"คำว่าเวรกรรมยุติธรรมเสมอ"
มันจริงไหมทำไม่เราไม่รู้สึกแบบนั้นเลย
ทุกคนบอกว่า เราเป็นคนดี เราต้องอดทน
คือ คนดี ต้องอดทนขนาดไหนถึงจะได้สิ่งที่ดี ต้องตายก่อนไหม ทำไมคนไม่ดีถึงมีความสุข (ทำไมเราถึงเกิดน้อยเนื้อต่ำใจ จนตั้งกระทู้นี้)
เรา...เป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว ถูกแฟนเก่านอกไปมีผู้หญิงคนอื่น โดยที่มันสองคน ทำกับเราด่าเราสารพัด จนเราคลอดลูกได้17วันตัดสินใจพาลูก ขึ้นรถทัวร์กลับมาอยู่ที่บ้าน ได้เดือนเดียวผู้ชายก็ไปอยู่กินกับผู้หญิงทางนั้นเลย ผ่านมา2ปีเวรกรรมทำงานไหม เวรกรรมทำหน้าที่ไหม เราเลี้ยงลูกแบบกัดฟันมาคนเดียว มัน2คนอยู่กินกันอย่างมีความสุข ครอบครัวผู้ชายรับได้ ทั้งที่ตอนเราอยู่ เค้าด่าผู้หญิงคนนั้นสารพัด ทุกคนบอกว่าเดี๋ยวมันก็ได้รับเวรรับกรรม ทุกคนบอกว่าเดี๋ยวเราก็ได้เจอคนที่ดีกว่า ทุกคนบอกว่าผู้ชายมันเลว ผู้ชายมันไม่ดี อันนี้เราไม่เถียง ทุกคนบอกว่า พวกมันศีลธรรมต่ำ เดี่ยวก็เลิกกัน ไปกันไม่รอด ผ่านมา2ปี สิ่งที่เราเจอคือ เจอคนเข้ามาหลอก เจอคนไม่จริงใจมาหลอกลวงเรา มาคบเราแบบเล่นๆ เราคบเราจริงใจเราจริงจัง แต่สุดท้ายกลับจบด้วยความเสียใจ การเป็นคนดีคือต้องผิดหวังแบบนี้เหรอ นี่คือเวรกรรมทำหน้าที่ของมันอยู่ใช่ไหม แต่ชาย หญิง ชั่ว2คนนั่นกลับสร้างครอบครัว มีลูกใหม่ด้วยกันมีความสุข นี่คือเวรกรรมกำลังทำหน้าที่ของมันอยู่ใช่ไหม เราอยากมีความสุขเราต้องไปเอาของคนอื่นมาใช่ไหม ทำดีไปเพื่อไร สร้างกุศล ทำบุญทำทานเพื่ออะไร พอพรสิ่งศักดิ์สิทธิ์ให้เจอคู่ดีดี เจอคนดีดี กลับต้องมาเจอคนหลอกลวง ถูกคบซ้อน ทำชีวิตของคนดีต้องมารับอะไรหนักๆขนาดนี้เลยเหรอ ขอให้ครอบครัวกลับคืนมา ก็ไม่สำเร็จ ทุกคนบอกให้เราปล่อย บอกให้เราวาง เราพยายามทำ แต่ความทุกข์มันก็ยังกระหน่ำซ้ำเรามาเรื่อยๆไม่จบไม่สิ้น ยิ่งทำบุญ ยิ่งถือศีล แต่ทำไมชีวิตเราแย่ลง ชีวิตต้องเจอบททดสอบอะไรหนักหนา ถึงจะพบเจอคำว่าความสุขและสมหวัง คนๆจะแบกรับความทุกข์ได้นานแค่ไหน ต้องทุกข์จนตายก่อนไหมเวรกรรมถึงจะเห็นใจ แล้วให้ไปมีความสุขเอาชาติหน้า ส่วนคนเลวเวรกรรมให้อะไรมัน ให้ครอบครัว ให้ความสุข ให้ครอบครัวที่อบอุ่น พร้อมหน้าพร้อมตา พ่อ แม่ ลูก แต่ลูกเราเค้าจะ2ขวบแล้ว เค้าไม่มีโอกาสรู้จักคำว่าพ่อ แม่ ลูก ทุกครั้งที่เรามองลูกเรา คือมันบีบหัวใจเรามาก นู๋ไม่น่าเกิดมาเป็นลูกคนดีดี อย่างแม่เลย มันทำให้หนูต้องมาเป็นเด็กกำพร้า ณ ตอนี้เราไม่ได้อยากได้ผู้ชายคืนมาแล้ว เราแค่น้อยใจในโชคชะตาเรา เราแค่อยากรู้ว่านี่คือเวรกรรม ทำงานของมันแล้วใช่ไหม หรือเวรกรรมทอดทิ้งเรา
คำตัดพ้อ จากมนุษย์ที่ไม่เคยสมหวังอะไรในชีวิตเลย
เวรกรรมยุติธรรมจริงไหม
มันจริงไหมทำไม่เราไม่รู้สึกแบบนั้นเลย
ทุกคนบอกว่า เราเป็นคนดี เราต้องอดทน
คือ คนดี ต้องอดทนขนาดไหนถึงจะได้สิ่งที่ดี ต้องตายก่อนไหม ทำไมคนไม่ดีถึงมีความสุข (ทำไมเราถึงเกิดน้อยเนื้อต่ำใจ จนตั้งกระทู้นี้)
เรา...เป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว ถูกแฟนเก่านอกไปมีผู้หญิงคนอื่น โดยที่มันสองคน ทำกับเราด่าเราสารพัด จนเราคลอดลูกได้17วันตัดสินใจพาลูก ขึ้นรถทัวร์กลับมาอยู่ที่บ้าน ได้เดือนเดียวผู้ชายก็ไปอยู่กินกับผู้หญิงทางนั้นเลย ผ่านมา2ปีเวรกรรมทำงานไหม เวรกรรมทำหน้าที่ไหม เราเลี้ยงลูกแบบกัดฟันมาคนเดียว มัน2คนอยู่กินกันอย่างมีความสุข ครอบครัวผู้ชายรับได้ ทั้งที่ตอนเราอยู่ เค้าด่าผู้หญิงคนนั้นสารพัด ทุกคนบอกว่าเดี๋ยวมันก็ได้รับเวรรับกรรม ทุกคนบอกว่าเดี๋ยวเราก็ได้เจอคนที่ดีกว่า ทุกคนบอกว่าผู้ชายมันเลว ผู้ชายมันไม่ดี อันนี้เราไม่เถียง ทุกคนบอกว่า พวกมันศีลธรรมต่ำ เดี่ยวก็เลิกกัน ไปกันไม่รอด ผ่านมา2ปี สิ่งที่เราเจอคือ เจอคนเข้ามาหลอก เจอคนไม่จริงใจมาหลอกลวงเรา มาคบเราแบบเล่นๆ เราคบเราจริงใจเราจริงจัง แต่สุดท้ายกลับจบด้วยความเสียใจ การเป็นคนดีคือต้องผิดหวังแบบนี้เหรอ นี่คือเวรกรรมทำหน้าที่ของมันอยู่ใช่ไหม แต่ชาย หญิง ชั่ว2คนนั่นกลับสร้างครอบครัว มีลูกใหม่ด้วยกันมีความสุข นี่คือเวรกรรมกำลังทำหน้าที่ของมันอยู่ใช่ไหม เราอยากมีความสุขเราต้องไปเอาของคนอื่นมาใช่ไหม ทำดีไปเพื่อไร สร้างกุศล ทำบุญทำทานเพื่ออะไร พอพรสิ่งศักดิ์สิทธิ์ให้เจอคู่ดีดี เจอคนดีดี กลับต้องมาเจอคนหลอกลวง ถูกคบซ้อน ทำชีวิตของคนดีต้องมารับอะไรหนักๆขนาดนี้เลยเหรอ ขอให้ครอบครัวกลับคืนมา ก็ไม่สำเร็จ ทุกคนบอกให้เราปล่อย บอกให้เราวาง เราพยายามทำ แต่ความทุกข์มันก็ยังกระหน่ำซ้ำเรามาเรื่อยๆไม่จบไม่สิ้น ยิ่งทำบุญ ยิ่งถือศีล แต่ทำไมชีวิตเราแย่ลง ชีวิตต้องเจอบททดสอบอะไรหนักหนา ถึงจะพบเจอคำว่าความสุขและสมหวัง คนๆจะแบกรับความทุกข์ได้นานแค่ไหน ต้องทุกข์จนตายก่อนไหมเวรกรรมถึงจะเห็นใจ แล้วให้ไปมีความสุขเอาชาติหน้า ส่วนคนเลวเวรกรรมให้อะไรมัน ให้ครอบครัว ให้ความสุข ให้ครอบครัวที่อบอุ่น พร้อมหน้าพร้อมตา พ่อ แม่ ลูก แต่ลูกเราเค้าจะ2ขวบแล้ว เค้าไม่มีโอกาสรู้จักคำว่าพ่อ แม่ ลูก ทุกครั้งที่เรามองลูกเรา คือมันบีบหัวใจเรามาก นู๋ไม่น่าเกิดมาเป็นลูกคนดีดี อย่างแม่เลย มันทำให้หนูต้องมาเป็นเด็กกำพร้า ณ ตอนี้เราไม่ได้อยากได้ผู้ชายคืนมาแล้ว เราแค่น้อยใจในโชคชะตาเรา เราแค่อยากรู้ว่านี่คือเวรกรรม ทำงานของมันแล้วใช่ไหม หรือเวรกรรมทอดทิ้งเรา
คำตัดพ้อ จากมนุษย์ที่ไม่เคยสมหวังอะไรในชีวิตเลย