ผมรู้สึกเหมือนว่าชีวิตผมมันแย่ และน่าเป็นห่วงมากๆ
ตอนนี้ผมอายุ 1x ปี (แต่ใกล้จะ 20 ในอีกไม่นาน)

ผมยังหาข้อดีของตัวเองเมื่อเทียบกับเพื่อนฝูง หรือความคาดหวังในตัวเองและครอบครัวไม่เจอเลยแม้แต่ข้อเดียว
ผมหาข้อดีด้านการเรียนของตัวเองไม่เจอเลยด้วยซ้ำ ด้านการทำงานผมก็ไม่ดี เทคโนโลยีผมก็ใช้แทบไม่เป็น ความสามารถพิเศษด้านอื่นๆเป็น 0
นิสัยผมไม่ค่อยดี(อย่างน้อยตัวผมเองก็คิดอย่างนั้น) วุฒิภาวะของผมเหมือนเด็ก การดูแลรับผิดชอบตัวเองของผมก็ต่ำ แถมความมั่นใจในตัวเองก็ไม่มีอีก

แต่ถ้ามองในอีกมุมหนึ่ง ผมก็ว่า ผมไม่ใช่คนที่แย่ที่สุด อย่างน้อยๆ ผมก็ไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับอบายมุข และการเรียนของผมก็อยู่ในเกณฑ์ดี ถ้าเทียบกับคนกลุ่มอื่นที่ไม่ใช่คนในสังคมของผม (คนรอบตัวผมเรียนเก่งกันทั้งนั้นครับ จบจากร.ร.ดัง แล้วต่อมหาลัยดัง ตัวผมเลยรู้สึกด้อยค่ามากๆ ถ้าเทียบกับคนในสังคมรอบตัว)

ผมมักได้รับคำติเตียนในด้านนิสัยส่วนตัว หรือไม่ก็ความกดดันในเรื่องของเกรด ที่เกิดจากความคาดหวังทางอ้อม ของที่บ้านอยู่เสมอๆ
(ที่บ้านคาดหวังไว้ไกล ว่าผมจะต้องสอบติดม.ดัง และจะต้องจบแบบได้เกียรตินิยมอันดับ 1 เท่านั้น)

จิตใจของผมก็มักจะห่อเหี่ยวเป็นพักๆ ว่าทำไมเราถึงไม่มีดี ทำไมเราสู้เพื่อนๆ หรือญาติไม่ได้
และผมเองก็อยากได้ดี อย่างที่ที่บ้านหวังไว้ โดยที่ไม่มั่นใจในตัวเองเลย ว่าผมจะทำได้ไหม
มีวิธีไหนบ้างไหมครับ ที่จะทำให้ผมกลายเป็นคนที่มีความเชื่อมั่นและภูมิใจในตัวเอง พอที่จะใช้ชีวิตอย่างมีความสุข