เราแต่งงานกับสามีอย่างสมเกียติสามีเป็นลูกชายคนเดียวค่ะ มาแต่งงานกับเราและทำงานตั้งหลักอยู่ที่บ้านเรา แต่ปัญหาของเรา คือสามีมาอยู่กับเราที่อีสานพ่อแม่เค้าอยู่ภาคเหนือ คนละภาคแล้วค่ะ  ตอนแต่งฝ่ายทางสามีก็มาเฉพาะวันงาน วันสู่ขอ พิธีต่างๆ สามีจัดการเองหมด  พอแต่งเสร็จจะไปฮันนีมูล ต่างจังหวัด พ่อแม่สามีไปด้วย หนำช้ำนอนห้องเดียวกันอีก แทนที่จะเปิดอีกห้องนะ เราก็อดทน ก็อยู่กันไป แยกกันอยู่ อยู่คนละที่ก็ดีอยู่แล้ว ทุกอย่างเหมือนจะดี พอดิฉันมีลูกแค่นั้นแหล่ะค่ะ ดิฉันผ่าทำคลอด น้ำนมไม่ค่อยมามีนมให้ลูกวันละไม่ถึงสิบออน ลูกชินกินนมขวดตั้งแต่เกิด เลยไม่ยอมกินนมจากเต้า ต้องปั้มนมใส่ขวดให้ทุกวัน แม่สามีชึ่งแต่เดิมทำอาชีพเสริมสวยอยู่บ้าน  ก็จะหยุดกิจการมาเลี้ยงหลานชึ่งตอนที่นางเลี้ยงลูกก็ไม่ได้เลี้ยงเองนะสามีบอกอยู่กับยายแต่พอมาเลี้ยงหลานแค่นั้นหล่ะค่ะ ดิฉันเองแทบจะไม่ได้อุ้มลูกเลยค่ะ  เพราะลูกกินนมขวดอยู่แล้วดิฉันก็อดทนนะจะอาบน้ำแต่งตัวให้ลูกนางต้องกำกับตลอดจนลูกติดเธอมากกว่าแม่ที่ต้องทนยอมเราะดิฉันต้องไปศึกษาต่อต่างประเทศ  ต้องทนยอมให้เค้ามาเลี้ยงลูกให้ หนักเข้าเริ่มมีปากเสียงกันเรื่องนมชงให้ลูกค่ะดิฉันถือว่าเป็นคนมีความรู้เลือกนมที่มีประโยชน์คุณค่าทางอาหารสูงก็ไปอ่านทั้งห้างทุกยี่ห้อแหล่ะค่ะก็เลยให้กินยี่ห้อนั้นที่คิดว่าดีที่สุด แม่สามีอยากให้กินอีกยี่ห้อหนึ่งที่แกเคยใช้เลี้ยงลูกชายแกเมื่อ30ปีที่แล้ว  ดิฉันกับสามีก็ยอมรับนะกลางวันให้กินของแกกลางคืนให้กินอีกยี่ห้อที่ดิฉันเลือกแม่สามีก็ไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่แต่ก็ยังพูดย้ำๆ เราไม่สนใจนมหมดเราก็ชื้อมาอีกจนนางทนไม่ไหวประทุออกมาเองหาว่าดิฉันไม่เชื่อฟังแกตอนนั้นลูกดิฉันอายยังไม่ถึงปีพอทะเลอะกันแกก็กลับไปบ้านที่ภาคเหนือ  ตอนนั้นพ่อไม่ได้มาด้วยเพราะเป็นข้าราชการครูยังไม่เกษียร นางก็ทิ้งหลานกลับบ้านดิฉันกับสามีก็จ้างพี่เลี้ยงมาเลี้ยงให้ที่บ้านตอนทะเลอะกันนึกว่านางจะไม่กล้ากลับมาเหยียบที่บ้านดิฉันแล้วนะพอตอนนี้พ่อเกษียณแล้วดันจะขายบ้านที่ภาคเหนือ ย้ายครอบครัวมาอยู่กับลูกชายที่อีสาน อ้างว่ากลัวลูกชายลำบากตอนพวกแก่เฒ่า ต้องกลับไปดูแลพ่อแม่ไกล คิดดูนะ เราก็คิดอยู่ในใจนะ ขนาดพ่อแม่คุณเค้ายังอยุ่ (หมายถึงพ่อแม่สามีนะค่ะ)  พวกคุณยังไม่ดูแลเลยนะ จะทิ้งมาอยู่กับลูกชายที่อีสาน ศรัทธาตายหล่ะ *^*
ตั้งแต่หยุดร้านมาเลี้ยงหลานตั้งแต่หลานเกิดก็ไม่ทำมาหากินอะไรอีกเลยนั่งนอนอยู่เฉยๆ รอจะมาเลี้ยงหลาน จนทุกวันนี้หลานโตจนเข้าโรงเรียนแล้ว ก็ยังไม่ทำอะไร จะมานั่งรอกินกับลูกชายลูกสะใภ้ ตอนนี้หนักมาก  อยากได้อะไรอยากทำอะไรบอกแต่ลูกชาย ทำยังกะบ้านเป็นของลูกชายนางคนเดียวนะ มาทีก็จะมาบ่นนั่นบ่นนี่บ้านดิฉันกวาดถูแล้วนางตื่นมาก็กวาดอีกจะทำไปทำไมหนักเข้าหลังๆนะตะกล้าผ้าบ้านดิฉันก็จะใส่รวมกันพ่อแม่ลูกเวลาเอาเข้าเคลื่องก็จะแยกของลูกชักน้ำยาเด็กของพ่อแม่ก็ชักด้วยกัน นางมานางก็จะซักแต่ของลูกชายกับของหลานค่ะ  แยกของดิฉันออกนางอยากได้อะไรอยากไปไหนก็จะบอกลูกชาย ดิฉันก็รู้นะว่าแกก็ไม่ชอบดิฉันเหมือนกัน ดิฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรก็ทนๆเอาอยู่ไม่กี่วันแต่ว่าตอนนี้จะมาอยู่ด้วยดิฉันจะทนได้ไหมเกลียดแม่ผัวจนกลายเป็นเกียจผัวตัวเองไปด้วย เพราะเค้าก็จะเออออห่อหมกแต่กับสองคนแม่ลูกเค้านะแหล่ะ  ถ้าเราไม่สงสารลูกนะ คงต้องหย่ากับสามีเลยหล่ะ    ทำไงดี เราเกลียดมากจนไม่อยากมองหน้า ไม่อยากแม้จะได้ยินเสียง เกลียดมาก ตอนนี้ประกาศขายบ้านที่ภาคเหนือ จะมาอยู่อีสานภาวรสาธุ ขออย่าให้ได้ขายเลย  อยากระบาย ใครมีทางออกช่วยที  เราก็มีพ่อแม่นะลูกคนเดียวเหมือนกัน แต่พ่อแม่เราไม่เคยมาจุ้นจ้านูกชายคนเดียวค่ะวุ่นวายกับครอบครัวเราเลยนะ