เราคบกับแฟนมาเดือนหน้าก็คบ 1 ปีแล้ว อยู่คนละจังหวัดแต่ใกล้กัน ซึ่งแรกๆที่แฟนจีบเรา เขาใส่ใจเรามาก แคร์ทุกอย่าง เวลาเขาไปหาเพื่อนนั่งร้านชิว เขามักจะคอลมาตลอด ไม่ก็วีดีโอคอลทิ้งไว้ตลอด ซึ่งเราไม่ได้ขอเลย บอกเขาให้อยู่กับเพื่อน วางสายก็ได้ เขาก็ยืนยันที่จะคอล เวลากลางวันทำงานเขาก็จะมีทักมาหา คุยถามตลอด มีเวลาว่างอยากขับรถมาหาตลอด
จนเขาย้ายมาทำงานจังหวัดเดียวกับเรา เราเลยย้ายอยู่กับเขา อย่างว่าอยู่ด้วยกันมันต้องมีทะเลาะกันบ้าง จนช่วงโควิด ต่างคนต่างตกงาน เลยแยกย้ายกันกลับบ้านตัวเอง แต่ก็เป็นเหตุทะเลาะกันบ่อยขึ้น หนักขึ้น เพราะตั้งแต่เขากลับไป เขาแทบไม่เคยทักหาเรา หรือโทรหาเราเหมือนช่วงแรกเลย บางทีเราไม่ทักไป เขาก็ไม่ทักมา
เราเลยตัดสินใจหางานทำที่จังหวัดเขาเพื่อที่จะตัดปัญหาตรงนี้ออก ได้อยู่ด้วยกัน แต่ด้วยอะไรหลายๆอย่างค่าใช้จ่ายสูง เงินไม่พอใช้บวกกับภาระต่างๆ เราเลยตัดสินใจกันว่า เราจะกลับมาอยู่บ้านเรา เขาอยู่บ้านเขา จะได้ลดภาระค่าห้องพักออกไป
แต่พอแยกย้ายกัน กับเป็นเหตุการณ์เดิม คือ เขาไม่เคยทักมาหาหรือถามสารทุกข์สุขดิบเราก่อนบ้างเลย ไม่โทรหา ไม่คอล มีแต่เราที่คอยทักหาว่าเป็นไงบ้าง ทำไรอยู่ กินข้าวยัง และมืดๆก็จะโทรคุยแต่เหมือนไม่ได้คุย เพราะคุยกันแค่ 3 คำได้เขาก็ไม่ค่อยคุย เราเลยต้องวางสายไป เป็นแบบนี้ทุกวัน ตั้งแต่แยกกันอยู่จนถึงตอนนี้ คือเขาไม่รู้สึกรักหรืออะไรกับเราแล้ว หรือจริงๆเขาเป็นคนแบบนี้อยู่แล้ว แบบเงียบๆไม่คุยไม่แสดงออก
บางทีเราคิดนะแบบตลกๆ ว่าเหมือนละคร รักฉุดใจกับนายฉุกเฉินเลยอ่ะ แบบมีแต่ทานตะวันที่คอยเข้าหาดูแลหมอเป้ง พยายามฝ่ายเดียว แต่หมอเป้งกลับไม่มีเวลาให้ เพราะด้วยหน้าที่งานต่างๆ และไม่มีการแสดงออกไรเลย ให้ทานตะวันรู้ว่ารัก แต่ทานตะวันก็พยายามที่จะเข้าใจหมอเป้งตลอดจนถึงขีดสุด และห้ามร้องไห้ด้วยถ้าจะคุยกันเพราะการร้องไห้คือการใช้อารมณ์ไม่ใช่เหตุผล (แฟนเราก็แบบนี้เขาไม่ให้ร้องไห้ต่อหน้าเขา จนบางทีเราต้องเก็บมาร้องไห้ทีหลังคนเดียว) พอสุดท้ายก็ต้องจบด้วยการเลิกกันงี้หรอ 5555 เศร้าเนอะถ้าตอนจบจะเป็นแบบละคร ซึ่งเราไม่อยากมีตอนจบแบบนี้
ด้วยว่าครอบครัวเขาดีกับเราและรักเรามาก เราก็รักครอบครัวเขามาก เราแค่รู้สึกโชคดีมากๆที่เจอครอบครัวที่ดีแบบนี้ เราไม่อยากเสียตรงนี้ไป เราควรทำยังไงหรอ??
ปล.ถ้าพิมพ์ผิดพลาดตรงไหนก็ขอโทษด้วยนะคะ
นี่ชีวิตทานตะวันกับหมอเป้งในละครป่าวนะ"เขาหมดใจ หรือ แค่ไม่แสดงออก"
จนเขาย้ายมาทำงานจังหวัดเดียวกับเรา เราเลยย้ายอยู่กับเขา อย่างว่าอยู่ด้วยกันมันต้องมีทะเลาะกันบ้าง จนช่วงโควิด ต่างคนต่างตกงาน เลยแยกย้ายกันกลับบ้านตัวเอง แต่ก็เป็นเหตุทะเลาะกันบ่อยขึ้น หนักขึ้น เพราะตั้งแต่เขากลับไป เขาแทบไม่เคยทักหาเรา หรือโทรหาเราเหมือนช่วงแรกเลย บางทีเราไม่ทักไป เขาก็ไม่ทักมา
เราเลยตัดสินใจหางานทำที่จังหวัดเขาเพื่อที่จะตัดปัญหาตรงนี้ออก ได้อยู่ด้วยกัน แต่ด้วยอะไรหลายๆอย่างค่าใช้จ่ายสูง เงินไม่พอใช้บวกกับภาระต่างๆ เราเลยตัดสินใจกันว่า เราจะกลับมาอยู่บ้านเรา เขาอยู่บ้านเขา จะได้ลดภาระค่าห้องพักออกไป
แต่พอแยกย้ายกัน กับเป็นเหตุการณ์เดิม คือ เขาไม่เคยทักมาหาหรือถามสารทุกข์สุขดิบเราก่อนบ้างเลย ไม่โทรหา ไม่คอล มีแต่เราที่คอยทักหาว่าเป็นไงบ้าง ทำไรอยู่ กินข้าวยัง และมืดๆก็จะโทรคุยแต่เหมือนไม่ได้คุย เพราะคุยกันแค่ 3 คำได้เขาก็ไม่ค่อยคุย เราเลยต้องวางสายไป เป็นแบบนี้ทุกวัน ตั้งแต่แยกกันอยู่จนถึงตอนนี้ คือเขาไม่รู้สึกรักหรืออะไรกับเราแล้ว หรือจริงๆเขาเป็นคนแบบนี้อยู่แล้ว แบบเงียบๆไม่คุยไม่แสดงออก
บางทีเราคิดนะแบบตลกๆ ว่าเหมือนละคร รักฉุดใจกับนายฉุกเฉินเลยอ่ะ แบบมีแต่ทานตะวันที่คอยเข้าหาดูแลหมอเป้ง พยายามฝ่ายเดียว แต่หมอเป้งกลับไม่มีเวลาให้ เพราะด้วยหน้าที่งานต่างๆ และไม่มีการแสดงออกไรเลย ให้ทานตะวันรู้ว่ารัก แต่ทานตะวันก็พยายามที่จะเข้าใจหมอเป้งตลอดจนถึงขีดสุด และห้ามร้องไห้ด้วยถ้าจะคุยกันเพราะการร้องไห้คือการใช้อารมณ์ไม่ใช่เหตุผล (แฟนเราก็แบบนี้เขาไม่ให้ร้องไห้ต่อหน้าเขา จนบางทีเราต้องเก็บมาร้องไห้ทีหลังคนเดียว) พอสุดท้ายก็ต้องจบด้วยการเลิกกันงี้หรอ 5555 เศร้าเนอะถ้าตอนจบจะเป็นแบบละคร ซึ่งเราไม่อยากมีตอนจบแบบนี้
ด้วยว่าครอบครัวเขาดีกับเราและรักเรามาก เราก็รักครอบครัวเขามาก เราแค่รู้สึกโชคดีมากๆที่เจอครอบครัวที่ดีแบบนี้ เราไม่อยากเสียตรงนี้ไป เราควรทำยังไงหรอ??
ปล.ถ้าพิมพ์ผิดพลาดตรงไหนก็ขอโทษด้วยนะคะ