คือเราเริ่มรู้สึกว่าสิ่งที่ตัวเป็นอยู่มันคือคนอ่อนต่อโลก ก็ตอนเราเข้ามหาลัย แล้วเพื่อนชอบบอกเราว่า ไม่ทันคน มันซื่ออะ หรือไม่เพื่อนมักจะพูดๆกันว่าเป็นห่วงนิสัยเรา ที่ไว้ใจคนง่ายเกินไป +กับไม่มีพิษมีภัยกับใคร แต่คนอื่นใช่ว่าเขาจะมาดีด้วย ต่างๆ เราจึงรู้สึกว่าเราต้องมองโลกในแง่ร้ายบ้าง เพื่อเซฟตัวเองเหมือนกัน แต่สุดท้ายในใจเราก็รู้สึกชอบมองคนอื่นดีก่อนอยู่ดี จนล่าสุด เราเล่นเกม แล้วเพื่อนเราชวนเราไปร่วมทีมกับพี่ที่ร.ร.เก่ามันตอนม.ปลาย(เพื่อนคนนี้เป็นเพื่อนสนิทตอนม.ต้นนะคะ) ตอนเราเข้าไปคอลทีมแรกๆ ก็รู้สึกว่าคนในทีมให้ความสนใจอารมณ์แบบน้องผู้หญิงคนใหม่ พูดเก่งๆ ฮาๆ แล้วตอนเล่นเรามักจะตามมุกสองแง่สองง่ามไม่ค่อยทัน อารมณ์แบบคิดไม่ทันค่ะ แต่ถ้าให้นึกเรานึกออกนะคะ ไม่ได้ใสขนาดนั้น +กับพี่คนเล่นเขาก็พูดเก่ง ชอบพูดแซวเรา ส่วนเราก็เป็นพวกชอบต่อปากต่อคำอยู่แล้ว เลยเข้าขากันได้ จนหลังๆ เขาชอบมาขอนอกรอบกับเราสองคน แต่ประเด็นคือเขามีแฟนแล้ว ตอนนั้นในความคิดเรารู้สึกแหม่งๆ แต่ก็คอลเล่นเกมกับเขาไปนะคะ เพราะเจตนาเราคือเล่นเกม ละครั้งต่อมา หลังจากวางสายจากคอลกลุ่ม เขาก็ทักมาขอเล่นหลังไม อันนี้คือมันชัดมากๆ จนเราดูออก เลยไปปรึกษาเพื่อนผชที่เราคุยๆกันอยู่ มันก็บอกเลยค่ะ ว่ามันหน้าม่อ ดูไม่ออกหรอ ไอบื้อ และพูดกับเราหลายๆอย่างเราที่คิดว่าเรารู้ทันแล้ว แต่กลับกลายเป็นว่าเราไม่รู้อะไรเลย อารมณ์เหมือนโดนผชที่เขามีแฟนแล้วมาม่อใส่ ทั้งๆที่เจตนาเราคือคิดแค่พี่ในเกม ที่คอลกันก็แค่เรื่องเกม แต่จริงๆมันไม่ควรทำเลยค่ะ ทำให้เรารู้สึกผิดกับแฟนเขามาก และได้ไปล่วงรู้ว่าพี่คนนี้ชอบไปหลังไมกับน้องในทีมอยู่แล้ว เราเลยรู้สึกว่า เราไม่คิด แต่ใช่ว่าเขาจะคิดเหมือนเราน่ะค่ะ

เราจึงอยากรู้ว่า ต้องหาประสบการณ์จากอะไรไหมคะ เราถึงจะรู้เท่าทันคน มองคนออกบ้างไม่ดูโดนหลอกง่ายㅠㅠ หรือว่าต้องเจอเรื่องอะไรแบบนี้ไปเรื่อยๆถึงจะได้ทันคน เจอสังคมอื่นๆ แบบนี้ไหมคะ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะคะ🙏🏼