อภัยพิริยบรากรมภาหุ  เป็นสร้อยราชทินนามของข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ในสมัยโบราณ  ผมสันนิษฐานว่าน่าจะเป็นเครื่องหมายแสดงถึงความเป็นสิริมงคลหรือใช้ยกย่องข้าราชการผู้ได้รับตำแหน่งสำคัญครับ

อภัย  แปลว่า  ความไม่มีภัย ความไม่ต้องกลัว

พิริย แปลว่า ความหมั่น ความกล้า

บรมกรม หรือ ปรากรม แปลว่า ความเพียร ความมุมานะ ความบากบั่น

พาหุ บางครั้งเขียนว่า พาหะ  แปลว่า  แขน  หรืออาจแปลว่า   ผู้แบก ผู้ถือ ผู้ทรงไว้


โดยรวมแล้วแปลได้ว่า  ผู้ทรงไว้ซึ่งความไม่ต้องกลัว ความกล้า และความเพียร


หากเป็นตำแหน่งที่มีความสำคัญรองลงมาสร้อยจะสั้นลง อาจเป็น อภัยพิริยพาหะ  หรือ  พิริยพาหะ


คำอ่านในสมัยโบราณคงระบุชัดเจนไม่ได้ครับ  เพราะในสมัยโบราณยังไม่ได้มีการกำหนดมาตรฐานการสะกดคำอย่างชัดเจน จึงมีการสะกดคำนี้ในเอกสารแตกต่างกันหลากหลายมากครับ   เช่น  อภัย/อไภย/อภย/อะภัย   พิริย/พีริย/พิรียะ/พิรี/พีรี  ปรากรม/บรากรม  พาหุ/ภาหุ/พาหะ/ภาหะ

อ้างอิงตามเกณฑ์ปัจจุบัน  ปรากรม อ่านว่า ปะรากฺรม  แต่คนสมัยก่อนนิยมอ่านคำว่า กรม ที่เชื่อมกับคำอื่นว่า กฺรมมะ  เช่น  กรมท่า อ่านว่า กฺรมมะท่า  บางที ปรากรมพาหุ อาจจะอ่านว่า  ปะรากฺรมมะพาหุ ก็เป็นได้ครับ