คนรอบตัวเอาแต่พูดถึงปัญหาของตัวเอง โดยไม่เคยสนไม่เคยมองเลยว่าเราเองเจออะไรมาบ้าง เราเองก็เหนื่อย งานเราก็เหนื่อย
กับเรื่องของความรัก ในวันนี้เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขารักเราบ้างหรือป่าว เริ่มมาเราก็แค่ตัวสำรอง พอวันนี้เราถามเขาว่าที่ตรงนี้เป็นเรามันเพราะอะไร เขาตอบมาว่าเพราะมันมีแค่เราแค่นั้น เพราะมันเหลือแค่เรา เขาเลยต้องเลือกเรา อึกอัดไปหมด เราทิ้งทุกอย่างเพื่อเขา ยอมให้แม่เสียใจร้องขอให้แม่ให้เราได้เดินตามความรักที่เราเรียกมันว่าความสุข แต่พอมาวันนี้เหมือนเราเองที่คิดไปเองคนเดียว เราเองคนเดียวเลยที่พยายามมาตรงนี้ เราเองคนเดียวที่พยายาม รักหรอ เขาหลอกลวง เขาไม่ได้แม้แต่อยากให้ตัวเรามาอยู่ตรงนี้ด้วยซ้ำ แม้กระทั่งเราร้องไห้เสียใจมากแค่ไหนอยู่ใกล้แค่นี้เขาก็ไม่สนใจว่าเราจะเป้นยังไง แต่กับอีกคนดึกดื่นแค่ไหนเขาก็ขี่ไป เพราะแค่เป็นห่วง แล้วคนอย่างเราไม่หน้าเป็นห่วงงั้นหรอ คนแบบเรามันไม่มีค่าเลย กับคนนั้นชอบถ่ายรูปชอบให้ไปหาไปเจอ ชอบไปเที่ยวด้วยกัน ชอบโพสอวด แต่พอเป็นเราเขาดันไม่ชอบ เพราะว่าพอเป็นเราเขาเลยไม่ชอบ เพราะเป็นเราเขาเลยไม่สนใจ เราพูดไม่ได้เลย พูดไปก็น่าเบื่อ น่ารำคาญ เคยผิดหวังไหม ผิดหวังซ้ำๆ รู้สึกแพ้ซ้ำๆ เราพยายามทุกอย่างเพื่อแค่ให้เขารักเรามากขึ้น แต่วันนี้เรารู้แล้ว ต่อให้เรานอนอยู่ใกล้แค่ไหน หรือหายไปไกลแค่ไหน เขาก็ไม่สนใจ ไม่เคยสนใจว่าเราจะเป็นหรือตาย ไม่เคยสนใจว่าใจเราจะเจ็บปวดแค่ไหน เพราะมันไม่ใช่เราที่เขาอยากให้อยู่ตรงนี้ เพราะมันไม่ใช่เราแต่แรก เพราะคนที่เขารักมันไม่ใช่เรา เหนื่อยมากเลย เหนื่อยจนไม่อยากตื่นมาเสียใจซ้ำๆ ไม่อยากตื่นมาเจอปัญหา สองสามปีมานี้มีแต่ปัญหาวิ่งเข้ามากว่าจะผ่านแต่ละอันมาได้ก็สาหัส แต่พอเจอเขาก็ดันคิดไปเองว่าเขารักเรา เขาคือคนที่ใช่ แต่ในความเป็นจริงแล้วป่าวเลย เขาแค่เข้ามาคุยเล่นเพราะเหงา เขาแค่เหงา แค่น้อยใจคนของเขา เขาแค่โกหก ละเราดันเชื่อทุกอย่าง ยอมทุกอย่าง เขาแค่กอดเพราะจำเป้นต้องทำ  เขาแค่อยู่เพราะสงสาร เขาแค่ทำแบบนั้นเพราะจำเป็นต้องทำ เขาแค่ไม่ได้รัก เขาแค่ไม่ได้รัก เขาเลยไม่สนใจ ไม่แคร์ 
เหนื่อยมากเหมือนกันที่หันไปทางไนก็มีแต่ความเสียใจ เราคงต้องยอมแพ้ ยอมให้เขารักคนที่เขารัก เราฝืนไม่ไหวแล้ว