หนูไม่ไหวแล้วร้องให้บ่อยมากดูอะไรเศร้านิดนึงก็ร้องแล้วรู้สึกอ่อนไหวเกินไปกับเครียดมากๆด้วยคะช่วงนี้แล้วก็อื่นๆอีกคะบลาๆๆเริ่มจะแบกรับไม่ไหว อยากปรึกษาพี่จิตวิทยาออนไลน์คะมีใครใจดีให้ปรึกษาบ้างมั้ย😔🙏🏻

ไม่รู้จะมีชีวิตอยู่ไปทำไมงานก็ไม่มีทำสิ่งแวดล้อมย้ำแย่มากเรียนจบมาก็ไม่มีคนนับเข้าทำงานเพราะไม่มีประสบการณ์ไม่ได้จบมหาลัยที่ดีครอบครัวไม่ปล่อยเป็นอิสระทำไมเราต้องแบกทุกอย่างไว้ทั้งหมดคนเดียวเหนื่อยเหล

ตามหัวข้อเลยค่ะ หรือควรพบจิตแพทย์แพทย์เลยดีไหมคะ ควรทำไงดี

คือเราเป็นคนชอบคิดเล็กคิดน้อยค่ะ นิดๆหน่อยๆก็คิด ไม่ว่าจะการเรียน เพื่อน หรือคนรอบตัวแม้กระทั่งครอบครัว เรามีอะไรในใจนิดหน่อยก็ร้องไห้แล้วค่ะ หรือเรารู้สึกเรายังไม่ดีพอก็ร้องไห้ มันก็มีแว๊บๆบ้างที่แบบ

เราเติบโตมาท่วมกลางครอบครัวที่ไม่ค่อยดี เจอความสัมพันธ์ที่แย่ทั้งความสัมพันธ์ของครอบครัวและคนรัก ตอนนี้เราอยู่ในจุดที่พ้นจากความเจ็บนั้นแล้ว เรามีชีวิตที่ดีขึ้น ดีจนเราอยากลืมเรื่องราวที่เคยเกิดขึ้น เ

ความเศร้า ความเครียดของเรามันเพิ่มขึ้นทุกวัน จนความคิดบ้าๆ ต่่างๆ มัน วนอยู่ในหัว ช่วงที่เราสบายใจที่สุดก็คือตอน ที่นอนหลับสนิทเท่านั้น บางทีนอนไม่ได้เลยด้วยซ้ำ เพราะความเครียด เหมือนแบกโลกทั้งใบไว้คน

มีบางช่วงเวลา  ที่เรารู้สึกเกลียดตัวเอง ไม่ชอบตัวเองเลย และมักคิดว่าทำไมเราถึงเป็นแบบนี้   ต้องมาเจออะไรแบบนี้  ทำกรรมอะไรไว้   ทำไมต้องเป็นเราคนเดียวด้วย  พอคิดแบบนี้ก็รู้สึก

สวัสดีค่ะ จขกท.เป็นคนที่ค่อนข้างคิดมากๆ ถึงขั้นเก็บไปคิดจนไม่มีสมาธิอยากจะทำอะไร บางทีถึงขั้นนอนไม่หลับก็มี เราชอบคิดวิตกไปล่วงหน้าบ่อยๆ แบบกังวลว่าถ้าพรุ่งนี้เป็นอย่างงี้เราจะทำไง จนทำให้เราไม่มีความ

อายุ 23 แล้วค่ะ แล้วก็รู้สึกชีวิตที่ผ่านมาค่อนข้างไม่มีความสุขเลยและใครที่พูดอะไรกระแทกนิดๆหน่อยๆ ก็เอาเก็บมาคิดคนเดียว อยากเปลี่ยนแปลงตัวเองจริงๆค่ะ ขอคำแนะนำหน่อยนะคะ