สวัสดีค่ะ ไม่แน่ใจว่าจะตั้งเป็นกระทู้ปรึกษา หรือระบายความในใจดี ^^
เกริ่นก่อนว่าบ้านเราไม่ได้เลี้ยงแมวหรือสัตว์ใดๆ มาเกือบสิบปีแล้วค่ะ

ย้อนกลับไปเมื่อหกเดือนก่อน (ราวๆ ปลายเดือน ก.พ) ตาล มานอนอยู่หน้าบ้านด้วยสภาพผอม มีรอยถูกกัดมา เราให้น้ำให้อาหารกินมาตลอดจนอ้วนดี ชีวิตเค้าดูแฮปปี้ได้ราวๆ 5 เดือนค่ะ 




หลังจากนั้นก็เริ่มกินน้อยลง พยายามจะเข้ามานอนในบ้าน ในที่สุดบ้านเราก็ใจอ่อนให้เข้ามานอนในบ้านได้
หลังจากนั้นก็เริ่มซูบผอม กินได้น้อยถึงน้อยมากๆ เอาแต่นอนจนแม่หัวเราะ หยอกว่าน้องอกหักมารึยังไง 😆 
เราปล่อยน้องเป็นแบบนี้มาสองสัปดาห์ หลังจากนั้นก็สังเกตเห็นความผิดปกติ คือ น้องหายใจเร็ว ดูหอบเหนื่อย วันที่ 8/8/63
วันถัดมาอีกวันเราจึงพาน้องไปหาหมอค่ะ 




หมอเจาะเลือดตรวจ สรุปว่าน้องเป็นเอดส์แมว ขาดน้ำจนเสี่ยงช็อค ติดเชื้อในกระแสเลือดขั้นรุนแรง มีภาวะโลหิตจาง เกล็ดเลือดต่ำ เหลืองทั้งตัว เข้าข่ายมีภาวะ เยื่อบุช่องท้องอักเสบ เราจึงให้แอดมิทให้น้ำเกลือ 1 คืนค่ะ  น้องร้องครางเบาๆ ไม่มีแรงดิ้นเลยค่ะ


วันที่ 10/8/63 รับกลับมาที่บ้าน (แลปเลือดน้องไม่มีอะไรปกติเลยค่ะ) หมอบอกให้ทำใจ เพราะน้องอาการหนักมาก
ได้รับยามาสามตัว คือ ยาฆ่าเชื้อ บำรุงเลือด และเพิ่มภูมิต้านทาน นัดดูอาการ 17/8/63 ค่ะ
(กลับมาไม่มองหน้าเราเลย อ้อนแม่เราอย่างเดียว แง้งง)


หลังจากกลับมาดูแข็งแรงขึ้นนิดหน่อย มีร้องขออาหารบ้าง (มื้อเดียว) หลังจากก็นอนและอ้อนเก่งมากก ไม่กินอะไรเลยค่ะนอกจากขนมแมวเลีย เราก็ได้แต่ฝืนป้อนยาไป (ตอนแรกนึกว่าป้อนง่าย แต่พอมีแรงแล้วไม่ง่ายเลยค่ะ 555)
ตาน้องเศร้าจนไม่อยากมองเลย ^^


วันที่ 15/8/63 เรารู้สึกว่าน้องมีแรงขึ้น ออกไปนอนเล่นนอกบ้านได้
เริ่มมีการเลียขนตัวเองค่ะ (แต่อาหารก็ยังเล็มๆ เหมือนเดิม)


เราสงสารน้องมาก ไม่อยากจะยื้อไว้เยอะ ได้แต่ให้กินยาไปเพื่อบรรเทาบ้าง บอกน้องตลอดว่าถ้าอยากอยู่ต่อก็ช่วยๆ กัน ถ้าไม่ไหวก็ให้น้องไป แล้วค่อยมาอยู่ด้วยกันใหม่

เจอสถานการณ์แบบนี้ ให้กำลังใจ รับสถานการณ์ยังไงดีคะ