ต้องบอกก่อนว่ากระทู้นี้เป็นกระทู้ระบายความอึดอัดในใจของเจ้าของกระทู้ในขณะนี้ค่ะ
ช่วงcovidมานี้ทำให้กลับมาอยู่ที่บ้านเป็นเวลาหลายเดือนแล้วค่ะ หลังจากปิดเทอมเรียนออนไลน์เสร็จก็ได้แต่อยู่บ้านเฉยๆ
เรื่องมีอยู่ว่าบ้านเราสนิทกับบ้านนึงมากๆในหมู่บ้าน เพราะตอนเราเด็กๆ ชอบไปเล่นกับลูกบ้านนั้นค่ะ เค้าเป็นพี่เราตอนนี้เค้าแต่งงานมีลูกแล้วอายุ4 5ขวบ พอดีช่วงนี้เค้าต้องทำงานอีกอำเภอนึงทำให้ต้องไปเช่าบ้านใหม่ แล้วลูกเค้าก็อาศัยอยู่กับตายาย ก่อนหน้านี้เราไม่รู้นะว่าบ้านเค้าเลี้ยงลูกยังไงนะคะ เมื่อก่อนมีโอกาสได้เจอน้องแค่ช่วงวันหยุดยาวที่กลับมาบ้านที่นี่ แต่ครั้งนี้เราอาศัยอยู่ยาวทำให้น้องมาเล่นกับเราบ่อยค่ะ ช่วงแรกๆคือน้องเป็นเด็กดีเชื่อฟัง แต่พอเราเล่นไปเรื่อยๆ คือน้องเค้าเอาแต่ใจมากขึ้น คือก่อนหน้านี้เราก็ได้เห็นพฤติกรรมแบบนี้ที่น้องใช้กับตายาย แต่เราก็ไม่รู้จะพูดยังไงเพราะนั่นก็หลานเค้าตราบใดที่น้องยังไม่ได้มาทำนิสัยแบบนี้กับเรา พักหลังมานี้น้องเอาแต่ใจมากขึ้นเช่น หลังจากเปิดเทอมมานี้ร้องไห้บ่อยขึ้น ร้องไห้ทุกวันหลังกลับจากโรงเรียนเลย เวลาเราจะทำอะไรคือกับหวงไปหมด ไม่ใช่หวงเรานะคะ คือจะหวงเช่นเราเปิดทีวีน้องก็จะไม่ให้เปิดค่ะ เราเล่นไอแพดน้องก็จะมานั่งทับ แล้วเวลาเราพูดหรือตำหนิอะไรน้องก็จะงอน บางครั้งก็ร้องไห้ไปฟ้องตายาย คือเราพูดอะไรเค้าก็จะไม่ค่อยชอบใจค่ะ ไม่เถียงนะคะ แต่จะชอบพูดประชดประชัน อีกอย่างคือเราสงสารคุณยายน้องด้วย คือยายจะไม่ตามใจเท่าตาค่ะ เวลายายพูดอะไรเค้าจะชอบบอกว่า ไม่อยากอยู่กับยายแล้ว ไม่รักยายแล้วแล้วก็วิ่งไปหาตาค่ะ เราคิดว่ายายทำเป็นเป็นไม่สนใจแต่จริงๆแล้วคุณยายต้องเศร้ามากแน่ๆ อย่างวันนี้คือน้องจะใส่รองเท้านักเรียนไปเดินเล่น คุณยายก็บอกว่าเดี๋ยวรองเท้าเลอะ พอน้องเล่นเสร็จก็ยายก็ถอดรองเท้ามาเช็ดใฟ้แล้วก็บ่นตาประสาว่าเนี่ยฝุ่นเกาะ เค้าก็ไปในห้องตาแล้วตาไม่อยู่ห้อง ละเค้าก็ขังตัวเองในห้องแล้วเรียกหาตาค่ะแล้วฟ้องตาว่าคุณยายว่า ไม่อยากอยู่กับคุณยายตามสคริป ซึ่งพอน้องเอาแต่ใจมากๆแม้ไม่ได้ทำกับเราแต่เราลำบากใจมากค่ะ เพราะพี่ที่เป็นแม่ของน้องเค้าใจดีกับเรามากๆ รวมทั้งคุณพ่อน้องด้วยค่ะ บ้านนี้ดีกับเรามากๆ แล้วเราก็อยากให้น้องเป็นเด็กน่ารักในสายตาคนอื่นด้วยค่ะ แต่เราอึดอัดใจมาก พูดไปก็กลัวจะหาว่าเราไปว่าลูกเค้า อีกอย่างคือเราไม่อยากรู้สึกไม่ดีกับน้อง พยายามว่าเป็นช่วงวัยค่ะ พยายามจะหาทางปลีกตัวออกมาก่อนเพื่อสงบอารมณ์ตัวเองสักระยะ ถ้าเราไม่ไปเล่นด้วยก็กลัวน้องจะเหงาเพระาแถวบ้านก็ไม่มีเพื่อนเลย เราอึดอัดใจมากๆค่ะ
หลาน5ขวบเอาแต่ใจ
ช่วงcovidมานี้ทำให้กลับมาอยู่ที่บ้านเป็นเวลาหลายเดือนแล้วค่ะ หลังจากปิดเทอมเรียนออนไลน์เสร็จก็ได้แต่อยู่บ้านเฉยๆ
เรื่องมีอยู่ว่าบ้านเราสนิทกับบ้านนึงมากๆในหมู่บ้าน เพราะตอนเราเด็กๆ ชอบไปเล่นกับลูกบ้านนั้นค่ะ เค้าเป็นพี่เราตอนนี้เค้าแต่งงานมีลูกแล้วอายุ4 5ขวบ พอดีช่วงนี้เค้าต้องทำงานอีกอำเภอนึงทำให้ต้องไปเช่าบ้านใหม่ แล้วลูกเค้าก็อาศัยอยู่กับตายาย ก่อนหน้านี้เราไม่รู้นะว่าบ้านเค้าเลี้ยงลูกยังไงนะคะ เมื่อก่อนมีโอกาสได้เจอน้องแค่ช่วงวันหยุดยาวที่กลับมาบ้านที่นี่ แต่ครั้งนี้เราอาศัยอยู่ยาวทำให้น้องมาเล่นกับเราบ่อยค่ะ ช่วงแรกๆคือน้องเป็นเด็กดีเชื่อฟัง แต่พอเราเล่นไปเรื่อยๆ คือน้องเค้าเอาแต่ใจมากขึ้น คือก่อนหน้านี้เราก็ได้เห็นพฤติกรรมแบบนี้ที่น้องใช้กับตายาย แต่เราก็ไม่รู้จะพูดยังไงเพราะนั่นก็หลานเค้าตราบใดที่น้องยังไม่ได้มาทำนิสัยแบบนี้กับเรา พักหลังมานี้น้องเอาแต่ใจมากขึ้นเช่น หลังจากเปิดเทอมมานี้ร้องไห้บ่อยขึ้น ร้องไห้ทุกวันหลังกลับจากโรงเรียนเลย เวลาเราจะทำอะไรคือกับหวงไปหมด ไม่ใช่หวงเรานะคะ คือจะหวงเช่นเราเปิดทีวีน้องก็จะไม่ให้เปิดค่ะ เราเล่นไอแพดน้องก็จะมานั่งทับ แล้วเวลาเราพูดหรือตำหนิอะไรน้องก็จะงอน บางครั้งก็ร้องไห้ไปฟ้องตายาย คือเราพูดอะไรเค้าก็จะไม่ค่อยชอบใจค่ะ ไม่เถียงนะคะ แต่จะชอบพูดประชดประชัน อีกอย่างคือเราสงสารคุณยายน้องด้วย คือยายจะไม่ตามใจเท่าตาค่ะ เวลายายพูดอะไรเค้าจะชอบบอกว่า ไม่อยากอยู่กับยายแล้ว ไม่รักยายแล้วแล้วก็วิ่งไปหาตาค่ะ เราคิดว่ายายทำเป็นเป็นไม่สนใจแต่จริงๆแล้วคุณยายต้องเศร้ามากแน่ๆ อย่างวันนี้คือน้องจะใส่รองเท้านักเรียนไปเดินเล่น คุณยายก็บอกว่าเดี๋ยวรองเท้าเลอะ พอน้องเล่นเสร็จก็ยายก็ถอดรองเท้ามาเช็ดใฟ้แล้วก็บ่นตาประสาว่าเนี่ยฝุ่นเกาะ เค้าก็ไปในห้องตาแล้วตาไม่อยู่ห้อง ละเค้าก็ขังตัวเองในห้องแล้วเรียกหาตาค่ะแล้วฟ้องตาว่าคุณยายว่า ไม่อยากอยู่กับคุณยายตามสคริป ซึ่งพอน้องเอาแต่ใจมากๆแม้ไม่ได้ทำกับเราแต่เราลำบากใจมากค่ะ เพราะพี่ที่เป็นแม่ของน้องเค้าใจดีกับเรามากๆ รวมทั้งคุณพ่อน้องด้วยค่ะ บ้านนี้ดีกับเรามากๆ แล้วเราก็อยากให้น้องเป็นเด็กน่ารักในสายตาคนอื่นด้วยค่ะ แต่เราอึดอัดใจมาก พูดไปก็กลัวจะหาว่าเราไปว่าลูกเค้า อีกอย่างคือเราไม่อยากรู้สึกไม่ดีกับน้อง พยายามว่าเป็นช่วงวัยค่ะ พยายามจะหาทางปลีกตัวออกมาก่อนเพื่อสงบอารมณ์ตัวเองสักระยะ ถ้าเราไม่ไปเล่นด้วยก็กลัวน้องจะเหงาเพระาแถวบ้านก็ไม่มีเพื่อนเลย เราอึดอัดใจมากๆค่ะ