คนเรามีเรื่องมากมายเข้ามาในชีวิต ปัญหามากมายมาลุมล้อม การที่เราไปเจอสังคมภายนอกและสังคมภายนอกนั้นไม่ได้สวยงามอย่างที่เราคิด สถาบันคนอบครัวที่หลายๆคนบอกว่าเป็นที่พักพิงใจ แต่มันใช้ได้กับบางคนเท่านั้นจริงๆ ครอบครัวไหนที่เข้าใจก็โชคดีไป แต่ครอบครัวไหนที่ไม่เข้าใจก็อีกเรื่อง เด็กอายุพึ่ง20 ต้องมาแบกรับอะไรหลายๆอย่าง บางเรื่องเราไม่สามารถปรึกษาครอบครัวได้ซะหมด เราบ่นเหนื่อย แต่กลับเจอคำพูดของลุงๆป้าๆ ว่าคนคนส่งเรียนเหนื่อยกว่าอีก เราไม่มีสิทธิเหนื่อยอ้อ? เรารู้คนส่งเรียนเหนื่อยกว่า แต่เราก็เหนื่อยในแบบของเรา เราทำงาน เรียน ช่วยงานที่บ้าน เวลาเราเหนื่อยจากเลิกงานกลับมาโดนด่าแบบไม่รุ้สาเหตุ(พ่อเลี้ยง) มีแต่คนให้อดทน ครอบครัวไม่มีใครรับฟัง แต่กลับบอกว่าครอบครัวเป็นคนที่เข้าใจเรามากที่สุด....
    เคยอ่านเจอนะคนที่คิดฆ่าตัวตาย เป็นคนที่คิดมานานแล้วเหมือนเป็นปัญหาที่สะสมมานาน และมันถึงทางตันของคนๆนั้น เราเคยมาถามแม่นะเรื่องนี้ แม่เราบอกคนที่คิดแบบนั้นคือคนโง่เท่านั้น มันก็จริงนะคนทุกคนมีทางออกของตัวเองหมดละ แค่จะหาเจอไหม เราไม่เคยได้กำลังใจจากครอบครัวเลยนะ มาบ่นว่าแต่ละวันเจออะไรมาบ้าง กลับเบี่ยงเบนไปเรื่องอื่น คนอายุเท่านี้ไม่ต้องการอะไรมากหรอก แค่กำลังใจจากครอบครัวเท่านั้นเอง..