กฏนี้ออกมาเพื่อ ให้สโมสรใช้เงินที่ตัวเองหามา หาได้มาก ก็ใช้ได้มาก เพื่อความเท่าเทียมกัน

- ฝั่งที่เห็นด้วย ก็จะชื่นชมกฏนี้ เพื่อป้องกันกรณีแบบเชลซี แมนซิตี้ ปารีส ที่อัดฉีดเงินจากเจ้าของ และใช้เงินบ้าคลั่ง ทำให้ตลาดนักเตะมันปั่นป่วนเป็นฟองสบู่ หรือป้องกันทีมเล็กล้มละลาย จากการที่เจ้าของใช้เงินกู้ มาทำทีม หรือไปเจอเจ้าของเป็นปลิงแบบลิเวอร์พูลจนทำให้ทีมที่ยิ่งใหญ่เกือบล้มละลาย ถูกปรับต้นชั้น 

- ฝั่งที่ไม่เห็นด้วย ก็จะแย้งว่า กฏนี้มันทำให้ทีมเล็ก ยิ่งสู้ทีมใหญ่ยาก ทีมเล็กฐานแฟนบอลน้อย สุดท้ายก็โอกาสจะไปแข่งทีมใหญ่ก็ยาก (เลสเตอร์ก็ยังใช้ธุรกิจตัวเองเป็นสปอนเซอร์ แต่แค่อาจจะไม่เยอะเท่า City แต่ก็เป็นปาฏิหาริย์ที่ไม่ได้เกิดบ่อยๆ) ทีมเล็กมี star เด่นๆ ก็โดนทีมใหญ่ที่ให้ค่าจ้างและความสำเร็จมากกว่าดูดไป  ถ้าไม่มีเชลซี แมนซิตี้ ที่มีเงินทุนจากกลุ่มอาหรับ การแข่งขันพรีเมียร์ลีคก็อาจจะไม่เข้มข้นแบบทุกวันนี้ 
ทีมเล็กๆ ที่ต้องการพัฒนา ยังไงก็ต้องใช้เงิน แค่จะรั้งสตาร์ในทีมยังไงก็ต้องมีเงิน ไม่รวมถึงพวกบุคลากร สิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆ ที่ล้วนใช้เงินทั้งสิ้น การมีกฏ FFP เหมือนมันทำให้ทีมเล็กที่เจ้าของรักสโมสรจริงๆ กลายเป็นทำอะไรไม่ได้มาก 

เหมือนเถียงกันไป คนจะเอนไปทางเห็นด้วยมากกว่า แต่ฝั่งไม่เห็นด้วยก็ถือว่ามีเหตุผลของเค้า
ถ้ามองว่าจะแก้ยังไง ผมว่า ถ้าเป็นทีมเล็ก แต่เจ้าของรวยจริง ไม่ได้กู้เงิน หรือ เอาสโมสนไปจำนองใช้หนี้อะไร FFP ควรเปิดช่องว่างบ้างในกรณีนี้ สามารถอัดฉีดได้ แต่ไม่เกินกี่เท่าของรายได้ หรือไม่เกินจำนวนเท่าไหร่ ที่ไม่ส่งผลต่อตลาดมากเกินไป ยิ่งถ้าเป็นเงินจากเจ้าของเอง น่าจะผ่อนปรนตรงนี้บ้างในระดับหนึ่ง คือ ทุ่มได้ แต่มี limit สักหน่อย  อย่างน้อยดีกว่าไปเจอเจ้าของรวย แต่ไม่ใช้เงินเลยอย่าง โครเอนเก้ ที่ดูแล้วสงสารแฟนอาร์เซนอลมาก หรือ ไมค์ แอชลีย์ของนิวคาสเซิล