คือแบบ.... ต้องบอกก่อนนะว่าเราเป็นคนที่ผอมมากก แล้วด้วยการที่เราสูงด้วยเลยดูว่าผอมกว่าปกติ (เราสูง 170 น้ำหนัก 42)
แล้วปัญหาที่เราพบบ่อยมากๆคือเวลาเจอเพื่อน(ปกติก็เจอทุกวันนะ) นางจะบอกว่าผอมเกินไปแล้วนะ กินข้าวบ้างรึป่าว เออเราก็ยิ้มแก้เขินนะ ก็ตอบไปว่า กินดิก็คนมันไม่อ้วนเองให้ทำไงวะ บางทีก็บอกให้เราไปเอากระโปรงชุดลูกเสือเข้าบ้างเราก็เลยตอบไปว่า เออก็เอาตังมาให้กูดิ(บางทีเราก็อยากจะทำให้มันสมส่วนนะแต่มันก็ต้องใช้ตังไหมคนเราความพร้อมก็ไม่เท่ากันป่าว) แล้วแบบเจอหลายครั้งต่อวันไม่รู้ว่านางลืมหรืออะไรนะบางทีก็ทักวันละหลายรอบ แล้วเราเป็นคนโดนถามมันไม่ใช่เพื่อนคนเดียวที่ถามหลายคนมากกกก. บางทีเราก็อยากอ้วนนะอยากอ้วนให้ได้มากกว่านี่ เราเคยลองหลายวิธี ทั้งกินเยอะ นอนไว อะไรที่เขาบอกเพิ่มน้ำหนักก็กิน ทุกวันนี้ท้อมาก.รู้สึกไม่มั่นใจในการแต่งตัวหรือออกไปเจอใครๆ ไม่รู้จะพูดกับใคร มันอึดอัดมาก. แบบร่างกายเราก็แข็งแรงปกตินะ.แต่ในมุมมองคนอื่นเขาคงมองว่าเราเป็นโรคหนือป่าว ทุกวันนี้คิดมากสุดๆ
คุณรู้สึกอย่างไรถ้ามีคนมาบอกว่าคุณผอมเกินไปแล้วนะ? ไปซื้อยามากินเถอะ? ไปเอากระโปรงเข้าเถอะ? ฯลฯ?
แล้วปัญหาที่เราพบบ่อยมากๆคือเวลาเจอเพื่อน(ปกติก็เจอทุกวันนะ) นางจะบอกว่าผอมเกินไปแล้วนะ กินข้าวบ้างรึป่าว เออเราก็ยิ้มแก้เขินนะ ก็ตอบไปว่า กินดิก็คนมันไม่อ้วนเองให้ทำไงวะ บางทีก็บอกให้เราไปเอากระโปรงชุดลูกเสือเข้าบ้างเราก็เลยตอบไปว่า เออก็เอาตังมาให้กูดิ(บางทีเราก็อยากจะทำให้มันสมส่วนนะแต่มันก็ต้องใช้ตังไหมคนเราความพร้อมก็ไม่เท่ากันป่าว) แล้วแบบเจอหลายครั้งต่อวันไม่รู้ว่านางลืมหรืออะไรนะบางทีก็ทักวันละหลายรอบ แล้วเราเป็นคนโดนถามมันไม่ใช่เพื่อนคนเดียวที่ถามหลายคนมากกกก. บางทีเราก็อยากอ้วนนะอยากอ้วนให้ได้มากกว่านี่ เราเคยลองหลายวิธี ทั้งกินเยอะ นอนไว อะไรที่เขาบอกเพิ่มน้ำหนักก็กิน ทุกวันนี้ท้อมาก.รู้สึกไม่มั่นใจในการแต่งตัวหรือออกไปเจอใครๆ ไม่รู้จะพูดกับใคร มันอึดอัดมาก. แบบร่างกายเราก็แข็งแรงปกตินะ.แต่ในมุมมองคนอื่นเขาคงมองว่าเราเป็นโรคหนือป่าว ทุกวันนี้คิดมากสุดๆ