ก่อนอื่น ต้องบอกก่อนว่า เราอยู่กับแม่มาตลอด ไม่เคยค้างกับพ่อหรือมีกิจกรรมอะไรมากมายกับพ่อเลย พ่อกับแม่เราเลิกกันตั้งแต่เราอยู่ในท้อง แต่แม่ก็บอกว่าใครคือพ่อเรา มีไปมาหาสู่กันบ้าง แต่ไม่บ่อย นับครั้งได้ จนแม่เราเสียชีวิตมา 12 ปีแล้ว เราก็อยู่กับลุงกับน้ามาตลอด พ่อก็ไม่เคยชวนเรากลับไปอยู่บ้านหรือคุยอะไรกัน หรือค่าเลี้ยงดูอะไรเราไม่เคยได้รับจากพ่อเลย (ต้องบอกว่าแม่เราไม่ได้สนใจเรื่องนี้ และลุงเราก็พอส่งเราเรียนได้เลยไม่ได้เรียกร้อง)เพราะแยกกันมาตั้งแต่เราเกิด (เราอายุ 33 ปี) จนปัจจุบันก็มีรู้บ้างว่าท่านเจ็บป่วยบ้าง มีเจออาก็ฝากเงินไปให้บ้างแต่ไม่บ่อย เพราะเราก็ไม่ได้มีมาก จนอาเราเข้า รพ. เค้าพูดทำนองว่าให้เรารับพ่อมาอยู่ เราคิดไม่ตก เพราะ 33 ปีที่ผ่านมาเราไม่เคยรู้สึกว่าการอยู่กับพ่อเป็นอย่างไร และเราก็ไม่ได้มีบ้านเป็นของตัวเอง อาศัยลุงกะน้าอยู่ เรากลัวว่าถ้าเราปฎิเสท เราจะดูเป็นลูกที่ไม่ดี แต่ถ้ารับปากเราไม่สามารถที่จะดูแลได้ อยากถามว่าตรงกลางคือตรงไหน และควรหาทางออกอย่างไรดีคะ