ชีวิตของจขกท.ลำบากมาตั้งแต่เด็กๆ ไม่เคยได้มีได้กินอะไรดีๆแบบเพื่อนคนอื่น พ่อเสียตั้งแต่อายุ 14 ก็ต้องทำงานไปเรียนไป มาตลอดจนจบม.6 มาทำงานกทม.เรียนรามแต่มีปัญหาเรื่องเวลากับการทำงานเลยออกแล้วไปต่อ บัญชี ปวส เรียนวันอาทิตย์ เหนื่อยมาก ทำงาน ตั้งแต่เงินเดือน 9,000 ตอนนั้นอายุ 18 ผ่านมา 4 ปี แล้ว ตอนนี้เงินเดือน หมื่นปลายๆ หักค่านู่น ค่านี่ ส่งให้ที่บ้าน ใช้หนี้ให้แม่แต่ละเดือนก็แทบไม่เหลือ แค่มีใช้ให้ชนเดือนไปวันๆ จะกลับบ้านก็ยังเรียนไม่จบ และก็ไม่มีงานทำ แล้วก็ไม่รู้งานที่อื่นจะได้เงินเดือนเท่านี้มั้ย ทุกวันนี้อยู่คนเดียว เหงาบ้าง ท้อบ้าง ทำไมเราถึงไม่มีความสุขเลยกับชีวิต บางครั้งก็เหนื่อย บางครั้งก็ท้อ ไม่อยากอยู่แบบนี้ แต่ก็ไม่อยากกลับบ้าน ถามว่าทุกวันนี้ลำบากมั้ย ไม่ลำบาก แต่ก็ไม่ได้สบาย แต่มันก็ยังดีกว่าแต่ก่อน มันไม่มีความสุขอ่ะ ควรทำยังไงต่อดีคะ ควรทำใจอยู่แบบนี่ไปก่อน ควรหาทางเดินชีวิตใหม่ หรือยังไงดี??