คือว่าชาวงนี้เรารรู้สึกไม่ค่อยดีเลยค่ะ แบบว่าดิ่งกับอะไรได้ง่ายๆอย่างเช่นมีคนขึ้นเสียงใส่หรือพูดอะไรที่แทงใจดำเล็กน้อย เราลองปรึกษาเรื่องนี้กับครอบครัวดูแล้วแต่ท่านบอกว่ามันเป็นเพียงฮอร์โมนที่กำลังเข้าสู่วัยรุ่น แรกๆเราก็เชื่อนะคะแต่ตอนนี้เราเป็นแบบนั้นมาจะปีแล้วค่ะ เราเลยลองไปศึกษาเกี่ยวกับหลักจิตวิทยา แต่ว่าไม่ได้ไปหาหมอโดยตรงนะคะเพราะเราไม่กล้าขออนุญาตที่บ้านไปเลยค่ะ เร่ลองทำแบบทดสอบต่างๆนานา ทุกอันผลออกมาว่าเราเป็นโรคซึมเศร้าเราเลยลองโทรถามหมอโดยตรงแต่ว่าทางนั้นเขาไม่ได้รับสายเรา จนถึงตอนนี้เราเริ่มรู้สึกโอเคกับคำด่าเล็กๆน้อยๆแล้วแต่ว่าก็ยังดิ่งได้ง่ายอยู่ดี อย่างเช่นโดนเมินหรือโดนคนอื่นพูดตัดบทเราจะดิ่งแบบอยากร้องไห้ออกมาดังๆเลยค่ะ แต่ว่าพอเข้าใจนะคะว่าที่ถูกเมินเพราะเราพูดอะไรน่ารำคาญหรือไร้สาระอย่างเรื่องอาการป่วยทีาไม่รู้ว่าเป็นจริงรึเปล่า แต่ว่าเรารู้สึกเสียใจมากนะคะตอนที่ถูกเมินตอนที่เรากำลังขอคำปรึกษา ตอนนี้เลยคิดว่าควรเก็บความรู้สึกไว้ในใจเพราะถ้าพูดออกไปแล้วคนอื่นจะตลกหรือคิดว่าเราปัญญาอ่อนรึเปล่าน่ะค่ะ 

มีอยู่ช่วงหนึ่งที่เราเริ่มทำร้ายตัวเอง เราคิดว่ามันน่าจะเป็นอาการปกติของคนที่เป็นM ใช่ค่ะเราเป็นแหะๆ ตอนนั้นทำทั้งหยิก กรีดแขน หรือแม้แต่บีบคอตัวเองเลยค่ะ ส่วนตัวเราคิดว่าที่เป็นแบบนั้นเพราะมักจะถูกบูลลี่ที่โรงเรียนด้วย แต่ว่าต่อมาเราก็มาพบว่าการทำร้ายตัสเองก็เป็นหนึ่งในสัญญาณที่บอกว่ากำลังป่วยเป็นซึมเศร้า ตอนนั้นเรากลัวมากค่ะแถมยังมีความคิดว่า"ถ้าตายไปได้ก็ไม่ต้องทรมานแบบนี้ คนอย่าเธอตายไปซะก็ดี"แวบเข้ามาในหัวอีก แต่ก็ไม่กล้าไปสอบถามหมอโดยตรงซักทีเพราะตอนนี้ที่บ้านก็เริ่มทำให้อึดอัดแล้วไม่กล้าปรึกษาอะไรด้วยการขู่นั่นนี่ ถ้อยคำทำร้ายจิตใจและยังบังคับให้เราทำเรื่องต่างๆด้วย

ตอนนี้หมดหนทางแล้วเลยอยากสอบถามเพื่อนๆว่าเราอยู่ในสถานการณ์แบบนี้เราควรไปทางไหนต่อ เราควรทำอะไรต่อ เราไม่รู้ว่าตอนนี้เรามีค่าพอจะมาตั้งกระทู้ถามแบบนี้มั้ย ถ้ามีคนคิดว่ามันน่ารำคาญหรือเหมือนเรียกร้องความสนใจก็ขอโทษด้วย

แต่ว่าขอซักคนเถอะนะคะที่บอกว่าต่อจากนี้เราต้องทำยังไง