สวัสดีค่ะ เราจะมาเล่าประสบการณ์ที่เราเจออยู่ตอนนี้ ตอนนร้เราอายุ20ปีค่ะ เราคบกับเเฟนมาตั้งเเต่ตอนเรียนม.6 เราเป็นคนจังหวัดเดียวกันค่ะ อายุเท่ากัน ส่วนตัวเป็นเด็กเรียนมาก เป็นติ่งเกาหลี55ไม่เคยคิดที่จะมีเเฟน ไม่สนใจใคร พึ่งจะมีเเฟนตอนอายุ18 เค้าทักมา เราก็คุยๆ จนรู้สึกดีเเละลองเป็นเเฟนกัน เเรกๆเค้าก็ดีนะคะ เอาใจใส่ เเบบเราโครตจะงี่เง่าเลยตอนนั้น เค้าก็พยายามง้อ พาไปกินของอร่อยๆ ทักหาเราตลอดโทรหาเรา พอผ่านมาปีหลังๆเค้าเปลี่ยนไปมากเลยค่ะ เค้าชอบทักผู้หญิงคนอื่นก่อน พอเราถามเค้าก็บอกว่าเพื่อนๆ น้อง คนในเกมส์บลาๆ ไม่ค่อยจะง้อเราหรือทำให้เรารู้สึกดีเหมือนเมื่อก่อน เย็นชาขึ้นเราไม่รู้สาเหตุนะคะเพราะอะไร มีทะเลาะกันขั้นรุนเเรงเค้าผลักเรา เตะเรา เราผิดหวังมากค่ะ ไม่คิดว่าเค้าจะเป็นคนเเบบนี้ ตั้งเเต่คบกันมาเราไม่เคยนอกใจเลยค่ะ เอาใจใส่ ดูเเลเรื่องเล็กๆน้อย เราน้อยใจมากค่ะ ไม่คิดว่าเค้าจะตอบเเทนความรักของเราด้วยการทำร้ายเรา ทั้งร่างกายเเละจิตใจ เเต่เราก็ไม่เข้าใจตัวเองค่ะ ว่าจะทนอยู่ทำไม เหมือนโดนตบหัวเเล้วลูบหลัง พอเค้ามาพูดดีเข้าหน่อยก็กลับไปคืนดีกัน ตอนนี้เรารู้สึกหมดเเรงค่ะ มีความสุขเเบบไม่สุด ภาพที่เค้าทำอะไรเเย่ๆใส่เรามันติดตา เหมือนเป็นเเผลในใจ ตอนนี้ก็ยังไม่ได้เลิกกันค่ะรู้สึกเเบบ ขาดเค้าไม่ได้ เเต่สภาพจิตใจเราก็เเย่ลงเรื่อยๆ มันไม่เหมือนเดิมเเล้วค่ะตอนนี้ เราจะทำยังไงกับความสัมพันธ์เเบบนี้ดีคะ จะเลิกหรือพยายามต่อไป😭😭😭😭
เเฟนคนเเรก ที่ไม่รู้จะไปต่อหรือพอเเค่นี้