พอดีนั่งอ่านกระทู้ "คนส่วนใหญ่ต้องอดทนทำงานที่ไม่ได้ชอบจริงมั้ย?"
ผมเลยสงสัยว่า แล้วคนที่ได้ทำงานที่ตัวเองรัก ไม่ว่าจะงานประจำ ฟรีแล้นซ์ หรือธุรกิจส่วนตัว
มีส่วนไหนของงานที่คุณรู้สึกว่ามันก็แสนจะน่าเบื่อ รูทีน กล้ำกลืนฝืนทน ในการจะทำมัน แม้ว่ามันคือสิ่งที่คุณรักมากๆ
ผมยกตัวอย่างนะครับ ผมเป็นฟรีแล้นซ์ ถ่ายภาพงานแต่ง ถ่ายภาพนอกรอบเรียนจบของน้องๆนักเรียนม.6 ภาพงานอีเว้นท์ต่างๆ
จุดที่ผมชอบที่สุดก็คือการได้ทำหน้าที่เก็บโมเม้นต์ที่สำคัญๆตามแต่ละงานที่ได้รับการว่าจ้างไป
แต่...ส่วนนึงของงานและความรับผิดชอบที่ผมเบื่ออยู่บ้าง นั่นก็คือ การต้องแบ็คอัพรูปหลายๆที่ (จะแบ็คใส่ฮาร์ดดิสก์ตัวเดียวก็ไม่ได้) และการต้องนั่งแต่งรูปในโปรแกรมหลายๆชั่วโมง ใช่ครับผมชอบการตกแต่งรูปให้ดูสวย แต่การที่คุณต้องทำมันทุกวัน (เพราะลูกค้ารอไฟล์ภาพตัวจริงอยู่) มันก็มีบ้างนะที่รู้สึกกล้ำกลืนทำๆมันไป
ที่ตั้งกระทู้นี้ก็แค่อยากจะแชร์ว่า ขนาดคนที่เขาได้ทำงานที่เขารัก มันก็จะมีจุดเบื่อ จุดรูทีน ไม่ต่างกับการที่เราไม่ได้ทำในสิ่งที่เราอาจจะไม่ได้รักมากเหมือนกันครับ
ถ้าหากคุณคือคนที่รักในงานที่ตัวเองทำ จุดที่น่าเบื่อหรือทรมานของงานที่คุณรัก คืออะไรครับ
ผมเลยสงสัยว่า แล้วคนที่ได้ทำงานที่ตัวเองรัก ไม่ว่าจะงานประจำ ฟรีแล้นซ์ หรือธุรกิจส่วนตัว
มีส่วนไหนของงานที่คุณรู้สึกว่ามันก็แสนจะน่าเบื่อ รูทีน กล้ำกลืนฝืนทน ในการจะทำมัน แม้ว่ามันคือสิ่งที่คุณรักมากๆ
ผมยกตัวอย่างนะครับ ผมเป็นฟรีแล้นซ์ ถ่ายภาพงานแต่ง ถ่ายภาพนอกรอบเรียนจบของน้องๆนักเรียนม.6 ภาพงานอีเว้นท์ต่างๆ
จุดที่ผมชอบที่สุดก็คือการได้ทำหน้าที่เก็บโมเม้นต์ที่สำคัญๆตามแต่ละงานที่ได้รับการว่าจ้างไป
แต่...ส่วนนึงของงานและความรับผิดชอบที่ผมเบื่ออยู่บ้าง นั่นก็คือ การต้องแบ็คอัพรูปหลายๆที่ (จะแบ็คใส่ฮาร์ดดิสก์ตัวเดียวก็ไม่ได้) และการต้องนั่งแต่งรูปในโปรแกรมหลายๆชั่วโมง ใช่ครับผมชอบการตกแต่งรูปให้ดูสวย แต่การที่คุณต้องทำมันทุกวัน (เพราะลูกค้ารอไฟล์ภาพตัวจริงอยู่) มันก็มีบ้างนะที่รู้สึกกล้ำกลืนทำๆมันไป
ที่ตั้งกระทู้นี้ก็แค่อยากจะแชร์ว่า ขนาดคนที่เขาได้ทำงานที่เขารัก มันก็จะมีจุดเบื่อ จุดรูทีน ไม่ต่างกับการที่เราไม่ได้ทำในสิ่งที่เราอาจจะไม่ได้รักมากเหมือนกันครับ