สวัสดีค่ะ เราเป็นผญ.คนนึง ที่เกลียดเรื่องมือที่สามมากๆ เกลียดบุคคลที่ขึ้นชื่อว่าเมียน้อย แต่ใครจะไปรู้ล่ะคะ ว่าสุดท้ายต้องเจอกับตัว พูดถึงแล้วมันก็น่าอายเนอะ เสียศักดิ์ศรีสุดๆ แล้วยิ่งการงานดี เป็นลูกสาวคนเล็ก เราเป็นผญ.ที่ไม่เคยมีแฟนเป็นตัวเป็นตนมาก่อนเลย อย่างมากก็แค่คุย แล้วก็หายไป ......
เริ่มเลยละกัน เรื่องมันมีอยู่ว่า เราได้ทำงานอยู่ในกรุงเทพ ที่ทำงานของเราติดกับ ผช. คนที่จะพูดถึง ช่วงแรกๆที่มาทำงาน ผช. คนนี้คอยมอง คอยส่งยิ้มให้ตลอด จนทำงานมาได้ 1 เดือน ผช. คนนี้ จึงได้ตัดสินใจเดินเข้ามาขอไลน์เรา ด้วยความที่ เห็นว่าเค้าก็มองเรามาตั้งนาน เราก็เลยให้ไป มันดูฟินเนอะตอนนั้น ก็คุยกันมาได้ประมาณ 4 เดือน ทางที่ทำงานมีเหตุให้เราต้องไปต่างจังหวัด ตอนนั้นเราตกลงปลงใจกันแล้วว่าเราคบกัน ก่อนที่จะขอคบ เค้าก็บอกเราว่าเคยมีลูกมีภรรยามาแล้ว แต่เลิกกับภรรยาแล้ว ยังส่งเสียลูกอยู่ ในการออกงานต่างจังหวัดนั้น เค้าก็ไปกับเราด้วย เป็นวันที่ตรงกับเสาร์อาทิตย์ เค้าได้หยุดงาน การไปครั้งนั้น เราคิดแค่ว่า ไปเที่ยวด้วยกัน สนุกๆ ไม่ได้คิดถึงเรื่องนั้น และการไปครั้งนั้น ก็เป็นเหตถทำให้เราคบกันมาได้ 9 เดือน ในระยะช่วงเวลา9เดือนไม่มีอะไรน่าสงสัยเลยด้วยซ้ำว่าเค้าจะปิดบังอะไรเราอยู่ ขนาดช่วงที่คบกันได้ 7 เดือน ต้องไปทำงานที่สาขาอื่น ยังไปมาหากันบ่อยๆ โทรหาตลอด แชทหาทักหา แต่เราไม่ได้มีตัวตนในเฟสบุ๊คของเค้าเลย แต่เพื่อน และบางคนในครอบครัวเค้ารู้ หลังจาก9เดือน เราก็เริ่มมาอยู่ด้วยกัน แทบทุกวัน ช่วงนี้เราเริ่มสงสัยว่า ทำไม เค้าไม่ย้ายมาอยู่กับเรา เราเลยถามตรงๆ เค้าบอกว่า เค้าอายุมากแล้ว และเรายังไม่ได้หมั้นหมายกัน กลัวครอบครัวของเรารับไม่ได้เราเองก็แอบกลัวว่าครอบครัวเค้าจะมองเราว่าเด็กเกินไปหรือป่าว ? ก็เลยทิ้งข้อสงสัยนั้น ก็ยังอยู่ด้วยกันเกือบทุกวัน มันมีวันนึงนะ ที่เค้าประสบแุบัติเหตุ ซึ่งตอนนั้นเป็นเวลาตี 3 เค้าโทรหาเรา เราก็ไปหาเค้า รับเค้ากลับมาห้องดูแลทุกอย่าง ไม่เคยซักผ้า ไม่เคยสระผม ไม่เคยล้างเท้าให้ใคร แต่ตอนนั้นก็ไม่รู้เหมือนกันว่าผีอะไรมันเข้าสิง หาซื้อสกินแคร์และยาลดรอยแผลเป็นที่ดีที่าุดให้เค้า จนเข้าเดือนที่ 11 ประจำเดือนเราเริ่มไม่มา จึงตรวจการตั้งครรภ์ ถูกค่ะเราท้อง ตอนนั้นแม่เรายังไม่รู้ว่ามาอยู่ด้วยกันบ่อย รู้แค่เราคบกันอยู่ เรากลัวมากค่ะ แต่คิดว่าการที่เราบแกผช.คนนั้น จะเป็นการแบ่งเบาความเครียดของเรา เราโทรไปตอนนั้น เค้าทำงานอยู่ เค้ารีบออกงานมาหาเรา แล้วมาพูดกับเราว่า ท้องจิงหรอ เราก็เอาที่ตรวจครรภ์ให้ดู เค้าฟุบลง ร้องไห้ตรงนั้น เราคิดว่า เค้าอาจรู้สึกผิดที่เรายังไม่พร้อม แต่ไม่ใช่เลย เค้าเริ่ทสารภาพออกมา ว่าเค้ายังไม่ได้เลิกกับภรรยาเค้า แต่นั่นไม่ใช่จุดพีคค่ะ พีคกว่านั้นคือขอให้เอาออก แล้วจะมาอยู่กับเรา เรายืนกรานคำตอบว่าจะไม่เอาออกเค้าผลักเราลงกับเตียงแรงมาก แรงจนรู้สึก เจ็บที่ช่วงสะโพก  แล้วเดินออกจากห้องเราไป เรานอนเจ็บอยู่แบบนั้นสั้กพัก เราเริ่มร้องไห้ เพราะนอกจากเจ็บสะโพกเริ่มลามมาที่ท้องน้อย เรากลัวที่สุดคือลูกแท้ง กลัวมากๆ เราเริ่มโทรหาหมอที่รู้จัก เริ่มหาที่พึ่ง เรารู้สึกเหมือนคนจะหมดแรง หลังจากนั้นไม่รู้ตัวอีกเลย ตื่นมาอีกที เรารู้สึกเจ็บท้องน้อย แล้วเรามีเลือดออกจากช่องคลอดเรากลัวหนักรีบจัดการตัวเองแล้วรีบไปหาหมอ แต่ไม่ทันแล้ว น้องจากไปแล้วค่ะ 😭 เสียใจที่สุดในชีวิต เราเริ่มเบลอ รู้สึกเหมือนตอนนั้นมันล่องลอยไปหมด จับโทรศัพท์โทรหาผู้ชายคนนั้น เค้าก็มาค่ะ มารับเรา พร้อมบอกกับเราว่า รักเราแจ่รับผิดชอบอะไรไม่ได้ เลิกกับเมียไม่ได้ สงสารลูก อยู่เพื่อลูก ภรรยาของเค้า เริ่มทักมาด่า บอกกับเราว่าผช.คนนี้ไม่ได้รักเรา ถ่ายรูปผช.คนนี้กราบตีนเค้าส่งให้เราดู ตอนนั้นเราสงสารที่สูดคือลูกของเค้า เราเลือกที่จะเดินออกมาและมารักษาตัวต่อที่บ้าน เราเริ่ทซึมเศร้าเพราะรู้สึกผิดเรื่องลูก มันหดหู่มาก เราร้องไห้ทุกวัน ผช.คนนั้น ยังโพสรูป โพสอะไรได้ปกติ ใช้ชีวิตแบบไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทำเหมือนไม่รู้สึกผิดหรือเสียใจอะไรทั้งสิ้น เราคนนึง ที่ไม่ได้อยากเป็นเมียน้อย แต่เราย้อนเวลากลับไปไม่ได้แล้ว ขอบคุณที่อ่านจบนะคะ  ด่าได้ แต่อย่าแรงนะคะ