13 09 60 
เมื่อคืนเป็นคืนที่นอนหลับได้ห้าชั่วโมงรวดและหลับแบบลึกมาก
05 45 ลงมาข้างล่างพร้อมถุงน้ำดื่มกับถุงผ้าใส่อุปกรณ์สารพัด(สมุด ดินสอ ยางลบ ฯ) สักพักเจ้ารัตน์บอก "พี่เหลิมซื้อขนมร้านแอนให้หน่อยสิ ได้ ผมตอบ พอไปถึงก็เห็นขนมที่วางอยู่เป็นห่อมีข้าวเหนียวมูลหน้าปลาแห้งและมีขนมต้มในถุงเลยซื้อไปให้เจ้ารัตน์ ชื้อขนมจากร้านร้านนั้นเสร็จก็เข้าไปเซเว่น ซื้อยูนิฟน้ำผลไม้ผสมน้ำผักสองกล่อง
วันนี้ผมไม่รู้ว่าจิ๊บเข้างานตอนไหนแต่ที่แน่ๆตอนที่ผมจ่ายเงินค่าน้ำยูนิฟเห็นเธอละสายตาจากจอคอมพ์มองผม ใจหนึ่งนั้นอยากส่งยิ้มให้เเธออีกใจหนึ่งไม่อยากส่งให้ไว้วันหลังนะผมคงส่งยิ้มให้เธออีก
22 00 ออกมานั่งรอจิ๊บแล้วไม่เห็นเธอเดินผ่านมา
พูดถึงจิ๊บคิดว่าอายุเธอคงอยู่ราวๆ25-27 แต่เรานั้น56เข้าไปแล้วมันห่างกันเกินไป
14 09 60 
ตื่นขึ้นมาตอนใกล้ตีห้าช่วงที่ผ่านมานี้ผมกินอิ่มนอนหลับดี มากคงเพราะอาการของไบโพลาร์คงที่ไม่เบื่ออาหารของคุณออด้วยอิ่มข้าวเข้าเซเว่น ไม่เห็นจิ๊บคงเพราะวันนี้เป็นวันหยุดของเธอตอนแรกว่าจะซื้อเบอร์ดี้เอสเปรสโซกระป๋อง แต่นึกขึ้นมาได้ว่าน่าจะกินของเนสกาแฟแบบที่มีกาแฟ น้ำตาลทราย คอฟฟี่เมทเลยไปดูที่มุมช่งกาแฟก็เห็นมีแบบที่อยากกิน นี่ว่าจะเลิกกินกาแฟอดไม่ได้ซักที มีหวังได้เป็นโรคกระดูกพรุนแน่
06 30 ผมนั่งคุยกับเจ้ารัตน์ที่เก้าอี้ข้างกำแพงทางขึ้นตึก คุณนายติ๊ก(402)นั่งอยู่คนเดี่ยวที่เก้าอี้หน้าสวนหย่อมด้วยความที่ผมเป็นคนคุยเสียงเบาคุณนายติ๊กเลยตะโกนข้ามฟากมาว่าคุยกันให้ได้ยินบ้างซิพร้อมออกอาการท่าเก่งของเธอเอาเท้าย่ำพื้นสามสี่ทีดูไปเหมือนตัวตลก
      ระหว่างนั้นมีหญิงสาวร่างสูงกว่ามาตรฐานหญิงไทย ผู้หญิงคนนี้เจ้ารัตน์สนใจเธอมากๆ เพราะทุกครั้งที่เธอเดินผ่านหน้าตึกของเราเธอจะเหลียวมองมาทุกครั้งเจ้ารัตน์คุยเป็นตุเป็นตะว่าเธอมองมัน
     ชื่อของเธอคืออ้อย(ผมเป็นคนตั้งให้เอง)
      คุยไปคุยมาเจ้ารัตน์เอ่ยขึ้นมาว่าผมจะนอนห้องพี่เหลิมแล้ว
      เช้านี้เรากินก๋วยเตี๋ยวไก่มะระที่มาขายที่หน้าตึกทุกวัน
      เสร็จจากมื้อเช้าเขียนบันทึกไปง่วงไปเลยขึ้นบ้านเปิดพัดลมเพดานแรงสุด อาบน้ำแล้วนอน แต่มันดันไม่หลับ
      ไหนๆก็ไม่หลับเลยแกะมุ้งลวดบานหน้าต่างล้างซะ อยู่มากี่ปีแล้วเพิ่งได้มาล้างเอาวันนี้
      เสร็จจากเรื่องมุ้งลวดก็นอนต่อ ก็ไม่หลับต้องเป็นเพราะฤทธิ์ของกาแฟแก้วเมื่อเช้าแน่
14 15 หิว มื้อนี้จะกินอะไรดีวันสองวันนี้ไม่ค่อยกินผักเลยเลยสั่งคะน้าผัดกุ้งคุณออกินซะคุณออให้ข้าวเยอะมากกินแทบไม่หมด
14 30 กินข้าวอิ่มมากนึกอยากกินชาดำเย็นร้านแม่มีน(ตรงข้ามเซเว่น)เลยเปิดระเป๋าใบจิ๋วดูปรากฏมีเงินไม่ถึงยี่สิบบาทเลยไม่ได้กิน ดีประหยัดเงินได้ด้วย ด้วยความที่อากาศอบอ้าวมากเลยกระหายน้ำนึกอยากดื่มน้ำส้มมินิทพัลพ์แต่ก็ไม่อยากเสียเงินเลยดื่มน้ำร้านคุณออจนหมดแก้วเพราะปกติจะกินน้ำหลังกินข้าวหมดไม่ถึงแก้ว 
15 00 กลับมาตึกนั่งย่อยสักพักก็ขึ้นห้องเข้าห้องได้ก็อาบน้ำ รอบนี้น้ำร้อน ___! จ๊ากสะดุ้งสุดตัว จากนั้นก็นั่งลงที่โต๊ะญี่ปุ่นที่เจ้าของห้องคนเก่าที่อยู่ก่อนหน้าทิ้งไว้ 
      เริ่มร่างเขียนถึงจิ๊บ เขียนไปเขียนมาเริ่มง่วง-ง่วงมากเลยนอนใส่หูฟังเพลงจากมือถือรอบนี้หลับได้ลึกดีมาก
20 00 ไปเซเว่น สรุปว่ามื้อนี้ซื้อนม-กาแฟของเมจิกับน้ำเต้าหู้บวกงาดำเอาไปใส่มูสลี่ พอหยิบน้ำนมฯกับน้ำเต้าหู้จากชั้นวางก็เดินไปที่ช่องจ่ายเงินแล้วก็เห็นหญิงสาวที่ผมชอบมองเธอเมื่อเข้ามาที่เซเว่น(จิ๊บ)
ว่าแล้วเธอต้องมาเข้ากะวันนี้ในช่วงบ่ายสองถึงสี่ทุ่มแน่ตอนที่จ่ากยตังค์นั้นเธออยู่ในช่องรับเงินเครื่องที่หนึ่งได้จ่ายเงินกับเธอ-ผมอยากจะยิ้มให้เธอนะแต่เธอคงตั้งการ์ดไว้เป็นการรักษาระยะระหว่างลูกค้ากับพนักงานแต่เธอก็มองผมแบบเสตาไปมากับแสดงรอยยิ้มน้อยๆ
(ในที่สุดผมตัดสินใจถามเธอว่า เบรคตอนไหนครับเธอตอบหมดเบรคไปแล้วค่ะงั้นตอนเลิกงานผมจะมารับออกไปทานสลัดกับบราวน์นี่ที่แฟมคาเฟนะครับ ไม่เป็นไรค่ะจิ๊บทานของในร้านตั้งแต่เบรคที่ผ่านมาแล้วค่ะ ขอเป็นวันหลังนะคะ)ในวงเล็บนี้คือในความคิดน่ะ
เรื่องจริงคือพอผมออกมาจากร้านผมเดินยิ้มคนเดียวแต่เดินมาไม่กี่ก้าว-นึกสำเหนียกขึ้นมาว่างานการเธอก็มีรายได้พอสมควรและบริษัทก็มั่นคงส่วนผมนั้นงานก็ไม่ได้ทำวันๆกิน-นอน-เขียนบันทึกกับพยายามจะสร้างงานเขียนซึ่งไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร
22 30 ผมนั่งที่เก้าอี้เดี่ยวด้านนอกตัวตึก นั่งไปๆผมกับเจ้ารัตน์เห็นจิ๊บนั่งซ้อนมอเตอร์ไซค์ใครคนหนึ่งผ่านไป
      เจ้ารัตน์ตกใจที่เห็นเธอ ผมเห็นแต่ด้านหลังเธอ
23 15 หลังจากเห็นเธอกับใครคนหนึ่งนั้นผมก็ปรับทุกข์กับเจ้ารัตน์ทำๆๆเธอทำกับผมได้ 
      ผมกับเจ้ารัตน์นั่งถกกันไปเรื่อยๆ ตอนหนึ่งนั้นเจ้ารัตน์บอกกับผมว่า พี่ยังมีผมซาเล็ม ไอ้เต่า(หนุ่มใหญ่ที่มาป้วนเปี้ยนที่หน้าตึกเราทุกวัน)(เป็นเพื่อนและผมไม่อยากเสียพี่ไปน้ำตาแทบร่วง)ผมถามว่า เสียไปยังไงเจ้ารัตน์ขยายความว่าก็หมกตัวอยู่แต่ในห้องไงแล้วฆ่าตัวตายด้วยโรคไบโพลาร์ที่พี่เป็นอยู่มันทำได้นะ
15 09 60
01 30 ง่วงจัดเลยนอนที่เก้าอี้นั่งเล่นหน้าสวนหย่อม
03 45 ต้องตื่นเพราะโดนยุงกัด
16 09 60
01 45 เป็นอีกคืนที่ง่วงมากเลยนอนข้างล่าง
03 45 ตื่น-แต่กว่าจะลุกได้เล่นเอาแทบแย่เพราะเมื่อยเนื้อตัวไปหมดก็เก้าอี้นั่นเค้าเอาไว้ให้นั่งไม่ใช่ให้นอน
04 30 หิว-ไปเซเว่นซื้อขนมปังโฮลวีท แซนวิชสเปรด กาแฟยี่ห้อเอซเซ็นโซทั้งหมดคืออาหารมื้อแรกของวันนี้ เมนูชุดนี้ที่ไม่ผิดหวังเลยคือกาแฟรสละมุน
ตกตอนบ่ายอาการไม่ดีเลยเพราะร้อนตากับครั่นเนื้อตัวเหมือนกับมีไข้ต่ำๆ คงเพราะนอนข้างล่าง(อากาศชื้นตามฤดูฝน)กับนอนในห้องเปิดพัดลมเพดานเบอร์สามกับพัดลมตั้งพื้นเบอร์สาม(พัดลมตั้งพื้นนี่ได้จากหนูแพรวแคชแชียร์กะกลางวันที่รู้จักกันตอนมาอยู่ใหม่ๆ)เลยกินยาบรูเฟ็นที่ซื้อมาจากร้านยากรุงเทพมาติดบ้านไว้
ตอนหกโมงเย็นว่าจะนอนแต่คงเพราะนอนมาทั้งวันเลยไม่หลับ
20 09 60
02 02 มาถึงวันนี้เขียนบันทึกได้ สิบหกวันซึ่งนับว่าเป็นการบันทึกได้ยาวนาน มากกว่าเดือนก่อนๆ
ช่วงนี้มีลมเย็นๆพัดมา เจ้ารัตน์เปิดแอปกรมอุตุนิยมดูปรากฏว่าอุณหภูมิอยู่ที่ 26-27 องศาซี่งเป็นอุณหภูมิที่กำลังสบายๆ
03 30 หิว!? เจ้ารัตน์ก็หิวด้วย พี่เหลิมหิวแระ อยากกินเฉาก๊วยกับข้าวเหนียวถั่วดำ ของพี่เบิกเท่าไหร่ ผมตอบความจริงไม่อยากเบิกว่ะ พี่เอาไปห้าสิบก่อนแล้วกันแล้วผมก็ไปเซเว่นซื้อขนมที่เจ้ารัตน์อยากกินเอาไปให้น้องชาย(ต่างสายเลือด)กิน ส่วนผมยังไม่อยากกินอะไร
22 09 06 
เมื่อคืนตื่นมาห้าทุ่มกว่า เข้าเซเว่นรอบแรก-ไปเป็นเพื่อนซาเล็ม(416)เพื่อขอเปลี่ยนน้ำแข็งจากถุงละสิบแปดบาทเป็นสองถุงสิบหกบาทเห็นจิ๊บอยู่บริเวณขั้นวางสินค้า 
เกือบสองขั่วโมงต่อมาเจ้ารัตน์ให้เงินมาหนึ่งร้อย
เข้าเซเว่นรอบสองซื้อนำแร่purra ชาลิปตัน(แช่เย็น) แซนด์วิช ไปจ่ายเงินกับแม่หนูลักยิ้มจิ๊บยืนอยู่ติดกันกำลังเก็บเงินทอนใส่กระเป๋าตังค์(เล็ก) แม่หนูลักยิ้มให้ใส่สินค้าลงถุงพร้อมถือหูถุงรอส่งให้
      พอรับถุงมาสังเกตด้วยหางตาซ้ายก็เห็นแม่หนูเหลียวตามองมาแต่ผมไม่ได้มองแม่หนูกลับ ได้ถุงของที่ซื้อเสร็จกำลังเดินออกมาจากร้านที่ปลายสายตาบอกออกมาว่าจิ๊บมองตามและเธอก็ออกปากถามคำถามอยู่ดึกเเหรอ(เธอคงคิดว่าผมเป็นยาม)ผมเลยหันหน้าไปหาเธอเลยถามคำถามซ้ำ"อยู่ดึกเหรอ" จบคำพูดเธอให้รอยยิ้มน้อยๆส่งมาให้"แล้วแต่กะครับ"แล้วก็ออกจากร้านมาระหว่างทางที่เดินกลับผมเดินยิ้มมาคนเดียวในใจนั้นคิดอยู่ว่าเธอคงถามไปตามหน้าที่ที่ควรจะสร้างปฏิสัมพันธ์กับลูกค้ากับอีกอย่างผมเป็นลูกค้าที่เข้าร้านรอบดึกบ่อยๆแล้วอีกอย่างรอบดึกๆลูกค้าน้อยเธอคงกล้าถามมั้ง(คิดเอาเองนะ)
22 09 60 
23 09 60 
วันนี้นอนทั้งวัน กว่าจะลุกขึ้นได้ก็เกือบเที่ยงคืน
ลงมาข้างล่างเห็นเจ้ารัตน์นั่งอยู่คนเดียวไม่เห็นเจ้าเต่าเจ้ารัตน์ลืมเอายามา(ยาแก้อักเสบ บรูเฟ็น) ยาตัวนี้ผมมีอยู่(ไปซื้อมาตอนต้นเดือน)ผมเลยถามเจ้ารัตน์ว่า"กินยาของพี่มั้ยล่ะ(เจ้ารัตน์ปวดหัวมาห้าหกวันแล้ว)
      เจ้ารัตน์พยักหน้าเป็นการตอบรับแต่ผมบอกว่าต้องหาอะไรกินก่อนนะพอดีผมเหลือขนมปังอยู่สี่แผ่น เจ้ารัตน์เลยเอาไปกินแล้วกินยาตาม
      "รัตน์อยากกินขนมอะไร" ผมถาม
      "เอาขนมปังปิ้งสิบสองบาทก็ได้"
      "ถ้าไม่มีล่ะ"ผมถามคำถามสำรอง
      "เอาขนมปังไส้หมูหยองก็ได้"
      จากนั้นผมไปเซเว่น กะไว้ว่าจะได้เจอจิ๊บ แต่ไม่เป็นไปตามคาดเพราะไม่มีเธออยู่ในร้าน
      ___หรือ !?
      ใจไม่ดีเลย___!? 
      นี่ผมคิดถึงเธอขนาดนี้เลยหรอเนี่ย
06 30 ออกไปวิ่งกับซาเล็ม
07 00 วิ่งเสร็จ วันนี้เหนื่อยเอาการ
07 10 ขึ้นห้องไปแปรงฟัน(เราควรแปรงฟันวันละสองครั้งเป็นอย่างน้อยเพื่อสุขภาพี่ดีของฟัน แปรงฟันเรียบร้อยก็อาบน้ำ พอสายขึ้นมาหน่อยนึงไปดูร้านคุณออว่าเปิดหรือไม่(รอบแรก)
07 30 เดินไปดูร้านคุณอออีกรอบว่าเปิดหรือยังวันนี้คุณออหยุดแน่ๆเพราะเป็นวันอาทิตย์ เสร็จแน่วันนี้เหลือเงินสด(ที่เจ้ารัตน์ให้ไว้)หกสิบบาท