ทำไมต้องเก็บกันไว้ให้ทรมาน
เราป่วย เราเจ็บ เรามีปัญหา ก็ไม่ได้สนใจกันอยู่แล้ว
อยากให้โทรหาลูกบ้าง ขอร้องแค่วันละครั้งก็ยังดี ก็เมินเฉย
พอบอก ก็อ้างว่างานมันยุ่งมาก มากจนไม่มีเวลาแค่พิมพ์มาบอกซักหน่อยเลยหรือว่า ไม่สะดวกให้รอ
รักทางไกลมันทรมานมาก รู้บ้างไหมคะ
ไหนจะห่วง ไหนจะคิดถึง ไหนจะรอ ไหนจะไม่รู้อะไรเลย
แต่เธอ ก็ไม่เคยพยายามติดต่อมา หายไปทีหลายๆวัน ทำให้ห่วง ทำให้คิดมาก
พออยากจะมาก็มา อยู่ๆก็มาดี มาดูแล มาให้เรามีความหวังว่ายังรักกันเหมือนก่อน
แล้วพอจะไปก็หายเงียบไป ไม่ติดต่อ หายไปอย่างกับไม่มีตัวตน
คนรอ มันทรมานมากนะ รู้มั้ย
ถ้าไม่ได้รัก ไม่อยากรับผิดชอบอะไร ไม่สนใจลูก ช่วยบอกที แล้วปล่อยเราไปเถอะนะ
เราเหนื่อยมากๆ แล้ว เพราะไม่ว่าจะขออะไรก็ไม่เคยทำให้เลย
ให้โอกาสจนไม่เหลือความเชื่อใจอีกแล้ว
ได้แต่อิจฉาความรักของคนอื่นๆ แอบมองคนที่เรารักก้น กอดกัน อบอุ่นเหลือเกิน
ทำให้ คิดถึงเราตอนนั้นเลยนะ รักกันอยู่ด้วยกัน สู้กับทุกปัญหา ทุกอุปสรรคมาร่วมสิบกว่าปี ผ่านมาได้ยังไงนะ
จนพอ วันนึง เธออยากมีลูก เราก็ยอม
แต่เธอเอาเรามาทิ้งไว้ไกลๆ . ยกภาระให้ทุกอย่าง เราก็รับผิดชอบให้ทั้งหมด ไม่ว่าจะ ลูก งาน เงิน เราทำให้ได้ทุกอย่าง
ขอแค่อย่างเดียว ขอให้เธอยังรัก ยังมีความผูกพัน ยังคอยติดต่อให้รู้ว่ายังรักกันดี
เรารู้เธอไม่มีใคร แต่เราก็ไม่รู้จะเชื่ออะไรดี
เธอไม่ใส่อะไรเลย อยู่ด้วยกัน กลับใส่ใจคนอืน ใส่ใจเกมส์ ใส่ได้ลูกค้า ใส่ใจได้ทุกคน
แต่พอห่างกัน กลับไม่ใส่ใจเราแม้ซักนิด เราน้อยใจเหลือเกิน
เราเหงาเหลือเกินแล้ว
ช่วยปล่อยเราไปที
เราคุยกันกี่ครั้งแล้วแต่เธอก็หนีตลอด ไม่ยอมตอบ ยอมรับอะไรทั้งสิ้น
ช่วยกันแก้ไขกี่ครั้งๆ เธอก็ไม่รักษาสัญญา ไม่รักษาหัวใจเราไว้บ้างเลย ทำไมเธอใจร้ายอย่างนี้
เราอยากยุติความสัมพันธ์ที่ปวดร้าวแบบนี้ ไปเป็นแค่เพื่อนห่างๆกันเหมือนเดิมดีไหม
เราอยากพัก อยากหลับตาได้สนิท นอนหลับได้จริงๆ ซักที เราไม่ได้นอนสนิทจริงๆมาจะ3 ปีแล้ว
เราอยากให้รู้ว่า ไม่มีวันไหนเลยที่ไม่รัก ไม่ห่วงใยเธอ แต่วันนี้ เราเหนื่อยเหลือเกินแล้วจริงๆ
ให้เราไม่ต้องรักใคร นอกจากลูกเถอะนะ เราพอแล้ว
ช่วยให้ได้อ่านทีเถอะ ส่งไปทางไหนก็ไม่เคยยอมอ่านเลย
ขอโทษนะ ที่รักษาสัญญาจะอยู่ด้วยกันจนแก่ไม่ได้ มันไม่ไหว จริงๆ
แต่เราจะห่วงเธอตลอดไป
ด้วยรัก บ้านเก่า ถ.เพชรบุรี
หากคุณไม่ได้รัก ไม่อยากดูแลกันอีกต่อไปแล้ว ทำไมถึงไม่ยอมหย่าไปล่ะคะ
เราป่วย เราเจ็บ เรามีปัญหา ก็ไม่ได้สนใจกันอยู่แล้ว
อยากให้โทรหาลูกบ้าง ขอร้องแค่วันละครั้งก็ยังดี ก็เมินเฉย
พอบอก ก็อ้างว่างานมันยุ่งมาก มากจนไม่มีเวลาแค่พิมพ์มาบอกซักหน่อยเลยหรือว่า ไม่สะดวกให้รอ
รักทางไกลมันทรมานมาก รู้บ้างไหมคะ
ไหนจะห่วง ไหนจะคิดถึง ไหนจะรอ ไหนจะไม่รู้อะไรเลย
แต่เธอ ก็ไม่เคยพยายามติดต่อมา หายไปทีหลายๆวัน ทำให้ห่วง ทำให้คิดมาก
พออยากจะมาก็มา อยู่ๆก็มาดี มาดูแล มาให้เรามีความหวังว่ายังรักกันเหมือนก่อน
แล้วพอจะไปก็หายเงียบไป ไม่ติดต่อ หายไปอย่างกับไม่มีตัวตน
คนรอ มันทรมานมากนะ รู้มั้ย
ถ้าไม่ได้รัก ไม่อยากรับผิดชอบอะไร ไม่สนใจลูก ช่วยบอกที แล้วปล่อยเราไปเถอะนะ
เราเหนื่อยมากๆ แล้ว เพราะไม่ว่าจะขออะไรก็ไม่เคยทำให้เลย
ให้โอกาสจนไม่เหลือความเชื่อใจอีกแล้ว
ได้แต่อิจฉาความรักของคนอื่นๆ แอบมองคนที่เรารักก้น กอดกัน อบอุ่นเหลือเกิน
ทำให้ คิดถึงเราตอนนั้นเลยนะ รักกันอยู่ด้วยกัน สู้กับทุกปัญหา ทุกอุปสรรคมาร่วมสิบกว่าปี ผ่านมาได้ยังไงนะ
จนพอ วันนึง เธออยากมีลูก เราก็ยอม
แต่เธอเอาเรามาทิ้งไว้ไกลๆ . ยกภาระให้ทุกอย่าง เราก็รับผิดชอบให้ทั้งหมด ไม่ว่าจะ ลูก งาน เงิน เราทำให้ได้ทุกอย่าง
ขอแค่อย่างเดียว ขอให้เธอยังรัก ยังมีความผูกพัน ยังคอยติดต่อให้รู้ว่ายังรักกันดี
เรารู้เธอไม่มีใคร แต่เราก็ไม่รู้จะเชื่ออะไรดี
เธอไม่ใส่อะไรเลย อยู่ด้วยกัน กลับใส่ใจคนอืน ใส่ใจเกมส์ ใส่ได้ลูกค้า ใส่ใจได้ทุกคน
แต่พอห่างกัน กลับไม่ใส่ใจเราแม้ซักนิด เราน้อยใจเหลือเกิน
เราเหงาเหลือเกินแล้ว
ช่วยปล่อยเราไปที
เราคุยกันกี่ครั้งแล้วแต่เธอก็หนีตลอด ไม่ยอมตอบ ยอมรับอะไรทั้งสิ้น
ช่วยกันแก้ไขกี่ครั้งๆ เธอก็ไม่รักษาสัญญา ไม่รักษาหัวใจเราไว้บ้างเลย ทำไมเธอใจร้ายอย่างนี้
เราอยากยุติความสัมพันธ์ที่ปวดร้าวแบบนี้ ไปเป็นแค่เพื่อนห่างๆกันเหมือนเดิมดีไหม
เราอยากพัก อยากหลับตาได้สนิท นอนหลับได้จริงๆ ซักที เราไม่ได้นอนสนิทจริงๆมาจะ3 ปีแล้ว
เราอยากให้รู้ว่า ไม่มีวันไหนเลยที่ไม่รัก ไม่ห่วงใยเธอ แต่วันนี้ เราเหนื่อยเหลือเกินแล้วจริงๆ
ให้เราไม่ต้องรักใคร นอกจากลูกเถอะนะ เราพอแล้ว
ช่วยให้ได้อ่านทีเถอะ ส่งไปทางไหนก็ไม่เคยยอมอ่านเลย
ขอโทษนะ ที่รักษาสัญญาจะอยู่ด้วยกันจนแก่ไม่ได้ มันไม่ไหว จริงๆ
แต่เราจะห่วงเธอตลอดไป
ด้วยรัก บ้านเก่า ถ.เพชรบุรี