วันนี้มีคาบนึงเรานั่งเรียนอยู่ในห้องกับเพื่อนร่วมห้อง เรียนไปสักพักนึงเราเริ่มรู้สึกว่ามีคนเรียกชื่อเราแว่วๆ(เป็นคนหูไวตาไว(?)) งเราเลยลดสมาธิจาดครูนิดนึงมาแยกเสียงว่าใครพูดอะไร เราได้ยินเป็นเสียงผู้ชายในห้อง(กลุ่มเพื่อนที่เคยอยู่รร.ตอนประถมเดียวกัน)นี่ล่ะค่ะพูดถึงเรื่องเราแบบพวกคะแนนสอบค่ะ.

.ประมาณว่าโง่เหมือนอีฟ้า(นามสมมุติ)เลยเรียนก็ไม่ได้เรื่อง...บลาๆหลายๆเรื่อง(พูดกันเบาๆ) ตอนนั้นเรากลั้นสุดๆเลยค่ะเพราะไม่อยากมาตีหน้าเศร้าในคาบเรียนไม่อยากแสดงเดี๋ยวหาว่าสำออย จู่ๆก็มีเสียงผู้ชายในกลุ่มคนนึงบอกว่า คนเรามันก็ถนัดคนละอย่างล่ะวะจะให้เก่งหลายด้านก็ไม่ได้

เรานี่งงเลยว่าทำไมถึงต้องเป็นเรากลับบ้านมาเรานั่งคุยกับหมาที่บ้านเลย(อย่าว่ากันนะ) สบสนมากเลยการบ้านงานก็เยอะเรียนพิเศษอีก ถ้ารู้ตัวว่าตัวเองเก่งอยู่อย่ามาเปรียบเทียบคนอื่นไม่ได้หรอ นั่งอยู่น้ำตามันก็ซึมๆเบ้าตาเลย...งงอยู่นะว่ามันเป็นอะไรรรร เราไม่เคยนินทาเขาเลยซักนิดเราก็อยู่ของเราอ่ะ

ต้องคิดยังไงถึงจะหลุดเรื่องพวกนี้คะ แล้ว