สวัสดีค่ะ เราพึ่งเรียนจบมอปลาย เราเป็นลูกคนโต แม่ไม่เคยต้องการให้เราเกิดมา แต่ที่เราเกิดมามันคือความผิดพลาด แม่เคยคิดจะทำแท้งเรา แต่ยายขอไว้เราเลยได้เกิดมาลืมตาดูโลก พอเราเกิดมาได้สองเดือนแม่ก็ส่งเราไปอยู่กับตายายที่ต่างจังหวัด นานๆจะกลับมาเยี่ยมเราที แต่เราก็ไม่ได้ว่าอะไรคิดว่าเขาคงยุ่งมาก แต่เราก็มีบ้างที่แอบน้อยใจว่าทำไมเราไม่ได้อยู่กลับแม่เหมือนลูกคนอื่นๆ ทุกๆวันแม่ที่โรงเรียนแม่ทุกคนมาหมด ยกเว้นแม่เราและตากับยายก็ต้องทำงานเลยมาไม่ได้ วันแม่เลยเป็นอีกหนึ่งวันที่เราเกลียดและไม่อยากให้มี จนพ่อกับแม่เราแยกทางกัน แม่เจอสามีคนใหม่และมีลูกสาวด้วยกัน1คน แม่ย้ำกับเราเสมอว่าแม่ไม่เคยรักพ่อของเราเลย แต่แม่รักพ่อของน้องมาก แต่ก็ต้องเลิกลากันไปตอนน้องเราได้สองขวบ จากนั้นแม่เราก็มีแฟน และแต่งงานใหม่กับชาวต่างชาติ เขาเอ็นดูเราเติมเต็มสิ่งที่เราไม่เคยได้รับจากพ่อหรือแม่ เราคุยกับเขาได้ทุกเรื่องไม่ว่าจะเรื่องอะไรเขารับฟังเราเสมอ แล้วทำเรื่องเอาเราไปเรียนต่างประเทศ เวลาเราอยากทำอะไรเขาก็จะคอยให้กำลังใจเราเสมอ ต่างจากแม่แท้ๆของเราเองที่คอยพูดตลอดว่า มันทำไม่ได้หรอก ไม่เห็นเหมือนลูกคนอื่นเลย ทำไมไม่วาดรูปเก่งๆเหมือนคนอื่นเลย ดูลูกป้าสิวาดรูปเก่งมากเลย ทำฮี้ยอะไรก็ไม่ได้เรื่อง ไม่มีวันเจริญ อี ทำอะไรไม่ได้หรอกนอกจากขายฮี ขายตัวยังได้ตังแต่ให้เขาเอาฟรี มัน ไม่ควรมาเกิดเป็นลูกกู ไปตายไหนก็ไป ย้ายออกไปไหนได้ก็ไป อยู่ไปก็รกหูรกตากู คนอย่างมันไม่ตายดีหรอก เราก็งงนะว่าเราแค่มีแฟนแล้วเราก็อยู่ไกลแฟนมากๆด้วยไม่เคยมีอะไรกับผช แต่ทำไมแม่ต้องว่าเราแบบนี้ ทีเราไม่พูดบางทีเราก็อึดอัดนะ แต่เราพูดกับใครไม่ได้เลย เราไม่อยากให้คนใกล้ตัวมองแม่เราไม่ดีไม่อยากเล่าเรื่องนี้ให้พ่อใหม่ฟัง แม่ไม่ใช่แค่ใช้คำพูดดูถูกเรา แต่แม่ทุบตีเราอย่างกับเราเป็นทาสเขาเหมือนเราไม่ใช่ลูก บางทีเราไม่ทำอะไรผิดแต่เขาเครียดกับเรื่องอื่นมาก็มาด่าเรามาว่าเรามาลงที่เรา เราคิดว่าเราคือที่ระบายอารมณ์ของเขาแค่นั้นหรอ เราเครียดจนเรากลายเป็นเด็กเก็บกด ชอบอยู่คนเดียว ภายนอกเราดูร่าเริงนะแต่ข้างในใจเรามันแตกสลายมากเลยอะ เราเริ่มมีความรู้สึกที่ว่าขนาดคนที่เขาไม่ใช่พ่อของเราจริงๆยังเข้าใจเรามากกว่าแม่แท้ๆของเราอีก ทุกวันนี้เราพยายามหางาน แต่เขาก็พูดกรอกหูเราทุกวันว่าคนอย่างเป็นอะไรไม่ได้หรอก กูจะรอดูวันที่ชิปหาย วันที่ต้องขายฮี

เราอยากจะตายๆไปซะให้มันจบๆ แต่เราก็ทำไม่ได้เพราะความรู้สึกผิดในสิ่งที่พระพุทธเจ้าได้สอนไว้เกี่ยวกับกรรมการฆ่าตัวตาย แต่เราก็อยู่เหมือนตายทั้งเป็น เรา ต้องมารองรับอารมณ์ของแม่ที่ไม่รู้จะยังไง ยอมรับเลยว่าทุกวันนี้ระแวงมากว่าแม่จะด่าอะไร แม่จะตีเราไหม แม่ไม่เคยขอโทษเราสักคำมีแต่ด่าว่าตัวปัญหา ตัวปัญหาที่ทำให้ชีวิตเขาพัง เราไม่ควรเกิดมาเลยจริงๆ