~ ช่วงปี 2542 หลังวิกฤติฟองสบู่แตก มีผัวหนุ่มเมียสาวคู่นึงโดนผลกระทบ กิจการเจ๊งย่อยยับ จนต้องขายบ้านใช้หนี้ หลังจากขายบ้านไปแล้ว
ผัวเมียคู่นี้ก็กลับบ้านนอก มาอยู่ที่บ้านไม้สองชั้นหลังเก่าที่เป็นของลุงของฝ่ายผัวยกให้ ผัวเมียคู่นี้ก็ต้องทำความสะอาดบ้านเอง แล้วก็ขนย้ายของ
เข้าบ้าน กว่าจะจัดการเสร็จ ทำอะไรเสร็จ ก็เย็นแล้ว หลังจากกินข้าวเย็นก็เหนื่อยจนไม่เป็นอันทำอะไรต่อ ก็เลยเข้านอนกัน ในบ้านไม่มีแอร์ มีแต่พัดลม
ที่เอามาตัวเดียว เวลานอนต้องเปิดหน้าต่าง ผัวเมียก็นอนเตียงเดียวกันในห้องนอนบนชั้นสอง
แต่นังเมียมันโกรธผัวที่ทำให้ตัวเองต้องมาลำบากแบบนี้ แถมยังทั้งเหนื่อยทั้งร้อนจนไม่มีอารมณ์ ก็เลยนอนหันหลังให้ผัว หันหน้าไปทางหน้าต่าง คืนนั้นพระจันทร์เต็มดวงส่องแสงสว่าง เข้ามาทางหน้าต่าง มีกิ่งขนุนยื่นมาตัดแสง ลมแรงพัดผ่านใบขนุนเสียงดังซู่ซ่า ซู่ซ่า กิ่งขนุนก็โบกขึ้นลงๆ เลยเหมือนใครไปกระพริบไฟใส่หน้า นังเมียเลยลืมตาขึ้นมาเห็นเงากิ่งขนุนที่โบกขึ้นลงบังแสงจันทร์ยังกับมีใครกำลังกวักมือ แต่พอตั้งใจจะเพ่งมอง ลมก็หยุด กิ่งก็หยุดโบก นังเมียก็หลับต่อ แล้วลมเบาก็พัดมา เสียดสีกับใบขนุน เสียงดังวิ้ว วี้ด วิ้ว วี้ด นังเมียก็เลยลืมตาขึ้นอีก ลมก็แรงขึ้นเสียงดังซู่ซ่า ซู่ซ่า กิ่งขนุนก็เหมือนโบกมือ ควั่กๆๆ นังเมียก็หลับตาปี๋ ไม่มอง แต่แสงจันทร์แยงตา เสียงลมเดี๋ยวก็วิ้ว วี้ด เดี๋ยวก็ซู่ซ่า ซู่ซ่า หลับตาก็เห็นภาพกิ่งขนุนมันเหมือนโบกมือเรียกให้ไปหาในที่สุดนังเมียก็ทนไม่ไหว นอนไม่ได้ต้องเปลี่ยนท่านอน พลิกตัวกลับมานอนหงาย
พอนอนหงายได้แค่แป๊บเดียว เท่านั้นแหละ เป็นเรื่อง ผีมันค่อยๆเอื้อมมือมาจับหัว_"
"แล้วเมียมันก็แอ่นหัวให้ผีใช่มั้ย"
"..."
"อ้าว ไม่ใช่เหรอ อะ เล่าต่อเล่าต่อ"
"ไอ้เชี่ยป๋อง มึ-จะตัดมุกกูทำไมวะ"
"ฮ่าฮ่า ปูเรื่องมาตั้งนาน เจือกเล่นมุกโคตรโบราณ มันอดไม่อยู่ว่ะ"
"กูยังจะรอให้ผีมันกระแทกหัวก่อน ค่อยตบ จะรีบตัดมุกไปไหน"
"เออ อย่างน้อย รอให้ผีกูมันเลียหัวก่อนก็ยังดี ไผ่สีดำเจาะปากมึ-มารึไงวะ มึ-ไม่ได้กวนตีนจะตายมั้ย"
"ฮ่าฮ่า กูว่า กูน่ะ ถึงตายก็ไม่หายหรอกว่ะ"
"มึ-ละ ไอ้โก้ ผีรถด่วนง่อยๆของไอ้เคน ที่ตายเพราะแด-หนอนรถด่วนก็ผ่านไปแล้ว มึ-มีเรื่องอะไรจะเล่าอีกมั้ย"
"ไม่มีแล้ว"
"อ้าว จะลุกไปไหนวะ"
"ไปเข้าห้องน้ำเดี๋ยว"
"อะไรวะมึ- ฟังเรื่องแค่นี้เกิดอารมณ์ ต้องเข้าห้องน้ำ ดีนะที่กูรีบตัดมุกไอ้สันก่อน ไม่งั้นน้ำแตกตรงนี้ไปแล้ว"
""ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า""
"ไอ้สั---ส"
"เออ กูจำได้แล้ว ไอ้ป๋อง มึ-บอกว่าวันหยุดยาวนี่ จะกลับบ้านนี่หว่า ทำไมยังเจือกอยู่นี่อีกวะ"
"ก็อยู่กับพวกมึ-สนุกกว่า บ้านน่ะจะกลับเมื่อไหร่ก็ได้"
"ก็เลยได้อยู่กวนตีนกู ว่างั้น อะ งั้น มึ-มีเรื่องอะไรจะเล่ามั้ย เล่าเรื่องไผ่สีดำของมึ-อีกรอบก็ได้ เล่าให้น่ากลัวสุดๆเลยนะเว้ย เดี๋ยวดูกูมั่ง"
"เฮ้ย ไอ้โก้ กลับมาเร็วชิบ นกกระจอกไม่ทันกินน้ำนี่หว่ามึ-"
""ฮ่าฮ่าฮ่า""
"อือ กูว่ากูมีเรื่องผีมาเล่าให้พวกมึ-ฟังแล้วว่ะ"
"หา เรื่องจริงอีกรึเปล่าวะ"
"ใช่"
"เช้ดดดดดดด เอาจริงเด่ะ มานั่งเล่าเลย"
"ไม่ว่ะ กูยืนเล่าตรงนี้ดีกว่า"
"เรื่องเป็นไงวะ"
"พี่เป้เพิ่งโทรมาหากู"
"พี่ไอ้ป๋องน่ะหรอ"
"อือ เค้าบอกให้กูกับพวกมึ-ไปงานศพ"
"งานใครวะ"
"เค้าบอกว่ารถทัวร์ที่ไอ้ป๋องนั่งกลับบ้านประสานงากับรถพ่วง คนตายกันครึ่งคันรถ"
"แล้วกูก็อยู่ในจำนวนนั้นด้วยใช่มั้ย"
"..."
"อ้าว ไม่ใช่เหรอ อะ เล่าต่อเล่าต่อ"
"ไอ้ป๋อง"
"ไอ้ป๋อง"
"ฮ่าฮ่า ก็บอกแล้วนี่หว่า ว่ากูน่ะ ถึงตายก็ไม่หายหรอกว่ะ"
"................"
" " " !!!!!!!!! " " "
ถึงตายก็ไม่หาย
ผัวเมียคู่นี้ก็กลับบ้านนอก มาอยู่ที่บ้านไม้สองชั้นหลังเก่าที่เป็นของลุงของฝ่ายผัวยกให้ ผัวเมียคู่นี้ก็ต้องทำความสะอาดบ้านเอง แล้วก็ขนย้ายของ
เข้าบ้าน กว่าจะจัดการเสร็จ ทำอะไรเสร็จ ก็เย็นแล้ว หลังจากกินข้าวเย็นก็เหนื่อยจนไม่เป็นอันทำอะไรต่อ ก็เลยเข้านอนกัน ในบ้านไม่มีแอร์ มีแต่พัดลม
ที่เอามาตัวเดียว เวลานอนต้องเปิดหน้าต่าง ผัวเมียก็นอนเตียงเดียวกันในห้องนอนบนชั้นสอง
แต่นังเมียมันโกรธผัวที่ทำให้ตัวเองต้องมาลำบากแบบนี้ แถมยังทั้งเหนื่อยทั้งร้อนจนไม่มีอารมณ์ ก็เลยนอนหันหลังให้ผัว หันหน้าไปทางหน้าต่าง คืนนั้นพระจันทร์เต็มดวงส่องแสงสว่าง เข้ามาทางหน้าต่าง มีกิ่งขนุนยื่นมาตัดแสง ลมแรงพัดผ่านใบขนุนเสียงดังซู่ซ่า ซู่ซ่า กิ่งขนุนก็โบกขึ้นลงๆ เลยเหมือนใครไปกระพริบไฟใส่หน้า นังเมียเลยลืมตาขึ้นมาเห็นเงากิ่งขนุนที่โบกขึ้นลงบังแสงจันทร์ยังกับมีใครกำลังกวักมือ แต่พอตั้งใจจะเพ่งมอง ลมก็หยุด กิ่งก็หยุดโบก นังเมียก็หลับต่อ แล้วลมเบาก็พัดมา เสียดสีกับใบขนุน เสียงดังวิ้ว วี้ด วิ้ว วี้ด นังเมียก็เลยลืมตาขึ้นอีก ลมก็แรงขึ้นเสียงดังซู่ซ่า ซู่ซ่า กิ่งขนุนก็เหมือนโบกมือ ควั่กๆๆ นังเมียก็หลับตาปี๋ ไม่มอง แต่แสงจันทร์แยงตา เสียงลมเดี๋ยวก็วิ้ว วี้ด เดี๋ยวก็ซู่ซ่า ซู่ซ่า หลับตาก็เห็นภาพกิ่งขนุนมันเหมือนโบกมือเรียกให้ไปหาในที่สุดนังเมียก็ทนไม่ไหว นอนไม่ได้ต้องเปลี่ยนท่านอน พลิกตัวกลับมานอนหงาย
พอนอนหงายได้แค่แป๊บเดียว เท่านั้นแหละ เป็นเรื่อง ผีมันค่อยๆเอื้อมมือมาจับหัว_"
"แล้วเมียมันก็แอ่นหัวให้ผีใช่มั้ย"
"..."
"อ้าว ไม่ใช่เหรอ อะ เล่าต่อเล่าต่อ"
"ไอ้เชี่ยป๋อง มึ-จะตัดมุกกูทำไมวะ"
"ฮ่าฮ่า ปูเรื่องมาตั้งนาน เจือกเล่นมุกโคตรโบราณ มันอดไม่อยู่ว่ะ"
"กูยังจะรอให้ผีมันกระแทกหัวก่อน ค่อยตบ จะรีบตัดมุกไปไหน"
"เออ อย่างน้อย รอให้ผีกูมันเลียหัวก่อนก็ยังดี ไผ่สีดำเจาะปากมึ-มารึไงวะ มึ-ไม่ได้กวนตีนจะตายมั้ย"
"ฮ่าฮ่า กูว่า กูน่ะ ถึงตายก็ไม่หายหรอกว่ะ"
"มึ-ละ ไอ้โก้ ผีรถด่วนง่อยๆของไอ้เคน ที่ตายเพราะแด-หนอนรถด่วนก็ผ่านไปแล้ว มึ-มีเรื่องอะไรจะเล่าอีกมั้ย"
"ไม่มีแล้ว"
"อ้าว จะลุกไปไหนวะ"
"ไปเข้าห้องน้ำเดี๋ยว"
"อะไรวะมึ- ฟังเรื่องแค่นี้เกิดอารมณ์ ต้องเข้าห้องน้ำ ดีนะที่กูรีบตัดมุกไอ้สันก่อน ไม่งั้นน้ำแตกตรงนี้ไปแล้ว"
""ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า""
"ไอ้สั---ส"
"เออ กูจำได้แล้ว ไอ้ป๋อง มึ-บอกว่าวันหยุดยาวนี่ จะกลับบ้านนี่หว่า ทำไมยังเจือกอยู่นี่อีกวะ"
"ก็อยู่กับพวกมึ-สนุกกว่า บ้านน่ะจะกลับเมื่อไหร่ก็ได้"
"ก็เลยได้อยู่กวนตีนกู ว่างั้น อะ งั้น มึ-มีเรื่องอะไรจะเล่ามั้ย เล่าเรื่องไผ่สีดำของมึ-อีกรอบก็ได้ เล่าให้น่ากลัวสุดๆเลยนะเว้ย เดี๋ยวดูกูมั่ง"
"เฮ้ย ไอ้โก้ กลับมาเร็วชิบ นกกระจอกไม่ทันกินน้ำนี่หว่ามึ-"
""ฮ่าฮ่าฮ่า""
"อือ กูว่ากูมีเรื่องผีมาเล่าให้พวกมึ-ฟังแล้วว่ะ"
"หา เรื่องจริงอีกรึเปล่าวะ"
"ใช่"
"เช้ดดดดดดด เอาจริงเด่ะ มานั่งเล่าเลย"
"ไม่ว่ะ กูยืนเล่าตรงนี้ดีกว่า"
"เรื่องเป็นไงวะ"
"พี่เป้เพิ่งโทรมาหากู"
"พี่ไอ้ป๋องน่ะหรอ"
"อือ เค้าบอกให้กูกับพวกมึ-ไปงานศพ"
"งานใครวะ"
"เค้าบอกว่ารถทัวร์ที่ไอ้ป๋องนั่งกลับบ้านประสานงากับรถพ่วง คนตายกันครึ่งคันรถ"
"แล้วกูก็อยู่ในจำนวนนั้นด้วยใช่มั้ย"
"..."
"อ้าว ไม่ใช่เหรอ อะ เล่าต่อเล่าต่อ"
"ไอ้ป๋อง"
"ไอ้ป๋อง"
"ฮ่าฮ่า ก็บอกแล้วนี่หว่า ว่ากูน่ะ ถึงตายก็ไม่หายหรอกว่ะ"
"................"
" " " !!!!!!!!! " " "