ตามหัวข้อค่ะ คือตอนนี้เรากำลังลังเลว่าจะเข้าพบจิตเเพทย์ดีรึเปล่า ที่เรามีความคิดนี้เพราะว่าเรารู้สึกตัวเองไม่มีไฟ ท้อเเท้ นอนมากไป รู้สึกดิ่งเกือบตลอดเวลา ร้องไห้เเทบทุกคืน มองในเเง่ลบเเละไม่เห็นคุณค่าของตนเอง รู้สึกผิดต่อพ่อกับเเม่ที่เกิดมาอ่อนเเอเป็นอะไรเเบบนี้ เคยมีความคิดที่จะฆ่าตัวตายหลายรอบมากๆ เคยทำร้ายตัวเองครั้งนึง มันเป็นมาเกือบปีกว่าๆ เเต่เพิ่งมันหนักเอาเดือนที่ผ่านมา เรากลัวว่ามันจะเป็นหนักขึ้นกว่านี้ เเละยังไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรกันเเน่ เราเคยรวบรวมความกล้าไปปรึกษากับรุ่นพี่ที่เรียนหมอดุ เขาบอกว่ามันเป็นเหมือนช่วงเวลาที่วัยรุ่นจะมีภูมิคุ้มกันความรู้สึกเปราะบาง เดี๋ยวมันก็หาย ไม่จำเป็นต้องไปรพ. เราเองก็พยามเชื่อเเต่ ตอนนี้อาการเรามันค่อนข้างหน่วงมากขึ้นทีละนิด เเต่คำของพ่อเเม่เราตอนที่เราคุยกับพวกท่านเรื่องนี้ ทำให้เราลังเลจะไปรพ.ดีไหม เราควรไปดีไหม....