เมื่อวันที่ 1 ก.ค. 2563 UNCTAD ได้เปิดตัวรายงาน “COVID-19 and Tourism: Assessing the Economic Consequences” สรุปผลวิเคราะห์สำคัญ ดังนี้
ประมาณการผลกระทบของ COVID-19 ต่ออุตสาหกรรมท่องเที่ยวและเศรษฐกิจในภาพรวม
การหยุดชะงักของการท่องเที่ยวระหว่างประเทศเป็นเวลาเกือบ 4 เดือนเนื่องจาก COVID-19 ทำให้อุตสาหกรรมท่องเที่ยวของโลกสูญเสียรายได้อย่างน้อย 1.2 ล้านล้านดอลลาร์สหรัฐ ซึ่งเท่ากับร้อยละ 1.5 ของมูลค่า GDP ของโลก ทั้งนี้ หากการท่องเที่ยวระหว่างประเทศหยุดชะงักต่อเนื่องเป็นเวลา 8 เดือน จะทำให้สูญเสียรายได้ 2.2 ล้านล้านดอลลาร์สหรัฐ ซึ่งเท่ากับร้อยละ 2.8 ของมูลค่า GDP ของโลก ซึ่งใกล้เคียงกับประมาณการของ UNWTO
ประเทศที่ได้รับผลกระทบมากที่สุด 5 อันดับตามร้อยละของ GDP ที่ลดลง ได้แก่ จาไมกา (-11%) ไทย (-9%) โครเอเชีย (-8%) โปรตุเกส (-6%) และสาธารณรัฐโดมินิกัน (-5%) ส่วนประเทศที่ได้รับผลกระทบมากที่สุด 5 อันดับตามมูลค่าของ GDP ที่ลดลง ได้แก่ สหรัฐอเมริกา (ลดลง 1.9 แสนล้านดอลลาร์สหรัฐ) จีน (ลดลง 1 แสนล้านดอลลาร์สหรัฐ) ไทย (ลดลง 4.7 หมื่นล้านดอลลาร์สหรัฐ) ฝรั่งเศส (ลดลง 4.7 หมื่นล้านดอลลาร์สหรัฐ) และเยอรมนี (ลงลด 4.6 หมื่นล้านดอลลาร์สหรัฐ)
การหยุดชะงักของอุตสาหกรรมท่องเที่ยวส่งผลกระทบต่ออุตสาหกรรมอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้อง โดย UNCTAD ประเมินว่ารายได้ของอุตสาหกรรมท่องเที่ยวที่ลดลงทุกหนึ่งล้านดอลลาร์สหรัฐ จะส่งผลให้ GDP ของประเทศนั้นลดลงประมาณ 2-3 ล้านดอลลาร์สหรัฐ
การจ้างแรงงานกลุ่มไร้ฝีมือจะลดลงมาก อาทิ ไทย (-17%) จาไมกา (-15%) และโครเอเชีย (-12%) และรายได้ของแรงงานฝีมือก็จะลดลงเช่นกัน อาทิ ไทย (-12%) จาไมกา (-11) และโครเอเชีย (-9%) นอกจากนี้ สตรีจะได้รับผลกระทบมากกว่า เนื่องจากในอุตสาหกรรมท่องเที่ยวมีผู้ประกอบการหญิงมากกว่าชาย และอัตราส่วนของแรงงานหญิงในอุตสาหกรรมท่องเที่ยวสูงถึง 54% ซึ่งส่วนมากทำงานในแรงงานนอกระบบ
ข้อเสนอแนะของ UNCTAD
รัฐบาลจะต้องเพิ่มการช่วยเหลือทางสังคมให้กับประชาชนและชุมชนที่พึ่งพาการท่องเที่ยว โดยเฉพาะการช่วยเหลือแรงงานในอุตสาหกรรมท่องเที่ยว ทั้งที่เป็นพนักงานของบริษัทและกลุ่มทำงานส่วนตัว เนื่องจากบริษัทจำนวนมากในอุตสาหกรรมท่องเที่ยวจะปิดตัวลงถาวรและลูกจ้างของบริษัทเหล่านี้ ควรได้รับความช่วยเหลือเพิ่มเติมในการเปลี่ยนอาชีพ อาทิ การอุดหนุนค่าจ้างแรงงานเพิ่มเติมเพื่อเริ่มงานในอุตสาหกรรมอื่น
นอกจากนี้ รัฐบาลจึงควรช่วยเหลือบริษัทในอุตสาหกรรมท่องเที่ยวจากการล้มละลาย โดยเฉพาะโรงแรมและสายการบิน ด้วยการให้เงินทุนหรือเงินกู้อัตราดอกเบี้ยต่ำ อย่างไรก็ตาม การช่วยเหลืออุตสาหกรรมใดเป็นพิเศษจำเป็นต้องมีการวิเคราะห์ถึงผลดีและผลเสียอย่างถี่ถ้วน
ขอบคุณข่าวจาก :
https://globthailand.com/switzerland-14072020
UNCTAD ประเมิน การท่องเที่ยวไทยติดอันดับ 5 ของโลกที่ได้รับผลกระทบมากที่สุดจาก COVID-19
เมื่อวันที่ 1 ก.ค. 2563 UNCTAD ได้เปิดตัวรายงาน “COVID-19 and Tourism: Assessing the Economic Consequences” สรุปผลวิเคราะห์สำคัญ ดังนี้
ประมาณการผลกระทบของ COVID-19 ต่ออุตสาหกรรมท่องเที่ยวและเศรษฐกิจในภาพรวม
การหยุดชะงักของการท่องเที่ยวระหว่างประเทศเป็นเวลาเกือบ 4 เดือนเนื่องจาก COVID-19 ทำให้อุตสาหกรรมท่องเที่ยวของโลกสูญเสียรายได้อย่างน้อย 1.2 ล้านล้านดอลลาร์สหรัฐ ซึ่งเท่ากับร้อยละ 1.5 ของมูลค่า GDP ของโลก ทั้งนี้ หากการท่องเที่ยวระหว่างประเทศหยุดชะงักต่อเนื่องเป็นเวลา 8 เดือน จะทำให้สูญเสียรายได้ 2.2 ล้านล้านดอลลาร์สหรัฐ ซึ่งเท่ากับร้อยละ 2.8 ของมูลค่า GDP ของโลก ซึ่งใกล้เคียงกับประมาณการของ UNWTO
ประเทศที่ได้รับผลกระทบมากที่สุด 5 อันดับตามร้อยละของ GDP ที่ลดลง ได้แก่ จาไมกา (-11%) ไทย (-9%) โครเอเชีย (-8%) โปรตุเกส (-6%) และสาธารณรัฐโดมินิกัน (-5%) ส่วนประเทศที่ได้รับผลกระทบมากที่สุด 5 อันดับตามมูลค่าของ GDP ที่ลดลง ได้แก่ สหรัฐอเมริกา (ลดลง 1.9 แสนล้านดอลลาร์สหรัฐ) จีน (ลดลง 1 แสนล้านดอลลาร์สหรัฐ) ไทย (ลดลง 4.7 หมื่นล้านดอลลาร์สหรัฐ) ฝรั่งเศส (ลดลง 4.7 หมื่นล้านดอลลาร์สหรัฐ) และเยอรมนี (ลงลด 4.6 หมื่นล้านดอลลาร์สหรัฐ)
การหยุดชะงักของอุตสาหกรรมท่องเที่ยวส่งผลกระทบต่ออุตสาหกรรมอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้อง โดย UNCTAD ประเมินว่ารายได้ของอุตสาหกรรมท่องเที่ยวที่ลดลงทุกหนึ่งล้านดอลลาร์สหรัฐ จะส่งผลให้ GDP ของประเทศนั้นลดลงประมาณ 2-3 ล้านดอลลาร์สหรัฐ
การจ้างแรงงานกลุ่มไร้ฝีมือจะลดลงมาก อาทิ ไทย (-17%) จาไมกา (-15%) และโครเอเชีย (-12%) และรายได้ของแรงงานฝีมือก็จะลดลงเช่นกัน อาทิ ไทย (-12%) จาไมกา (-11) และโครเอเชีย (-9%) นอกจากนี้ สตรีจะได้รับผลกระทบมากกว่า เนื่องจากในอุตสาหกรรมท่องเที่ยวมีผู้ประกอบการหญิงมากกว่าชาย และอัตราส่วนของแรงงานหญิงในอุตสาหกรรมท่องเที่ยวสูงถึง 54% ซึ่งส่วนมากทำงานในแรงงานนอกระบบ
ข้อเสนอแนะของ UNCTAD
รัฐบาลจะต้องเพิ่มการช่วยเหลือทางสังคมให้กับประชาชนและชุมชนที่พึ่งพาการท่องเที่ยว โดยเฉพาะการช่วยเหลือแรงงานในอุตสาหกรรมท่องเที่ยว ทั้งที่เป็นพนักงานของบริษัทและกลุ่มทำงานส่วนตัว เนื่องจากบริษัทจำนวนมากในอุตสาหกรรมท่องเที่ยวจะปิดตัวลงถาวรและลูกจ้างของบริษัทเหล่านี้ ควรได้รับความช่วยเหลือเพิ่มเติมในการเปลี่ยนอาชีพ อาทิ การอุดหนุนค่าจ้างแรงงานเพิ่มเติมเพื่อเริ่มงานในอุตสาหกรรมอื่น
นอกจากนี้ รัฐบาลจึงควรช่วยเหลือบริษัทในอุตสาหกรรมท่องเที่ยวจากการล้มละลาย โดยเฉพาะโรงแรมและสายการบิน ด้วยการให้เงินทุนหรือเงินกู้อัตราดอกเบี้ยต่ำ อย่างไรก็ตาม การช่วยเหลืออุตสาหกรรมใดเป็นพิเศษจำเป็นต้องมีการวิเคราะห์ถึงผลดีและผลเสียอย่างถี่ถ้วน
ขอบคุณข่าวจาก : https://globthailand.com/switzerland-14072020