ขอเล่าย้อนก่อน เมื่อก่อนเราเป็นคนที่มีเพื่อนเยอะมากๆ แล้วทีนี้มีเพื่อนคนนึงเข้ามาทักเราพอคุยกันไปเรื่อยๆ ก็กลายเป็นเพื่อนสนิทที่สุดเลย
พอสนิทไปเรื่อยๆมันก็เริ่มเปลี่ยนไป มันห้ามเราไปคุยกับเพื่อนคนอื่นให้เราคุยกับมันคนเดียว เวลามันไปไหนมันก็ให้เราไปด้วยตลอด แล้วพอเราทำอะไรไม่ถูกใจมัน มันก็ต่อยเราค่ะเจ็บมาก มันเป็นผญ.นะ

แต่เราก็คบกับมันต่อไปจนเรากลายเป็นคนแทบไม่มีเพื่อนเลย เหมือนพวกโลกส่วนตัวสูง เพราะเรากลัวมัน ตรงๆเลยกลัวมาก ขนาดตอนไหนอารมณ์ดีๆมันก็มองเราแบบเหมือนเกลียดอ่ะค่ะเราก็พยายามทำเป็นมองไม่เห็น แล้วก็ทำลายข้าวของเราทุกอย่าง ขโมยปากกาเรา เหยียดเรา ด่าแม่เราที่เสียไปเเล้ว ล้อชื่อคนในครอบครัวเรา ขโมยหนังสือเราจนเราเกือบเข้าห้องปกครองเพราะไม่มีส่ง ใครจะด่าเราก็ตามสบายค่ะเพราะเราก็รับตัวเองไม่ได้เหมือนกันที่เมื่อก่อนเป็นแบบนั้น หลังจากนั้นพอเปลี่ยนรร.(ตอนนั้นอยู่ป.6นะคะ)

พอมาม.1ก็ดันอยู่ห้องเดียวกัน ตอนเทอมแรกมันก็ทำนิสัยเดิมๆ เราก็เหมือนเดิมค่ะยอมมัน แต่พอเทอม2เหมือนมันจะเริ่มปรับตัวค่ะ ไม่แกล้งเราเหมือนเมื่อก่อน แต่ก็มีครั้งนึงมันบอกเราว่าเบื่อเรา อยากเลิกคบ แล้วมันก็ไปตีสนิทกับกลุ่มใหญ่ๆ เราก็เลยไม่มีเพื่อน ไปกินข้าวคนเดียวและทำอะไรคนเดียวต่างๆนานา เวลามีงานคู่เราก็หาเพื่อนง่ายค่ะเพราะเรามีเพื่อนที่นิสัยคล้ายๆเรา ก็เลยพอไปรอดอยู่ ส่วนถ้าตอนไหนไอ้กลุ่มใหญ่ไม่เข้าคู่กับมัน มันก็จะมาคู่กับเราค่ะให้เราทำเองทุกอย่าง ถ้าเราไม่ทำก็ไม่มีส่งเพราะมันก็ไม่ทำค่ะ
พอขึ้นม.2แยกห้องกันอยู่ ดีใจนิดนึงเพราะว่ายังไงก็ต้องเจอหน้ามันอยู่ดี แต่เราก็มีเพื่อนเยอะค่ะเพราะเราเป็นคนเข้ากับคนง่าย แต่มันไม่มีเพื่อนค่ะ เพราะไรก็ไม่รู้ มันก็เริ่มมาขอเราไปกินข้าวค่ะ ตีสนิทเราเพราะมันไม่มีเพื่อน ทั้งๆที่อยู่คนละห้อง ทำไงดีคะอยากเลิกคบมากๆ