สวัสดีชาวพันทิปนะงับ เชื่อว่าหลายๆคนก็เคยเจอมาเนอะ และเชื่อว่าบนโลกนี้ย่อมมีการเปียบเทียบที่ต่างกัน ไม่ว่าจะเป็นการเรียน น้ำหนัก ความสูงสารพัดสารเพเนอะ วันนี้จะมาเล่าที่เคยเจอมาจากประสบการณ์คือ "หน้าตา" 

           เอาจริงๆคนเราอ่ะเกิดมาไม่ได้เพอเฟ็คทุกคนป้ะ บางคนสวยแต่ไม่ฉลาด บางคนขี้เหล่แต่ฉลาดอะไรประมาณนี้ ไม่เข้าใจว่าทำไมบนโลกนี้ต้องมีการเปรียบเทียบ ทั้งมีการเปรียบเทียบเอาตัวเองไปเทียบกับคนอื่นทำให้ตัวเองรู้สึกแย่ หรือ มีการเปรียบเทียบกดคนอื่นให้ต่ำและตัวเองอยู่เหนือกว่า

    

 มาเข้าเรื่องกันค่ะ

ขอเล่าถึงเพื่อนคนนี้ก่อนนะคะ//ไม่ระบุชื่อเด้อ

     

      เพื่อนคนนี้เมื่อก่อนเป็นคนที่ค่อนข้างเตี้ย ดำและอ้วนแต่ไม่ได้อ้วนถึงขั้นเบ่อเริ่มนะคะ อ้วนแบบท้วมๆ ผมสั้นแล้วก็มีสิวค่ะ คือนางเป็นคนที่ไม่ได้เพอเฟ็คแต่โดยรวมขยันค่ะ นางเป็นคนที่ตลกมากค่ะ ทำให้เพื่อนหัวเราะเป็นบางที แต่...พอจบม.ปลายแยกย้ายไปมหาลัย เราก็อยู่หอเดียวกันอยู่ด้วยกันค่ะ ก็อยู่กันแบบราบรื่นดีไม่มีปัญหา //ขอนอกเรื่องนะคะคือเชื่อว่าทุกคนพอขึ้นมหาลัยกันแล้วก็จะมีการเปลี่ยนแปลงสวยขึ้น ขาวขึ้น ผอมลงอะไรประมาณนี้ ต่อนะคะ

     

      พอหลังจากนั้นนางก็ไปหาหมอรักษาสิวอ่ะค่ะ แล้วนางก็เริ่มหน้าใสสวยขึ้นผอมลงแต่โดยรวมก็ยังอยู่ในขั้นอวบๆแต่โดยรวมดีเลยค่ะ เราไม่ใช่ว่าจะดีกว่าเขานะ สมัยม.ปลายเราก็อ้วนท้วมๆ มีสิว แต่ผิวก็ไม่ได้ดำเกินไป พอเราขึ้นมหาลัยเราก็ผอมลงอ่ะค่ะแต่หน้ายังมีสิว รอยสิวเยอะเหมือนกันค่ะ เพื่อนนางก็แนะนำให้ไปหาหมอค่ะ แต่เเม่เราเตือนว่า ไปหาหมอมันดีนะ แต่เรื่องสิวเราไม่สามารถรักษาให้หายขาดได้ไปจากใบหน้าเราค่ะยังไงมันก็ต้องขึ้นอยู่ดี ถ้าไปหาก็ต้องไปหาเรื่อยๆค่ะ //อันนี้ก็แล้วแต่ฮอโมนคนด้วยเนอะ 

   

      ตั้งแต่นั้นนางเริ่มสวยอ่ะค่ะนางนิสัยก็เริ่มเปลี่ยนเป็นเพราะสังคมที่นางอยู่ด้วยอ่ะค่ะแล้วก็เป็นเพราะตัวนางเองด้วย หลังจากนั้นพอนางหน้าใสนางขาดยาหมอมาเป็นเดือนเราเห็นรอยแดงขึ้นเห่อเต็มหน้าเพื่อนเลยค่ะคือนางเป็นคนที่ฮอโมนแรงมาก คือขาดยาหมอไม่ได้เลยค่ะต้องไปหาตลอดทุกวันนี้สิวขึ้นเม็ดนึง สองเม็ดก็ไปหาหมอแล้วค่ะ แล้วจากนั้นหน้านางก็กลับใสเช้งวั๊บเหมือนเดิม ต่อไปนี้คือจุดพีคค่ะ