ความผูกพัน คือภาระที่หนักที่สุด หลายๆคนเลยเลือกที่จะไม่อยากผูกพันกับใคร
อันเนื่องมาจาก #รักฉุดใจนายฉุกเฉิน
หลังจากที่ได้ดู Ep7 จบลงแล้ว ผมน้ำตาซึมเลย นึกถึงตัวเองมาก ในชีวิตผม ผมเกลียดความผูกพันที่สุด การที่เราปักใจลงหลักปักฐานลงไปกับใครสักคน เราจะชอบยึดติดเหมือนหมา เค้าจะรักเราหรือไม่รักเราก็ช่าง เราไม่ได้แคร์ แต่เรารู้แต่ว่าขอให้เราได้รักหรือได้ทำดีกับเค้าก็มีความสุขแล้ว เวลาเค้าดีกับเรานิดเดียว นิดเดียวจริงๆ แทบเทียบไม่ได้กับสิ่งที่เราทำให้เค้า เราก็รู้สึกหัวใจพองฟูแล้ว ทานตะวันก็เช่นกัน ทานตะวันผูกติดยึดโยงตัวเองไว้กับหมอเป้งมาเป็นเวลา 15 ปีแล้ว ทั้งหมดของชีวิตทานตะวันมีแต่หมอเป้ง แต่สิ่งที่ทานตะวันรู้สึกมาตลอดก็คือ ทั้งชีวิตของหมอเป้ง แทบจะไม่มีทานตะวันเลย สังเกตไหมว่าถ้าตอนไหนที่หมอเป้งจะทำอะไร หรือเจียดเวลาให้ทานตะวันเพียงนิดเดียว ทานตะวันก็จะรู้สึกมีความสุขมาก 
.
#เหนื่อยไหมทานตะวัน
มีคนถามว่า ทุกสิ่งที่ทานตะวันทำให้หมอเป้งมากมายมหาศาล ตั้งแต่ต้องตื่นนอนแต่เช้า ทำกับข้าว แล้วบึ่งรถไปที่โรงพยาบาล ไปตะโกนเรียกหมอเป้งให้ทะลุออกมาโรงพยาบาลให้มาทำงานทันทุกๆเช้า เจอหน้าหมอเป้ง10นาที บางทีแทบจะไม่โดนตัวกัน ทานตะวันอาจจะแค่อยากเห็นรอยยิ้มหมอเป้งสักนิด แล้วบอกว่าขอบคุณมากนะ แค่นี้ แต่หมอเป้งกลับมีสีหน้าเฉยเมย และบอก อือ แล้วทานตะวันก็ขับรถกลับบ้านไปวางแผนว่าพรุ่งนีจะทำอะไรให้หมอเป้งกิน ทำแบบนี้ทุกวัน ทุกลมหายใจเข้าหายใจออกของทานตะวันคือหมอเป้ง ขนาดของประดับบ้านยังมีแต่คำว่า รักเป้ง รักเป้ง จนวันหนึ่ง ในวันที่ทานตะวันรู้สึกอ่อนแอที่สุด เมื่อทะเลาะกับหมอเป้ง แล้วมีเด็กฉลามเข้ามาทำให้ทานตะวันอ่อนไหว และหมอเป้งก็เริ่มรู้สึก และตัดสินใจซื้อแหวนมาให้ทานตะวัน

#แค่จองนะยังไม่ได้แต่ง

รักกันมา 15 ปี ถ้าใช่มันก็ต้องใช่ไปนานแล้ว คำนี้เจ็บมาก คือก็ไม่เข้าใจ หมอเป้งเป็นหมอ หน้าที่การงานไม่มั่นคงพอที่จะสร้างครอบครัวกับทานตะวันที่ดูจากภายนอกยังไงก็มีเงินพร้อม แถมยังอยากมีลูกกับหมอเป้งด้วย ทุกอย่างมันสมบูรณ์แบบไปหมด สมบูรณ์พอที่จะได้แต่งงานกันแล้ว ทำไมยังไม่ขอแต่งงาน ขนาดมาถึงทางแยกที่เป็นบทพิสูจน์ความรัก ที่ทานตะวันเริ่มหวั่นไหว หมอเป้งยังหวงทานตะวัน แต่ก็ยังไม่แสดงความชัดเจนอะไรนอกจาก ขอจองไว้ก่อน หมอเป้งยังรักทานตะวันไหม เอาจริงๆ ผมไม่แน่ใจเท่าไหร่ บางครั้งผู้ชายมันจะมีธรรมชาติแบบสัตว์ป่า ที่ไมชอบกินของที่ตายแล้วหรือของที่ไม่ดิ้นไม่เคลื่อนไหว ทานตะวันอาจจะทำอะไรให้หมอเป้งทุกอย่างมากไปจนหมอเป้งรู้สึกอึดอัด และรู้สึกหมดสนุกในชีวิตรัก และรู้สึกว่าความรักมันไม่มีรสชาติแล้วหรือเปล่า เคยเป็นไหม คนรักเราก็ยังเหมือนเดิม ดีกับเราเหมือนเดิม แต่เรากลับมีความรู้สึกมีความสุขเวลาอยู่คนเดียว หรือเวลาทำงาน และเวลามาเจอหน้าคนรักเรากลับอึดอัด ทั้งๆที่เค้าก็ไม่ได้ทำอะไรผิดกับเราเลยสักนิด แต่ด้วยความรัก ความผูกพันที่สร้างกัยมานาน มันทำให้เราตัดสินใจอะไรไม่ได้เลย อย่างที่ผมบอกนั่นแหละ ความผูกพันมันเป็นภาระที่หนักมาก ยิ่งผูกพันกันมานานมันก็ยิ่งหนักอึ้ง จนยากที่จะสละมันออกไป

#ความรักมันเล่นตลกกับเราเสมอ 

บางครั้งผมก็อยากจะถามความรัก อยากจะถามหัวใจตัวเองว่า อยู่กันดีดีไม่ได้ใช่ไหม ทำไมมันจะต้องมีบททดสอบ บทพิสูจน์อะไรมามากมาย รักคือรัก ไม่รักคือไม่รัก ให้มันจบแค่นี้ไม่ได้เหรอ ฉลาม อาจจะเข้ามาเป็นบททดสองบทสุดท้ายของทานตะวันกับหมอเป้งก็ได้ ฉลามคือส่วนเติมเต็มที่หมอเป้งทำให้ทานตะวันไม่ได้ สิ่งที่ฉลามมีคือความสดใส ความกุ๊กกิ๊ก ความสดชื่นในแบบที่หมอเป้งไม่มีวันให้ทานตะวันได้อีกแล้ว แต่ชีวิตและวัยของทานตะวันกับหมอเป้ง มันคือวัยที่จะต้องเริ่มสร้างครอบครัวแล้ว แต่ก็ใช่ว่าทุกอย่างจะต้องซีเรียสแบบหมอเป้ง ความรักก็คงเหมือนต้นไม้ ที่คนสองคนลงแรงปลูกมันไปแล้ว พอมันเติบโตเป็นต้นไม่ใหญ่ ก็ต้องหมั่นรดน้ำพรวนดินร่วมกัน ถ้าปล่อยให้ใครคนใดคนหนึ่งต้องพยายามอยู่ฝ่ายเดียว วันหนึ่งคนที่เค้าพยายามเกืดหมดใจ และเค้าเลิกรดน้ำเลิกใส่ปุ๋ย วันนั้นต้นไม้ต้นนั่นมันอาจจะยืนต้นตายเหมือนความรักของคนสองคนนั้นที่กำลังจะเลิกราก็ได้ คนรักกันอย่าปล่อยให้ถึงวันนั้นนะครับ
ปล แก้ภาพครับ พอดีไม่ได้ทำภาพเอง ตอนเขียนก็ไม่มี ธ์ แต่คนทำภาพมาสะกดผิดเลยแก้ใหม่ครับ