะไปแล้ว

ชังมินพาจินฮีมาห้องตัวเอง
จินฮี:ว้าว ใหญ่จัง แบบนี้ยังบอกว่าบ้านชั้นดีอีกหรอ
ชังมิน:นั่งนี่แหละ พักก่อน
จินฮี:นายเป็นอะไรกันแน่
ชังมินก็ตอนนี้เธอป่วยนี่ ใช่มั้ย แขนก็ใช่ไม่ได้ บ้านก็มีครอบครัวน้องอยู่...ว่าแต่เธอนอนทีไหนหรอ? บ้านมีแค่สองห้องเองนี่นา ไม่ใช่ว่านอนโซฟาไรงี้หรอ
จินฮี:ก็..บางทีก็นอนโซฟา บางทีก็ไปนอนกับแม่
แล้วชังมินก็พูดอะไรไม่รู้ จินฮีเริ่มโกรธ บอกว่า เห็นมั้ย ถ้านายกับชั้นอยู่ด้วยกันอย่างงี้ก็เอาแต่ทะเลาะกันอีก ชั้นจะกลับละ จินฮีลุกจะกลับ
จินฮี:จริงๆชั้นอยากรู้นิดหน่อยว่านายอยู่ยังไง ก็อยู่สุขสบายดี..ละจินฮีจะเดินไป ชังมินจับแขนไว้ โอจินฮีไหนบอกว่าเพื่อนร่วมงาน อินเทิร์นด้วยกัน ถ้าลำบากใจก็คิดแบบนี้ก็ได้นี่
จินฮี:ช่างเถอะ
ชังมิน:เธอบอกเองไม่ใช่หรอ ประมาณว่าตอนเจ็บป่วยจะได้รู้ว่าใครจะอยู่ข้างๆ
จินฮี:ไม่เป็นไร ชั้นไม่เจ็บ นายไม่ต้องสนใจหรอก จินฮีจะเดินไป ชังมินกอดจากข้างหลังบอกว่า แต่ชั้นเจ็บ เพราะงั้นช่วยอยู่ข้างๆชั้นหน่อย ขอร้อง...

พรีวิว
จินเอ:ไปนอนที่บ้านเพื่อนน่ะ
แม่:เพื่อน?
ชังมิน:เราเหมือนคู่แต่งงานใหม่เลยเน๊อะ
ชังมิน:เสียดายที่เลิกกับชั้นหรอ?(ไม่แน่ใจ)
หมอกุ๊ก:นายเป็นเด็กประถมหรอไง?
ชังมิน:คุณบอกว่าชอบโอจินฮีใช่มั้ยครับ? ต่อจากนี้อย่าชอบเธอ
หมอกุ๊ก:เรื่องโอจินฮี ชั้นไม่ใช่คนที่จะยอมแพ้เพราะนายบอกให้ยอมแพ้หรอกนะ
หมอชิม:ถ้ามีคนที่ชอบก็สารภาพกับเค้าไปเลย
ข้อความที่หมอกุ๊กพิมหาจินฮี "ต้องพันผ้าเวลานอนด้วยนะ"
จินฮี:เวลาที่จะมาสัญญามันหมดไปแล้ว
ชังมิน:แต่ชั้นปล่อยเธอไปไม่ได้

ตอนนี้คนเขียนบทเอาใจแม่ยกชังมินสุดอ๊ะ เราก็เริ่มไปข้างชังมินละ 5555+ เรื่องหมอกุ๊กกะหมอชิมก็ยังไม่ค่อยเคลียเลยย ตกลงไม่ใช่ลูกหมอกุ๊กจริงๆหรอออออออ