เราอายุ 14 จะ 15 ปีค่ะ พ่อเเม่เราหย่ากันตั้งเเต่ประมาณ 7-8ขวบ ปกติพ่อเราทำงานที่ต่างจังหวัดเเละเเม่ทำงานที่กรุงเทพซึ่งอยู่กับเรา ตอนที่ท่านหย่ากัน เรายังไม่รู้ด้วยซั้า วันหนึ่งที่กลับมาจากโรงเรียนพี่เลี้ยงเราบอกเราว่าพ่อเเม่เราหย่ากันเเล้ว ซึ่งเราไม่เชื่อเเละโกรธมากที่เขาพูดเเบบนั้น เเม่กลับมาจากที่ทำงานเราก็ไม่กล้าถามเเม่ เพราะมันไม่ใช่เรื่องของเรา จนกระทั่งอายุ 9 ขวบ เเม่เรามีปัญหากับญาติฝั่งพ่อจึงได้ออกจากบ้านไป วันหนึ่งเราได้รับโทรศัพท์จากพ่อว่าเรามีน้องชายคนใหม่เเล้ว เราไม่รู้ว่าควรจะดีใจหรือรู้สึกอย่างไร วันหนึ่งเเม่มาเยี่ยมเรา เราเห็นโทรศัพท์เเม่เปิดเฟซอยู่ เราเห็นพ่อของเราลงรูปเเต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น มันเป็นสิ่งที่ทำให้สับสนเเละคิดมากไปหลายวันเลย เมื่อเราสังเกตุชื่อเเม่ เเม่ได้เปลี่ยนนามสกุลกลับไปเป็นนามสกุลเดิมก่อนเเต่งงาน ซึ่งเราค่อนข้างจะเก็บไปคิดหลายอย่างเเละคิดว่าที่พี่เลี้ยงพูดเมื่อปีที่เเล้วคือเรื่องจริง หลังจากนั้นมาเราอยู่กับป้ามาโดยตลอด เราเสียใจมากเละร้องไห้ทุกวันโดยไม่มีใครรู้ เราคิดถึงพ่อเเม่มากที่สุดในชีวิต เรามีพี่สาว 1 คน ซึ่งพี่อยู่มหาลัยเเละอาศัยอยู่ในหอพพัก ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเราอยู่กับป้ามาตลอด บางทีเราเห็นภาพครอบครัวตามสถานที่ต่างๆ มันทำให้มีภาพสะท้อนของเราขึ้นมา ไม่มีวันไหนใรชีวิตของเราตั้งเเต่ที่พ่อเเม่หย่ากัน "ไม่มีวันไหนที่เราไม่เสียใจ" เราได้รับอนุญาติได้เจอเเม่เเค่ 12 ครั้งต่อปี ส่วนพ่อเราเเทบจะไม่ได้เจอเลยพ่อทำงานต่างจังหวัด ถ้าต่อปีเราได้เจอพ่อเเค่ 3-5 ครั้งเอง  บาครั่งเราเจอปัญหาหลายอย่าง เราไม่เคยพูดมันออกไปให้ใครฟัง นอกจากเพื่อนที่เราสนิทเเละไว้ใจมาก  ถ้าเราไม่สนิทด้วยเราจะพูดน้อยมาก เรากลัวกว่าถ้าคำพูดของเราไปทำให้ใครไม่พอใจ กลัวว่าจะมีปัญหา เพราะถ้าเรากลับมาบ้านเรารู้ว่าไม่มีใครจะมาปลอบใจเเละกอดเรา สุดท้ายก็เหลือตัวเราเองที่ต้องพยุงตัวเองให้ก้าวผ่านมันไปให้ได้ ทุกครั้งที่เราโทรหาพ่อ หรือเเม่ เราจะร้องไห้เสมอ พ่อกับเเม่ไม่เคยปลอยใจเราหรือโอ๋เราเหมือนเด็กบางคน เเต่ท่านจะสอนเสมอว่าเกิดมาเป็นลูกผู้หญิงต้องอดทนเเละเข็มเเข็ง นี่คือสิ่งที่พวกท่านจะพูดเสมอ  ที่ผ่านมาป้าเราก็รักเราเเละสอนให้เราดูเเลตัวเอง ทั้งกวาดบ้านถูบ้าน ล้างห้องนํา ซักผ้า เวลาไปโรงเรียนเราก็จะต้องตื่นเอง เเละ ถักเปียเอง นี่คืข้อดีของการที่โตมาโดยไม่มีพ่อเเม่มาคอยเลี้ยง เราอยากเเชร์ประสบการณ์นี้ให้ทุกคนที่เป็นเหมือนเรา เราอยากส่งกำลังใจให้ทุกคน ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเเค่ไหนยังไงก็จะไม่มีใครมาเเทนที่พ่อกับเเม่ของเราได้ เพราะในโลกเเห่งความเป็นจริง ไม่มีใครเเทนที่ใครได้ สู้ๆนะทุกคน ถ้ากำลังร้องไห้ขอให้รู้ว่ามีอีกหลายร้อยคนในโลกที่กำลังร้องไห้ไปกับคุณ ❤ เชื่อว่าทุกคนจะผ่านมันไปได้ สู้ๆ