เรื่องมีอยู่ว่า..

     ปกติแฟนเราจะไปส่งเราทุกเช้า ตอน7.00น. แต่วันนี้แฟนตื่นสายค่ะ 
นางก็เลยไม่ได้ไปส่งให้เรานั่งวินไปเอง 40 บาท เราก็แบบเซ็ง ๆ เฟล ๆ ก็เรียกแล้วไม่ตื่น
เมื่อคืนก้ไม่ได้ทำโอหนิ อันนี้คิดในใจนะคะ เราก็เลยแบบ งอน ๆ แฟน

แฟนเราก็ไม่พอใจที่เรางอน บอกว่า"เธอจะมางอนแบบนี้ไม่ได้นะ เธอก็รู้ว่าถ้าเราสายเราก็โดนหักตัง"
เราก็บอกว่า "รู้ไงว่าต้องไปเอง ก็แค่เซ็ง ๆ อะ"
แฟนเราก็หงุดหงิดค่ะ ทำสีหน้าไม่พอใจ ก็บ่น ๆ "แล้วจะมางอนได้ไง เรื่องแบบนี้มันก็ต้องมีเกิดขึ้นบ้างสิ "
เรา : ก็ไม่ได้อยากงอน แต่ความรู้สึกมันไปเอง เราเฟลสีหน้าเราก็ออก เราไม่พอใจแค่นี้ เดี๋ยวมันก็หายไป เราก็ผญ.นะ งอนบ้างไม่ได้หรอ
        เรางอนแปปเดียวเราก็หายแล้ว เธอจะมาโมโหเราทำไมเนี่ย อารมเราก็เป็นไปตามสถานะการณ์"
แฟน : "อย่ามาอ้างว่าเผ็น ผญ. สิ "
เรา : "งั้นเราก็รู้สึกไรต้องเก็บไว้ในใจตลอดเลย? งอนไม่ได้ แสดงออกไม่ได้ ทำไรไม่ได้เลย " 

แฟน : "ก็เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นได้ เธอจะมางอนแบบนี้ไม่ได้ไง "

(คือจริง ๆ เราเป็นคนโกรธง่ายหายไวนะ เหมือนมันเกิดขึ้น รู้สึก และก็หายไปค่ะ)

นางไม่พอใจเรานะ นางจะขับไปส่งเราที่ที่ทำงานด้วยอารมณ์ฉุนเฉียวมาก เราก็บอกจะไปไหน ส่งที่วินสิ
แฟน: ไม่อะ เดะไปส่ง
เรา: โอ้ยเธอ เหตุผลหน่อย ดูเวลาสิเดี๋ยวก็โดนหักตัง มันคุ้มมั้ย??
แฟน: วุ แม่X @$*)*&^##&

พอถึงตรงวิน นางก้เอียงรถแบบ เทเราลงจากรถละก็บิดไปเลย *-*
น้ำตาจะไหลค่ะ 

เราควรปรับปรุงยังไงค่ะ ปรับตัวเอง แนะนำหน่อยค่ะ