มองเบื้องบนแสงอาทิตย์สาดแสงจ้า
ส่องลงมาบนพื้นที่แห้งแล้ง
ฝุ่นผงปลิวเป็นเศษฝุ่นสีส้มแดง
แดดร้อนแรงราวเปลวเพลิงบนผืนดิน

มีมนุษย์คนหนึ่งยังย่ำเท้า
เขามีใจแข็งแกร่งกร้าวราวก้อนหิน
เขามีฝันที่เฝ้าใฝ่ให้เป็นจริง
เขามีสิ่งเพียงเขาเฝ้ารอคอย

ใครคนนั้นเดินฝ่าแดนที่โหดร้าย
เพียงเนื้อกายเพียงประโยชน์ให้ใช้สอย
เพียง “ขี้เท้า” เขาฝากไว้ย้ำร่องรอย
จากหลักหน่วยถึงหลักร้อยเขาก้าวเดิน

“เศษธุลี” คือชีวิตใครคนนั้น
“เศษธุลี” ชะตาฉันไม่ห่างเหิน
“เศษธุลี” คือชะตาไร้ส่วนเกิน
ตัวตนที่ใครหมางเมิน “เศษธุลี”

เพียงวันหนึ่ง “เศษธุลี” จะยิ่งใหญ่
ก่อนวันนั้นใจดวงนี้ไม่ถอยหนี
วันนี้ฉันเป็นเพียง “เศษธุลี”
เพื่อวันที่ฝุ่นธุลีเป็นแผ่นดิน