ตอนนี้เราเรียนจบแล้วแต่ยังไม่มีงานทำเราโดนบังคับมาตั้งแต่เด็กตั้งแต่เรื่องเรียน ย้ายเราไปเรียนนู้นนี้ตามใจเขาเราก็ยอมทั้งๆที่ไม่อยาก พอม.ปลายเขาจะย้ายรร.เราอีก เราก็ไม่อยากย้ายแต่พ่อแม่บังคับให้ไปสอบเราก็ไปแต่เราก็เลือกที่จะมั่วข้อสอบหมดเพื่อที่จะไม่ผ่านพอผลออกมาเราไม่ผ่านจริงแต่พ่อแม่เราว่าเราทุกอย่างเราบอกเขานะว่าเราไม่อยากย้ายแต่เขาบอกเป็นเพราะเราไม่อ่านสือไม่ตั้งใจคือเขาไม่ฟังเราเลย เราทนๆมาจนจบมหาลัยทุกอย่างแต่เขาก็ยังไม่เลิกบังคับ ตอนนี้เราก็มีแฟน เรากับแฟนเคยไปหาไรกินไปดูหนังแถวบ้านพ่อเราก็ไปส่งเราก็เข้าใจว่าเขาคงเป็นห่วงเราแต่เขานั่งรอเราในรถตลอดไม่ว่าเราจะขอไปไหนเขาก็ไปส่งแล้วจะนั่งรอเราในรถแถวนั้น มันรู้สึกอึดอัดบ้าง เกรงใจบ้างเลยต้องรีบกินข้าวกับแฟนแล้วก็รีบกลับเพราพ่อเรารออยู่ในรถตลอดเวลา เราเองก็อยากไปเที่ยวกับแฟนต่างจังหวัดบ้างเคยขอเล่นๆแต่เขาไม่ให้อันนี้ก็รู้อยู่แก่ใจ ขนาดจะไปนอนบ้านเพื่อนเราเองเขายังไม่ให้นอนเลยไปเที่ยวต่างจังหวัดกับเพื่อนเขาก็ไม่ให้คือเราเรียนจบแล้วเราก็อยากไปไหนมาไหนบ้างถ้าเราได้งานแล้วมันคงไปเที่ยวไหนยาก เราตามใจเขาทุกอย่างแต่เขาไม่เคยตามใจเราเลย เราอิจฉาเพื่อนหรือคนรู้จักวัยประมาณเราเห็นเขาได้ไปแบบอิสระอยากให้เขาปล่อยเราบ้าง เราอายุ20กว่าแล้วพ่อแม่เราชอบบอกว่าเราดูแลตัวเองไม่ได้ไปเจอโลกภายนอกคือแย่แน่นอนแต่เขาไม่เคยปล่อยเราให้ไปผจญภัยเลยค่ะ เราควรพูดหรือยังไงกับเขาดีคะแต่พ่อเราเป็นคนดุมากเลยค่ะชนิดที่แบบคำไหนคำนั้น ถ้าบอกไม่คือไม่ตื้อก็ไม่ได้ผลบางทีครอบครัวก็ออกจะหัวโบราณสักนิดค่ะ ถ้างงตรงไหนก็ขอโทษด้วยค่ะปกติเราพูดไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไร555555