วันพฤหัสบดี ยามดึก หญิงสาวในชุดนักศึกษาก้าวลงจากรถเมล์ ยืนเหยียดหลัง บิดคอแก้เมื่อย นี่เป็นเพราะเพื่อนหล่อนดันชุ่ย เลยต้องแก้รายงานทำใหม่ซะเกือบครึ่ง กว่าจะเสร็จ โชคดีที่หล่อนขึ้นรถเมล์เที่ยวสุดท้ายได้ทัน แต่ก็ผล็อยหลับ จนเกือบจะเลยป้ายเชียว
หญิงสาวกระชับกองหนังสือที่ใส่กระเป๋าไม่หมดไว้แนบอก แล้วเร่งรุดกลับบ้าน หล่อนคิดถึงเตียงนอนของหล่อนจะแย่แล้ว มองทางที่ค่อนข้างมืดไร้ผู้คน ด้วยความหวาดหวั่นเล็กน้อย หล่อนไม่เคยกลับบ้านดึกขนาดนี้มาก่อน เพิ่งรู้ว่าซอยบ้านหล่อนมันเปลี่ยวขนาดนี้
ถนนสว่าง เมื่อมีรถแล่นออกมาจากซอย แต่รถคันนั้นมันชะลอ เมื่อคนขับมองเห็นหล่อน เมื่อหล่อนเดินผ่าน รถคนนั้นมันก็ถอยตามมา กระจกหน้าต่างฝั่งคนขับลดลง หญิงสาวยังคิดว่าอาจแค่ต้องการถามทาง
"น้องสาว ดึกแล้ว จะไปไหนหรือจ๊ะ"
อ้อ มันมาถามทางไปนรกนี่เอง
"ให้พี่ไปส่งมั้ย"
หญิงสาวสูดหายใจลึกๆ ตั้งสติ อาศัยประสบการณ์จากการอ่านข่าวและเสพนิยายมาหลายเรื่อง หล่อนรู้ว่า การด่า หรือใช้คำพูดหยาบคายกับมัน จะไม่ทำให้หล่อนรอดพ้นสถานการณ์นี้ไปได้ กลับจะยิ่งทำให้เลวร้ายลง การทำตัวน่าสงสารปลุกมนุษยธรรมของพวกมันจะให้ผลดีกว่า
"หนูต้องกลับไปดูยายค่ะ มียายอยู่บ้านคนเดียว เนี่ย หนูกลับดึก ยายก็ยังไม่ได้กินข้าวเย็น หนูต้องไปหาข้าวให้ยายก่อนค่ะ"
เจ้าของรถหัวเราะ
"ฮ่าฮ่า โกหกได้แย่มากเลยน้อง" มันเปิดประตูรถลงมา "มานี่มา ไปกับพี่ดีๆ ดีกว่า"
ทักษะโกหกต-แหลของหล่อนมันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ ควรไปเรียนทักษะนี้เพิ่มจากพวกนักการเมืองดีมั้ยเนี่ย
แย่แล้ว เมื่อเป็นแบบนี้ หล่อนต้องใช้แผนสอง
"กรี๊ดดดดดดด ช่วยด้วย ช่วยด้วยค่า...."
หล่อนปาของในมือโยนใส่มัน แล้วรีบวิ่งหนี แต่ก็ไม่พ้น มันพุ่งเข้าล็อคตัวหล่อน ตะปบมืออุดปากอย่างรวดเร็ว ตอนนั้น มีคนเดินผ่านมา หล่อนพยายามดิ้น ร้องเต็มเสียง แต่ก็ไม่มีถ้อยคำผ่านออกจากมือที่อุดไว้
จากแสงไฟหน้ารถ หล่อนเห็น เขานั่นเอง เขามาอีกแล้วใช่มั้ย
เมื่อเช้านี้ หล่อนถามเขาว่าอยากจะจับก้นหล่อนอีกมั้ย ทำให้เขาเดินจากไปไม่พูดไม่จา แต่ตอนนี้ ความหมายมันเปลี่ยนไปแล้ว เขาอยากจะจับก้นหล่อนอีกเท่าไหร่ก็ได้ แต่ได้โปรด ช่วยหล่อนด้วยเถอะ
ประตูด้านข้างคนขับเปิดออก พวกมันลงมาอีกคน ไอ้ชั่วนี่มีเพื่อนมาด้วย เพื่อนมันลงจากรถ ก็ชักมีดออกมาขู่
"อย่ามาเป็นพระเอก ไปให้พ้นไป"
ชายหนุ่มคนนั้นพอเห็นมีด ก็แบมือ ยกเสมอไหล่ เดินถอยหลังไป
"อื๋อ..อึ้ออีอืออึ..อื้ออื๊ออุ...อึ่ออื๊ออื๊อ..อู้อื้อ..อุ้อื๊อ...อู้อื้ออ.."
(เดี๋ยวสิ นั่นนายจะไปไหนน่ะ มาช่วยชั้นก่อนสิ อย่าทิ้งชั้นไปนะ ช่วยด้วย ได้ยินมั้ย ช่วยยด้วยยย!)
หลังจากที่พวกมันไล่ชายหนุ่มไปได้แล้ว ไอ้ชั่วมันก็ลากหล่อนมาที่รถ โดยเพื่อนมันเปิดประตูรถด้านหลังรอไว้
พลั่ก!!
อุ๊ก! หล่อนปวดที่ช่องท้องจนแทบสิ้นสติ ความรู้สึกสุดท้าย คือ ร่างกายสัมผัสบนเบาะสากๆ และเสียงประตูรถปิดดังปัง
นี่ นาย ...
ใครก็ได้
ช่วยด้วย ...
.............................................................................................................................................................................................
หรือจะเป็นบุพเพ 4 first part : ช่วยด้วย
หญิงสาวกระชับกองหนังสือที่ใส่กระเป๋าไม่หมดไว้แนบอก แล้วเร่งรุดกลับบ้าน หล่อนคิดถึงเตียงนอนของหล่อนจะแย่แล้ว มองทางที่ค่อนข้างมืดไร้ผู้คน ด้วยความหวาดหวั่นเล็กน้อย หล่อนไม่เคยกลับบ้านดึกขนาดนี้มาก่อน เพิ่งรู้ว่าซอยบ้านหล่อนมันเปลี่ยวขนาดนี้
ถนนสว่าง เมื่อมีรถแล่นออกมาจากซอย แต่รถคันนั้นมันชะลอ เมื่อคนขับมองเห็นหล่อน เมื่อหล่อนเดินผ่าน รถคนนั้นมันก็ถอยตามมา กระจกหน้าต่างฝั่งคนขับลดลง หญิงสาวยังคิดว่าอาจแค่ต้องการถามทาง
"น้องสาว ดึกแล้ว จะไปไหนหรือจ๊ะ"
อ้อ มันมาถามทางไปนรกนี่เอง
"ให้พี่ไปส่งมั้ย"
หญิงสาวสูดหายใจลึกๆ ตั้งสติ อาศัยประสบการณ์จากการอ่านข่าวและเสพนิยายมาหลายเรื่อง หล่อนรู้ว่า การด่า หรือใช้คำพูดหยาบคายกับมัน จะไม่ทำให้หล่อนรอดพ้นสถานการณ์นี้ไปได้ กลับจะยิ่งทำให้เลวร้ายลง การทำตัวน่าสงสารปลุกมนุษยธรรมของพวกมันจะให้ผลดีกว่า
"หนูต้องกลับไปดูยายค่ะ มียายอยู่บ้านคนเดียว เนี่ย หนูกลับดึก ยายก็ยังไม่ได้กินข้าวเย็น หนูต้องไปหาข้าวให้ยายก่อนค่ะ"
เจ้าของรถหัวเราะ
"ฮ่าฮ่า โกหกได้แย่มากเลยน้อง" มันเปิดประตูรถลงมา "มานี่มา ไปกับพี่ดีๆ ดีกว่า"
ทักษะโกหกต-แหลของหล่อนมันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ ควรไปเรียนทักษะนี้เพิ่มจากพวกนักการเมืองดีมั้ยเนี่ย
แย่แล้ว เมื่อเป็นแบบนี้ หล่อนต้องใช้แผนสอง
"กรี๊ดดดดดดด ช่วยด้วย ช่วยด้วยค่า...."
หล่อนปาของในมือโยนใส่มัน แล้วรีบวิ่งหนี แต่ก็ไม่พ้น มันพุ่งเข้าล็อคตัวหล่อน ตะปบมืออุดปากอย่างรวดเร็ว ตอนนั้น มีคนเดินผ่านมา หล่อนพยายามดิ้น ร้องเต็มเสียง แต่ก็ไม่มีถ้อยคำผ่านออกจากมือที่อุดไว้
จากแสงไฟหน้ารถ หล่อนเห็น เขานั่นเอง เขามาอีกแล้วใช่มั้ย
เมื่อเช้านี้ หล่อนถามเขาว่าอยากจะจับก้นหล่อนอีกมั้ย ทำให้เขาเดินจากไปไม่พูดไม่จา แต่ตอนนี้ ความหมายมันเปลี่ยนไปแล้ว เขาอยากจะจับก้นหล่อนอีกเท่าไหร่ก็ได้ แต่ได้โปรด ช่วยหล่อนด้วยเถอะ
ประตูด้านข้างคนขับเปิดออก พวกมันลงมาอีกคน ไอ้ชั่วนี่มีเพื่อนมาด้วย เพื่อนมันลงจากรถ ก็ชักมีดออกมาขู่
"อย่ามาเป็นพระเอก ไปให้พ้นไป"
ชายหนุ่มคนนั้นพอเห็นมีด ก็แบมือ ยกเสมอไหล่ เดินถอยหลังไป
"อื๋อ..อึ้ออีอืออึ..อื้ออื๊ออุ...อึ่ออื๊ออื๊อ..อู้อื้อ..อุ้อื๊อ...อู้อื้ออ.."
(เดี๋ยวสิ นั่นนายจะไปไหนน่ะ มาช่วยชั้นก่อนสิ อย่าทิ้งชั้นไปนะ ช่วยด้วย ได้ยินมั้ย ช่วยยด้วยยย!)
หลังจากที่พวกมันไล่ชายหนุ่มไปได้แล้ว ไอ้ชั่วมันก็ลากหล่อนมาที่รถ โดยเพื่อนมันเปิดประตูรถด้านหลังรอไว้
พลั่ก!!
อุ๊ก! หล่อนปวดที่ช่องท้องจนแทบสิ้นสติ ความรู้สึกสุดท้าย คือ ร่างกายสัมผัสบนเบาะสากๆ และเสียงประตูรถปิดดังปัง
นี่ นาย ...
ใครก็ได้
ช่วยด้วย ...
.............................................................................................................................................................................................