อาการตามหัวข้อกระทู้นับว่าเป็นอาการทางจิตไหมคะ ไม่ว่าจะทำอะไรยังไง เราหัวเราะ เสียน้ำตา แค่ช่วงๆนั้น
พอมันผ่านไปอะไรๆก็กลับมาว่างเปล่าเหมือนเดิม คุยกับครอบครัวก็พอได้รับความรู้สึกอบอุ่นอยู่บ้าง
แต่ยังรู้สึกว่ามันว่างเปล่า เหมือนอะไรขาดหายไปแต่ไม่รู้ว่าอะไร เลยคิดว่าอยู่ในจุดอิ่มตัวแล้วหรือเปล่า?
ได้รับความรักจากครอบครัวจนล้น เพื่อนพี่น้องก็มีแต่คนรัก ได้ที่ทำงานที่ดี เจ้านายที่ดี เพื่อนร่วมงานที่ดี
มันดีไปหมดทุกอย่างแต่ไม่รู้สึกมีความสุขเท่าไหร่ บอกไว้ก่อนนะคะ จขกท.ไม่ได้เป็นโรคซึมเศร้า
แต่ก็ยังมีความคิดอยู่ว่าอาจจะไม่ฆ่าตัวตายแต่จะเก็บเงินไปทำการุณยฆาตแทน
หรือว่าแบบนี้เราจะเข้าข่ายโรคซึมเศร้าขั้นต้นแล้วคะ? รู้สึกว่าตัวเองไม่เหมาะสมกับความรักที่ทุกคนมีให้เท่าไหร่
และได้รับมามากพอแล้ว จนรู้สึกว่าตัวเองไม่คู่ควรกับความรักนั้น 
เราควรไปปรึกษาคุณหมอดีไหมคะ