ก่อนอื่นเลยจะเกิ้นๆก่อนว่า  เรากับสามีเรา แต่งานมาได้ 3 ปี แล้วมีลูกชายวัย 1 ขวบ 10 เดือน  สามีกับแม่สามีเราไม่ได้อยู่ด้วยกันนะค่ะ  ต่างคนต่างทำมาหากินกัน สามีทำงานเลี้ยงตัวเองมาตั้งแต่เด็กๆเลย  เงินแต่งงานเรากับสามีเราช่วยกันเก็บไม่เคยรบกวนผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายเลย  อยู่มาวันหนึ่งเรามีความคิดว่า  เราจะปรับตัวให้เข้ากับแม่สามีเราให้ได้เพื่อสามี แต่ไม่รุทำไหมว่าแม่สามีถึงมาพูดคำๆนี้กับเรานะ    (ตัวแม่สามีพูดถึงสามีให้เราฟัง) เนี่ย!แม่บอกกับมันว่าจะรีบแต่งงานทำไหม  ยังไม่ทันได้เลี้ยงแม่เลย ทำงานเอาเงินมาเลี้ยงเมียเลี้ยงลูกหมด  **เรามองว่าไม่น่ามาพูดกับเราแบบนี้  **    ไม่ใช่ว่าเราไม่รุน่ะว่าสามีเราโอนเงินให้แม่ ให้ญาติเขาที่โทรมาขอเงินกี่รอบแล้วในวันที่เราพอมีกินมีใช้  เราไม่เคยที่จะพูดอะไรเลยนะ    แต่พอตอนนี้ฐานะเรามันค่อนข้างเดือนชนเดือน  สามีเราคงบอกกับแม่เค้าแหละว่าไม่ค่อยมีตังนะ    ***  ณ ตอนนี้รายได้สามี เพียงพอต่อการส่งงวดรถเท่านั้น (เท่านั้นจริงๆ) ส่วนเรา เราก้ทำงงาน เงินที่เราได้มาค่านมค่านูนค่านี้  แค่เดือนชนเดือน เหมือนเราประคองกันไปเรื่อยๆ ***  พยายามสร้างกันขึ้นมาใหม่   พ่อแม่เราเองไม่เคยขอเลย มีแต่สับพอตเราเวลาเราลำบาก มีแต่เราเองนี้แหละที่บอก ไม่เป็นไรพ่อ ไม่เป็นไรแม่ หนูพอมี  ทั้งๆที่เราไม่มี แต่เพื่อความสบายใจของท่านทั้งสองก้ต้องพูดแบบนั้น   แต่ทำไหมแม่สามีเราถึงคิดไม่ได้   แต่เรื่องนี้เราไม่เคยเอาไปพูดให้สามีฟังเลยนะ ว่าแม่ของเค้ามาพูดแบบนี้กับเรา    แม่สามีเราชอบพูดอะไรที่ไม่นึกถึงใจคนอื่นเลย....  เราควรปล่อยให้มันเป็นแบบนี้ไป หรือควรที่จะบอกกับสามีเราดีว่าตอนนี้แม่เทอพูดแบบนี้น่ะ มันมีผลต่อจิตใจของเรามากเลย คำๆนี้  เอามาเลี้ยงลูกเลี้ยงเมียหมด   ** ทั้งๆ เงินของเค้าก้ส่งรถเขา  เงินเราเลี้ยงลูกจ่ายค่าไฟค่ากินค่าหมดลูก  **