ตอนแรกก็หวั่นใจแล้วว่าลัทเอาเสี่ยวหลงเปาเข้านึ่งช้าเป็นบ๊วย แป้งจะสุกทันไหม
เพราะเหลือเวลาไม่มาก

แต่พอหั่นเสี่ยวหลงเปา และเห็นแป้งแล้วต้องบอกว่ามีผลมาก เพราะแป้งของลัท ขาว ใส รู้เลยว่าสุกแน่ๆ แถมน้ำซุปในไส้ยังเยิ้มอีกต่างหาก ชนะเลิศเห็นๆ
ถ้าแป้งของลัทรีดไม่ได้บางพอดีแบบนี้
รับรองลัทก็น่าจะเสี่ยงเหมือนกัน

แต่พอตอนเห็นจับจีบของริซ่าแล้วใจแป้วเลย เพราะไม่สม่ำเสมอกัน แล้วยิ่งตอนหั่นเสี่ยวหลงเปาของริซ่า นี่นึกในใจก่อนกรรมการจะพูดอีก ซวยแน่ๆ เพราะแป้งของริซ่าหนาและยังขุ่นอยู่ พอกรรมการพูดก็เป็นจริงตามนั้น แอบเสียดายลิซ่าอยู่เหมือนกัน

ส่วนของเควช ประทับใจตั้งแต่จับตีบ ขนาด แป้งสุก ขาดแค่น้ำซุปไม่เยิ้ม

ของจ๋าก็น่าจะพลาดแค่ขนาดแป้งหนานิดเดียว

ของแบงค์ ขนาดใหญ่ไป จับจีบพอดี
และก็มีส่วนไม่สุกบ้างเหมือนจ๋า

กอล์ฟพลาดสุด อันนี้ไม่ต้องสงสัย

สุดท้ายเสียดายริซ่าจริงๆ