เราอยากมาระบายค่ะ ตั้งแต่เด็กจนโต พ่อจะชอบเลี้ยงเราแบบต้องคอยรับใช้ คอยเชื่อฟังทุกเรื่อง ปรึกษาพ่อแม่ไม่ได้
พ่อแม่ชอบตั้งความหวังเรื่องเรียนค่ะ เวลาผิดพลาดอะไรก็จะคอยด่า เรื่องความรักก็ห้ามมี(ตรงนี้เราเข้าใจค่ะ แต่พ่อเราเกินไป แบบถ้ารู้ว่ามีจะเอาให้ตาย)
ต้องพูดจาเพราะทุกคำ ไม่งั้นจะโดนด่า พ่อไม่เคยให้อิสระในชีวิตค่ะ อย่างทำงานอ่านหนังสืออยู่ๆก็ใช้ให้ไปหยิบนู่นนี่ ช้านิดหน่อยก็จะโดนด่าและโมโหร้อนใส่ ช่วงครึ่งปีที่ผ่านมาเราย้ายมาอยู่กับลุงป้าค่ะ เพราะใกล้ที่เรียน เขาเข้าใจเราทุกอย่างปรึกษาได้ทุกเรื่องจริงๆ ส่งเสียเราทุกเรื่อง มันทำให้เราลืมพ่อกับแม่เราค่ะ พอท่านมาหา เรารู้สึกห่างเหิน 
รู้สึกไม่อยากจะพูดคุยด้วย จริงไหมคะที่พ่อแม่หวังดีกับเราที่สุด เราแย่มากไหมคะ ควรทำยังไงต่อ รู้สึกไม่อยากอยู่จุดนั้นอีกแล้ว