ใกล้วันแม่แล้วครับ  ผมเคยอ่านเจอเรื่องนึง  ผมอ่านแล้วซึ้งคนเดียว เล่าให้ใครฟังก็ไม่ซึ้ง  เลยลองมาเล่าอีกทีนะครับ

เรื่องมีอยู่ว่า

คนแต่งเพลงค่าน้ำนม ชื่อ ไพบูลย์ บุตรขัน

เมื่อ คุณแม่ของคุณไพบูลย์ ผู้แต่งเพลงค่าน้ำนม เสียชีวิต  มีเพื่อนได้แวะไปเยี่ยมและพบ คุณไพบูลย์ นั่งซึมอยู่ เนื่องจากไม่มีเงินทำศพแม่   เค้าบอกกับเพื่อนว่าคงไม่ได้จัดงานศพ เพราะไม่มีเงินและจะเผาแม่ในวันนี้เลย

คิดดูสิครับ คนแต่งเพลง ค่าน้ำนม ซึ่งมีเนื้อหาที่พรรณนาถึงแม่ได้ซึ้งขนาดนั้น  เค้าจะรักแม่ตัวเองขนาดไหน แต่ไม่มีเงินจัดงานศพให้แม่ 

สุดท้ายเพื่อนๆจึงช่วยกันรวบรวมเงิน และจัดงานศพได้สำเร็จ     มีคนนึงบอกผู้แต่ง เพลงค่าน้ำนมว่า  ไม่เคยร้องเพลงนี้ได้จบ เพราะขณะที่ร้องไปก็จะร้องไห้ก่อนเสมอ

อ่านแล้วซึ้งมั้ยครับ?

เพลงค่าน้ำนม - คำร้อง ทำนอง ไพบูลย์ บุตรขัน ขับร้อง โดย ชาญ เย็นแข

แม่นี้มีบุญคุณอันใหญ่หลวง
ที่เฝ้าหวง ห่วงลูกแต่หลัง เมื่อยังนอนเปล
แม่เราเฝ้าโอละเห่
กล่อมลูกน้อยนอนเปล ไม่ห่างหันเหไปจนไกล
เมื่อเล็กจนโตโอ้แม่ถนอม
แม่ผ่ายผอม ย่อมเกิดจากรัก ลูกปักดวงใจ
เติบโต โอ้เล็กจนใหญ่
นี่แหละหนาอะไร มิใช่ใดหน้า เพราะค่าน้ำนม
ควรคิด พินิจให้ดี
ค่าน้ำนมแม่นี้จะมีอะไรเหมาะสม
โอ้ว่าแม่จ๋า ลูกคิดถึงค่าน้ำนม
เลือดในอกผสมกลั่นเป็นน้ำนมให้ลูกดื่มกิน
ค่าน้ำนมครวญ ชวนให้ลูกฝัง
แต่เมื่อหลัง เปรียบดังผืนฟ้า หนักกว่าแผ่นดิน
บวชเรียนพากเพียรจนสิ้น
หยดหนึ่งน้ำนมกิน ทดแทนไม่สิ้นพระคุณแม่เอย