ข้างบนไม่มีอินเดีย
ผมเขียนเรื่องเดียวละกัน

ของอินเดียนี้ คำเรียกเก่าแก่คือ "แขก" ไงครับ แล้วตามด้วยพื้นที่ หรือเอกลักษณ์
ถ้ากลางเก่ากลางใหม่ เช่น แขกอัสสัม แขกคุชราฏ (กุจราช)
แขกเบงกอล แขกปากี แขกปาทาน ที่ตอนหลัง เป็นบังคลาเทศ กับปากีสถาน
หรือบางทีเรียกตามศาสนาที่ชัดเจนเพราะผ้าโพกหัว แขกซิกซ์หรือแขกโพกผ้า
เราใช้ปนกัน ก็แบบที่เราเข้าใจปัจจุบัน

แต่สมัยเก่ามากๆ

ข้อความคล้ายกันทำนองนี้ (พูดถึง ‘ตำรับท้าวศรีจุฬาลักษณ์’ ) ปรากฎในหลายที่ ขอยกจากเพจหนึ่ง ที่อธิบายเรื่องราวได้ดีและละเอียด

---

https://facebook.com/WipakHistory/posts/1079531378776998/?_rdc=1&_rdr
แขก คำไทยเรียกชนชาติ
.

แขก เป็นคำที่คนไทยใช้เรียกชนชาติทางตะวันตกซึ่งส่วนใหญ่เป็นชนชาติที่นับถือศาสนาอิสลาม แต่ก็ไม่จำเป็นเสมอไป บางบางชนชาติอาจนับถือศาสนาพราหมณ์-ฮินดู หรืออาจเป็นชาติที่อยู่ใกล้ๆ ไทย

แขก มีความหมายว่า ‘ผู้มาเยือน’ นอกจากไทยภาคกลางแล้วก็ยังใช้กันในคนอีสานเรียก “ไทแขก” หมายถึง ผู้ที่มาเยือน (ไท แปลว่า คน หรือ ชาว) ซึ่งเป็นคนต่างถิ่น และในลาวก็มีชื่อเมือง “ท่าแขก” อยู่ในแขวงคำม่วน เป็นต้น สันนิษฐานว่าน่าจะเป็นคำที่ใช้กันในตระกูลภาษา ไท-ลาว

สันนิษฐานว่าเป็นคำเดียวกับภาษาจีน 客 (เข้อ) หรือสำเนียงแต้จิ๋วออกเสียงว่า แขะ หมายถึงชาวฮากกาหรือจีนแคะ ซึ่งคำนี้ตามความหมายแปลว่า ‘ผู้มาเยือน’ เช่นเดียวกัน

.

เหตุที่ใช้คำนี้เรียกชาวอินเดีย อาหรับ หรือชาติมุสลิมอื่นๆ เพราะสันนิษฐานว่าเป็นชาวต่างชาติกลุ่มแรกๆ ที่ได้เดินทางเข้ามายังดินแดนสุวรรณภูมิ

สำหรับชนชาติที่อาศัยอยู่ใกล้เคียงกับไทย ที่นับถือศาสนาอิสลามก็มักจะถูกเรียกว่าแขกไปด้วยเช่นจามหรือมลายู
.

คนไทยสมัยโบราณ ก็ได้แบ่งกลุ่มย่อยๆ ของชนชาติ ‘แขก’ เหล่านี้โดยอาศัยความแตกต่างของภาษา ศาสนาและวัฒนธรรม ซึ่งปรากฏให้เห็นใน ‘ตำรับท้าวศรีจุฬาลักษณ์’ หรือ 'เรื่องนางนพมาศ' ที่สันนิษฐานว่าเป็นวรรณกรรมสมัยรัชกาลที่ ๓ ไว้หลายกลุ่ม ดังนี้

“แขกอาหรับภาษา ๑ แขกมห่นภาษา ๑ แขกสุหนี่ภาษา ๑ แขกมั่งกะลี้ภาษา ๑ แขกมะเลลาภาษา ๑ แขกขุร่าภาษา ๑ แขกฮุยหุยภาษา ๑ แขกมลายูภาษา ๑ แขกมุหงิดภาษา ๑ แขกชวาภาษา ๑ แขกจามภาษา ๑ แขกพฤษภาษา ๑”

-แขกอาหรับ คือ ชาวอาหรับ (Arab) ซึ่งเป็นกลุ่มชนชาติเซมิติก (Semitic) ซึ่งมีถิ่นฐานอยู่ในแถบตะวันออกกลางอย่างเอเชียตะวันตกและแอฟริกาเหนือ บริเวณคาบสมุทรอาหรับ

-แขกมห่น บางที่เรียก "มะหง่ล" หรือ "มะหงุ่น" มาจากคำว่า โมกุล (Mughal) ซึ่งเป็นมุสลิมที่สืบเชื้อสายจากชาวมองโกลที่ปกครองอินเดียในศตวรรษที่ ๑๖-๑๙ คำนี้ใช้เรียกมุสลิมที่เดินทางมาจากอินเดียแบบรวมๆ โดยอาจจะไม่ได้เป็นคนในอินเดียก็ได้ ซึ่งก็มีหลักฐานสมัยสมเด็จพระนารายณ์ระบุว่าทหารม้าชาวอิหร่านในอินเดียถูกเรียกว่า "โมกุล" เช่นเดียวกัน

-แขกสุหนี่ หมายถึงชาวมุสลิมนิกายซุนนี (Sunni) ซึ่งเป็นนิกายที่มุสลิมส่วนใหญ่นับถือ ยกเว้นในแถบอิหร่านซึ่งนับถือนิกายชีอะหฺ

-แขกมั่งกะลี้ หรือ บังกะหล่า หมายถึงชาวเบงกาลี (Bengali) ซึ่งอยู่ในแถบตอนเหนือของอินเดียหรือในบังกลาเทศ

-แขกมะเลลา ไม่ทราบชัด อาจจะหมายถึงชาวมุสลิมที่อยู่ในมะนิลา ประเทศฟิลิปปินส์

-แขกขุร่า น่าจะหมายถึง กุรข่า (Gurkha) ซึ่งเป็นชื่อเรียกกลุ่มทหารของเนปาล

-แขกฮุยหุย หมายถึงชาวหุย (Hui) ซึ่งเป็นมุสลิมในประเทศจีน ซึ่งสืบเชื้อสายมาจากมุสลิมหลายชนชาติที่เดินทางมายังจีนตั้งแต่สมัยโบราณเช่นอาหรับ เปอร์เซีย

-แขกมลายู หมายถึง ชาวมลายู (Melayu) หรือ มาเลย์ (Malay) คือชนชาติที่อาศัยอยู่ทางใต้บริเวณคาบสมุทรมลายู และหมู่เกาะของเอเชียตะวันตกเฉียงใต้ คือบริเวณภาคใต้ของไทย มาเลเซีย อินโดนีเซีย

-แขกมุหงิด หมายถึง บูกิส (Bugis) ซึ่งเป็นชนพื้นเมืองในเกาะสุลาเวสี ประเทศอินโดนีเซีย

-แขกชวา หมายถึง ชาวชวา (Jawas) ซึ่งอาศัยอยู่บนหมู่เกาะชวา ประเทศอินโดนีเซีย

-แขกจาม หมายถึง ชาวจาม (Chams) ซึ่งเคยตั้งอาณาจักรจามปาทางตอนใต้ของประเทศเวียดนาม

-แขกพฤษ ไม่ทราบ

.

ในเอกสารคำให้การขุนหลวงหาวัดประดู่ทรงธรรม ซึ่งมีการบรรยายภูมิสถานกรุงศรีอยุทธยา (เดิมเรียบเรียงจากเอกสารในหอหลวง แต่มีการแทรกความเพิ่มในสมัยหลัง) ยังได้กล่าวถึงชนชาติ ‘แขก’ อีกหลายชาติเพิ่มเข้ามา ได้แก่

-แขกกุศราช หมายถึง แขกจากรัฐคุชราต (Gujarat) ในอินเดีย

-แขกสุรัด หมายถึง แขกจากเมืองสุราษ (Surat) ในอินเดีย

-แขกเทศ มักหมายถึงชาติที่อยู่ไกลไม่ใช่เพื่อนบ้านอย่างรวมๆ อย่างอาหรับ เปอร์เซีย อินเดีย แต่ในบางความหมายอาจหมายถึงชาวยุโรปด้วย

.

ในจารึกโคลงภาพคนต่างภาษา ที่วัดพระเชตุพนวิมลมังคลาราม ซึ่งสร้างในสมัยรัชกาลที่ ๓ ก็ยังมีแขกอีกได้แก่

-แขกจุเหลี่ย หมายถึง มุสลิมซึ่งอาศัยอยู่ตามชายทะเลทางภาคใต้ของประเทศอินเดียรวมถึงเกาะลังกา

-แขกปะถ่าน หมายถึง ชาวปาทาน (Pathan) หรือปัชทุน (Pashtun) ซึ่งเป็นมุสลิมในแถบอัฟกานิสถานและปากีสถาน

.

นอกจากนี้ยังมีคำอื่นๆ เช่น

-แขกมักกะสัน ซึ่งคือชาวมากัสซาร์ (Makassar) จากสุลาเวสี ประเทศอินโดนีเซีย

-แขกเจ้าเซ็น ซึ่งสันนิษฐานว่าเป็นคำเรียกมุสลิมชีอะหฺซึ่งส่วนมากเป็นเปอร์เซีย ซึ่งมุสลิมชีอะหฺจะทำพิธีกรรมที่เรียกว่า 'พิธีเจ้าเซ็น (มุฮัรรอม/มะหะหร่ำ Muḥarram)' ซึ่งเป็นการรำลึกถึงอิหม่ามฮุเซ็นที่ถูกสังหาร โดยเป็นไปได้ว่าคนไทยในอดีตจะเรียกชาวเปอร์เซียจากพิธีกรรมดังกล่าว

-อรุม อรุ่ม หรุ่ม หรือ หรุ่มโต้ระกี่ สันนิษฐานว่าหมายถึงมุสลิมชาวเติร์ก (Turks) หรือตุรกี โดยคำว่า อรุม มาจากคำว่า รูม (Rûm) ภาษาอาหรับของ โรมัน (Ρωμιοί) หมายถึงอาณาจักรโรมันตะวันออกที่มีคอนสแตนติโนเปิล (คือกรุงอิสตันบูล เมืองหลวงของตุรกี)เป็นศูนย์กลาง ซึ่งภายหลังถูกชาวเติร์กยึดครอง เลยใช้คำนี้เรียกมุสลิมชาวเติร์ก

-แขกสลุป หมายถึงพ่อค้าที่เดินทางมาด้วยเรือสลุป

-แขกตานี คือชาวปาตานี หรือ จังหวัดปัตตานีในปัจจุบัน

.

ในบางกรณีแขกจึงถูกเหมารวมไปด้วยสำหรับชนชาติที่มีหน้าตาคมเข้ม ตาโต หรือใช้เป็นคำเรียกคนที่มีลักษณะดังกล่าวด้วย

แม้ว่ารากศัพท์เดิม (ตามการสันนิษฐาน) คำว่า "แขก" ไม่ได้มีความหมายในเชิงลบ แต่หลายครั้งก็ถูกมองโดยชนชาติที่ถูกเรียกเช่นนี้ว่ามีความหมายในเชิงเหยียดหยามอยู่ในบางครั้ง และทำให้เกิดความไม่พอใจที่จะถูกผู้อื่นเรียกตนว่าเป็น "แขก" ได้บ้าง

---

ส่วนคำว่า "อินเดีย" เราเรียกตามอังกฤษ เจ้าของอาณานิคมภายหลัง  ซึ่งที่จริงก่อนหน้าใช้เรียกกันหลายชาติ ตั้งแต่อังกฤษยังเป็นวุ้น สเปนกับโปรตุเกสแข่งกัน
ที่โคลัมบัส รับจ้างกษัตริย์สเปนออกสำรวจ แล้วไปขึ้นบาฮามาส เกือบถึงฟลอริดา แล้วเข้าใจผิดว่าเป็นอินเดีย ตอนหลังเลยเรียกชนพื้นเมืองว่าอินเดียนแดง ส่วนด้านโปรตุเกส วาสโก ดา กามา เลาะไปตามฝั่ง ไปอีกด้าน ขึ้นอินเดียได้จริงฝั่งตะวันตก หลังจากนั้นอีกราวทศวรรษ รุ่นน้องอย่างแมคเจลลัน รับจ้างสเปน (ลูกเรือส่วนใหญ่สเปน มีคนโปรตุเกสแค่เล็กน้อย) ก็สำรวจวนรอบโลก ได้ขึ้นอินเดียเช่นกัน แต่มาตายที่ฟิลิปปินส์ เรือเหลือลำเดียว เกือบ 300 ตายเกือบหมด ขากลับกัปตันเสปนพากลบบ้าน พร้อมคนแค่ 18 ชีวิตที่เหลือ

(ในภาษาอังกฤษจริงๆ การเรียกคำว่า "อินเดีย" เท่าที่เคยเรียนมา กับทั้งคน British และ American และเช็คพจนานุกรมมาตฐานหลายแห่ง ล้วนออกเสียง 3 พยางค์ อิน-ดี-อา อาจมีภาษาถิ่นบางแห่งเท่านั้น ทีออกเสียง 2 พยางค์เหมือนเรา ที่ถือว่าพออนุโลม กล้อมแกล้มไป)

อินเดีย นั้นคือคำเดียวกับ "ฮินดู" ที่เราคุ้นอยู่แล้ว
"ฮินดู" ที่รู้จักกันว่าเป็นชื่อศาสนาแห่งวรรณะที่คนนับถือมากที่สุด คำเดียวกับสินธุ ที่เป็นชื่อแม่น้ำ แต่เพราะอินเดียชมพูทวีป สถานที่กว้างใหญ่ สำเนียงจึงมีหลากหลาย คนจำนวนมาก ไม่ออกเสียง "ส" ข้างหน้า sindhu หรือ indus ก็ความหมายเดียวกัน
คนอินเดีย เรียกภาษาตัวเองว่า "ฮินดี" ถึงภาษาแถบลุ่มน้ำฮินดูหรือแม่น้ำสินธุ
นี่ก็ชื่อเรียกมากมายต่างไปอีก แล้วแต่ถิ่นคนพูด ที่จะออกเสียง Hindi, Hindui, Hindavi, Dehlavi, Rekhta, Hindustani

และคำที่เรียกประเทศนั้น ที่คนอิเดียใช้ เราคันๆ กัน แต่มักไม่รู้ความหมาย
คือคำว่า Bharat ออกเสียงว่า "ภารัต" แปลว่าสืบเชื้อสายมาจากพระจักพรรดิยิ่งใหญ่ในตำนาน บุตรพระเจ้าดุษยันตะและพระนางศกุนตลา คือ Bharata อ่านว่า "ภารตะ" ที่คำนี้เราคุ้นกันดี
(แต่ด้วยความที่เขียนเป็นโรมัน-สันสกฤต ถ้าใครอ่าน text ฝรั่ง หรือฟังสารคดีฝรั่ง แล้วเรามักจะงงกับสำเนียงฝรั่ง ที่ไปออกเสียงเป็น บาระตะ ปัจจุบันมีผู้ให้บริการมือถือรายใหญ่สุดที่มีลูกค้ากว่า 400 ล้านราย ตั้งชื่อ Bharti Airtel เราออกเสียง "ภารตี" กันได้อยู่แล้ว แต่ฝรั่งทำเรางงเมื่อไปเรียก "บาตี")

คำว่า "อินเดีย" ล่ะ จริงๆ ทำไมเสียงคุ้นๆ?
การออกเสียง เอียๆ เป็นการดัดแปลงเสียงให้เข้ากับปากคนตะวันตก ที่เราได้ยินในชีวิตประจำวัน
หนึ่งในคำมาตรฐานที่สื่อสถานที่/แว่นแคว้น/แผ่นดิน/ดินแดน (คำอื่นมาตรฐาน ก็เช่น -land, -nesia, -stani/-stan[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ หรือพวกหมู่เกาะ ลงท้ายด้วย -nesia ... ใครที่ชอบเสียดสีไทยด้วยคำว่า กะลานีเซียนี่ ใช้ผิดความหมาย, -stani/-stan แถวตะวันออกกลาง อินเดียและ แถวทีมีคนเติร์ก)
  
สถานที่หรือดินแดน ที่ฝรั่งถือว่าแผ่นดินเป็นเพศหญิง ... เหมือนชื่อผู้หญิง ลงท้ายด้วย -ia หรือ -ya แล้วแต่คน แล้วแต่ย่าน (โซเนียหรือซอนย่า, ญาญ่า, อาร์ย่า หรืออาเรีย, ธอนญ่า, ธัญญ่า, โซเฟีย, ลิเดีย, นาเดีย ฯลฯ... แล็วก็ เมียยยยย... อันนี้ไม่เกี่ยวแฮะ ภาษาไทย

อย่างแผ่นดินที่ตั้งชื่อให้เกียรติโคลัมบัส คือ Columbia และ Colombia (สะกดต่างกัน เพราะยุโรปคนละชาติ)
เรียกอยุธยาว่า อโยเดีย (แปลว่ารบไม่แพ้) หรือโยเดีย (แปลว่าขี้แพ้ เมื่อตัดคำอุปสรรค อ- ออก)
ฯลฯ

ในรัสเซีย เครือข่ายรถไฟใต้ดิน ก็ลงท้ายด้วย -ya เต็มไปหมด เช็คกับคนรัสเซียมาแล้ว เป็น suffix หมายถึงสถานที่เช่นกัน
แต่ภาษารัสเซียเอง Russia เป็นภษาอังกฤษ เรียกชื่อประเทศตัวเอง Росси́я ออกเสียง Rossiya ตัวเหมือน NR กลับกระจกนั้นคือออกเสียง ya "-ญ่า" ที่ว่าสถานีรถไฟฟ้าทั้งหลายลงท้ายด้วยชื่อนี้  и́ นั้น มีอะไรบนหัว แสดงอาการพูดออกเสียงนาสิกนิดหน่อย พูด "นย" พร้อมๆ กัน