ผู้ชายคนหนึ่งที่อ่อนโยน สนุกสนาน ดูแลใส่ใจและเคยเขาพร่ำบอกตลอดเวลาว่ารัก จนเธอพร้อมทำทุกอย่างเพื่อเขา เขาและเธอต่อสู้ฝ่าฟันอุปสรรคต่างๆนานาจนได้ลูกน้อยที่น่ารักนาชังเป็นดังดวงใจ แต่แล้วเขาก็ได้เดินทางไปที่ที่ศรีวิลัยเจอพวกพ้องเพื่อนฝูง ระหว่างเดินทางได้เจอหญิงสาวคนหนึ่งที่ทำให้เขามีความสุขจนลืมลูกน้อยและหญิงที่ภูมิใจในที่สถานที่ที่ศรีวิลัยของเขาซึ่งเธอคือผู้ที่นำทางเขาไปนั้นเองก็ด้วยหวังว่าเขาจะสร้างครอบครัวที่มั่นคงแต่แล้วมันก็เหลือไว้แต่เพียงความฝัน
       แต่เมื่อไม่นานมานี้ฉันได้เจอชายคนเดิมแต่ไม่เหมือนเดิมไม่เหลือความสนุกสนาน มีแต่ความโมโห ประชดประชัน เกลียดชัง แล้วก็บอกฉันว่า เขามีแม่มีลูกมีครอบครัวเขาแล้ว ฉันไม่จำเป็นต้องมีเธอ เพราะเธอห่วงลูกเกินจนไม่คิดถึงใจคนอื่นเธอควรโดนลงโทษ แล้วฉันได้รับการลงโทษอย่างสาสม ที่ห่วงลูกมากกว่าห่วงคนอื่น ฉันโดน(นอกใจ)เพราะฉันช่างไม่มีความหมายเสียเหลือเกิน  ทำร้ายจิตใจฉันให้ย่อยยับ เพราะฉันเห็นแก่ตัวที่ห่วงลูก เป็นห่วงอนาคตของลูกมากเกินไป โดยที่ไม่ห่วงครอบครัวพ่อแม่พี่น้องของเขา ฉันอาจเห็นแก่ตัวที่ฉันรักลูกมากจนลืมคนอื่น ฉันคงต้องยอมรับการลงโทษจากเธอ แต่จะมีใครรู้ว่าฉันต้องตั้งท้องด้วยความหวาดกลัวอยู่คนเดี่ยวเฝ้าดูแลลูกในท้องไม่มีใครเหลียวแลแม้แต่น้อยมีใครเคยถามฉันบางไหมว่าฉันกลัวไหมฉันอยากกินอะไร ฉันต้องการอะไรซึ่งไม่เคยเรียกร้องก็เพราะเขามีภาระที่ต้องดูแลที่ยิ่งใหญ่กว่าฉันฉันเข้าใจ ฉันพยายามต่อสู้กับจิตใจตัวเองกว่าจะได้ลูกน้อยมา ผิดหรือที่ฉันจะเป็นห่วงลูกถ้าคิดว่ามันผิดก็สมควรแล้วที่เธอจะลงโทษฉันแบบนี้ ณ วท. 16/01/2018