คิอเราอยู่บ้านของเราดีๆไม่ได้กวนอะไรใครเลย เเต่ยายของเราอ่ะ บ่นนู้บ่นนี้บ่นทุกอย่าง ยายเราไม่ชอบกลิานครีมน้ำหอมเราก็ไม่ใส่เเล้วถ้าเราอยู่ใกล้ก็บอกว่าเหม็นครีมทั้งๆที่ไม่ได้ใส่อะไรเลย ต่อมาเราก็เห็นยายอยู่ใหล้เราก็รีบหนีเดี๋ยวโดนด่าว่าเหม็นเเต่สุดท้ายก็บอกว่าเจอหน้าเเล้วเหมือนผีเหรอ เดี๋ยวก็หนีๆ ไอ่เราก็ตอบกลับว่าเดี๋ยวอยู่ก็บอกว่าเหม็นอีกใครจะอยู่ใกล้ เเล้วเราเเค่พูดเเค่นี้ เเบบคนเหนือเขาพูดเเบบ เปิ้นอยู่ใกล้เดี๋ยวตัวเก่าก่ะว่าเหม็นเเหม เเค่นี้ยายเราก็บอกว่าพูดไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงไม่ได้เป็นเพื่อนด้วย เเล้วยายอีกคนก็มาบอกว่าเขาเป็นคนเลี้ยงมา จะมาพูดเเบบนี้ไม่ได้ เเล้วก็ด่ากันยกใหญ่ด่าเราคนเดียวรุมเราคนเดียว เราไม่อยากอยู่บ้านก็เพราะเเบบนี้ เราพูดอะไรก็ไม่เคยเข้าหูเลย เราเก็บกดที่โดนด่าเเบบไม่มีเหตุผลมาตั้งเเต่เด็ก จนเราเป็นคนหงุดหงิดง่ายวีนบ่อย เราไม่มีความสุขเลยที่อยู่บ้าน เรากลับจากโรงเรียนมาเราก็รียไปหาน้องที่อยู่ข้างบ้านเพราะไม่อยากอยู่ มันน่าเบื่อ เบื่อไปหมด คิดอยากหนีออกบ้านนะ เเต่ทำไม่ได้ บางทีอยู่คนเดียวก็ร้องไห้เอง เป็นเเบบนี้วนไปวนมา เห้อ