ก่อนอื่นต้องบอกว่าเราเป็นผู้ป่วยซึมเศร้ามาแล้ว 1-2 ปี แล้วได้ทำการหยุดยาเอง ซึ่งส่วนตัวเราคิดว่าอาการเราดีมากแล้วไม่จำเป็นต้องใช้ยา
ตอนนนี้เราเพิ่งเลิกกับแฟน ด้วยความที่เราเบื่อ และน้อยใจแฟนที่ไม่ค่อยใส่ใจเราเหมือนเมื่อก่อน จะว่าไปเราไม่ค่อยแคร์ความรู้สึกเขาด้วยซ้ำไป ด้วยภาวะอารมณ์เราขึ้นๆลงอยู่บ่อยๆ บางครั้งเราก็จะเฉยชากับสิ่งที่เขาทำให้ หรือบางครั้งก็อารมณ์เสียกับเรื่องเล็กน้อย และนั้นอาจเป็นจุดที่ทำให้แฟนเราทนพฤติกรรมเราไม่ไหว 

จากที่เราสังเกตตัวเราเองและเขา ทั้ง 2 คนต่างเฉยๆใส่กัน จนในบางครั้งเราก็คิดว่าเราอยากอยู่คนเดียวมากกว่า ซึ่งมันอาจจะเป็นเป็นอาการของโรคแต่เราไม่รู้ตัว เราก็ได้แต่น้อยใจแฟน และพูดทำร้ายจิตใจเขา

จนวันที่เราทะเลาะกัน เราด่าเขาด้วยคำพูดหยาบคาย เพื่อให้เขาเจ็บที่สุด (อันนี้ผิดก็เข้าใจ) หลังจากนั้นเราก็กลับไปอยู่บ้าน  และพยายามโทรหาเขาแต่ก็โดยคำพูดที่ทำร้ายจิตใจเช่นกัน  จากนั้นเราจึงกลับมาที่ห้องที่เราอยู่ด้วยกัน เราก็พบกับความบึ้งตึ้ง น่าอึดอัด เราร้องไห้ทุกคืนที่อยู่กับเขา แต่เขาไม่น่าจะรู้เพราะเรานอนคนละเตียง เหตุผลเพราะห้องใหม่ที่เราย้ายมาอยู่ด้วยกันเตียงมันนุ่มไปทำให้เขาปวดหลัง เราเลยเอาที่นอนที่บ้านมาให้นอน ประมาณ 1 ปีได้ที่ไม่นอนด้วยกันเลย

ผ่านมาเป็นเวลา  4 วันเราจึงตัดสินใจถามว่าระหว่างเราจะทำยังไงต่อ เขาบอกว่าเราเกลียดเขาใช่ไหม เราต่อว่าไม่ พูดไปเพราะอารมณ์ เขาบอกว่าเขาเริ่มเหนื่อยแล้ว ไม่อยากไปต่อ เราไม่รู้ว่าว่าหมายความว่าอะไร เพราะตั้งอต่วันที่เขาพูดแบบนั้น เราก็ยังอยู่ห้องเดียวกัน คุยกันบ้าง แต่โดนตัวเขาไม่ได้ เขาจะหงุดหงิด 

ตอนนี้งงกับตัวเองมาก คือถ้าเขายังรักเราอยู่เราจะยอมเค้าบ้าง  แล้วก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม หรือ ปล่อยวาง แต่ตอนนี้เศร้ามากๆ กำลังจะไปหาหมอ คือรู้ตัวทุกอย่างแต่มันสายไป