สวัสดีค่ะ
เราอายุ 27 ปีค่ะ มีโรคประจำตัวเป็น SLE แต่ทำงานประจำตามปกติค่ะ
เราเองมีแม่ ซึ่งป่วยด้วยโรคกล้ามเนื้ออ่อนแรง ยังคงรักษาตัวตามคำแนะนำของหมออย่างต่อเนื่อง มีอาการทรุดและดีสลับกัน
เราอยู่ที่ กทม.ค่ะ แม่อยู่จังหวัดหนึ่งทางภาคเหนือ ถ้ามีหาหมอตามนัดแม่จะ กทม. ค่ะ
ขอเข้าเรื่องเลยนะคะ
ช่วงปิดเทอมที่ผ่านมา ลุงของเราอายุ 70 ปี ได้เลิกทางกับภรรยา ซึ่งภรรยาได้หนีตามสามีใหม่ไป และทิ้งลูกไว้ให้ลุงเราค่ะ
แม่เราสงสารทั้งพี่ตัวเองและหลาน จึงขับรถไปรับลุงที่จังหวัดหนึ่งทางภาคอีสาน เพราะที่นั่น คือบ้านของภรรยาที่ทิ้งไป ลุงเราอยู่ที่นั่นไม่ได้แล้วค่ะ
เรารับรู้เรื่องนี้ค่ะ เพราะสงสารทั้งลุงทั้งหลานเช่นกัน
(เกริ่นก่อนว่าลุงกับภรรยานี้ เป็นภรรยาที่สองค่ะ ลูกก็เกิดจากเขาทั้งสองคน คนโต 14 ปี คนเล็ก 10 ปี, ส่วนภรรยาแรกลุงเองก็มีลูกด้วย 2 คน ซึ่งทั้ง 2 คนมีหน้าที่การงานที่ดีแล้วค่ะ)
เมื่อทั้ง 3 คนมาอยู่กับแม่แล้ว เราก็ถามว่าจะดำเนินการอย่างไรต่อ เพราะเราเองไม่สามารถเลี้ยงดูทั้งหมดได้
ต้องขอให้ติดต่อภรรยาเก่าลุง มารับผิดชอบบ้าง โดยการให้นำลูกคนโตไปเลี้ยงดู
ลุงเองตอนแรกจะไม่ยอม เพราะบอกว่ารักมา ไม่สามารถแยกลูกได้
แต่เรายืนยันว่า ไม่มีปัญญาที่จะหาเลี้ยง และลุงเองก็ไม่มีเช่นกัน
ลุงจึงยอมแพ้ และบอกแม่เราว่า จะยอมให้ลูกคนโตไปอยู่กับภรรยาเก่า
จนเมื่อวันก่อน ลุงนำลูกคนโตไปส่งแต่ไม่สำเร็จ เพราะตัวภรรยาเก่าไม่ได้ไปรับ ฝากให้ยายเขาเลี้ยง เขาก็ไม่เอา
ลุงจึงนำลูกคนโตกลับมา และแม่เราก็จัดการให้เข้า รร. ที่บ้าน โดยไม่บอกเรา
เมื่อเราทราบ เราจึงส่งข้อความไปถามภรรยาของลุง เขาตอบกลับมาว่า
"ไม่มีเงินไปหาลูกคนโต หากจะให้เลี้ยงต้องนำมาส่งให้เขาเอง"
เราจึงโทรไปบอกแม่ แต่แม่กับลุงเราไม่ยอม จะให้หลานอยู่ที่บ้าน
เราโกรธมาก เพราะเรารู้ว่า ภาระทั้งหมดต้องมาตกอยู่ที่เรา
เราจึงถามแม่ว่า "แม่ไม่สงสารหนูหรอ แค่เอาเด็กคนนึงไปอยู่กับแม่เขา เพื่อให้ลดค่าใช้จ่าย
แม่เลือกหลานกับลุง แล้วไม่สงสาร ไม่รักหนูหรอ"
แม่เราตอบว่า "คนลำบากมาพึ่งแม่ อย่ามากดดันแม่มากๆ แม่ก็ต้องช่วยทุกคน แม่จะเลือกอะไรได้"
เราเลยบอกว่า "ออ ถ้าพูดแบบนี้ ก็คือแม่เลือกหลานกับลุงใช่ไหม งั้นแม่ก็อยู่กับลุงกับหลาน และไม่ต้องคิดว่าหนูเป็นลูก"
เราวางสาย และเราก็เสียใจมากที่พูดแบบนั้นไป
ปล.แม่เราส่งข้อความมาบอกว่า
"เขาส่งเราขึ้นฝั่งแล้ว และจะว่ายน้ำไปรับคนที่กำลังลำบากเอง"
เราขอถามว่า
1.เราควรจัดการกับลุงและหลานๆ ของเราอย่างไร
2.เราควรทำอย่างไร ให้แม่คิดถึงตัวเองมากกว่าคนรอบข้าง
ขอบคุณค่ะ
ทำอย่างไร เมื่อฉันต้องเลี้ยงดูลุงที่ถูกภรรยาทิ้งพร้อมกับหลาน อีก 2 คน
เราอายุ 27 ปีค่ะ มีโรคประจำตัวเป็น SLE แต่ทำงานประจำตามปกติค่ะ
เราเองมีแม่ ซึ่งป่วยด้วยโรคกล้ามเนื้ออ่อนแรง ยังคงรักษาตัวตามคำแนะนำของหมออย่างต่อเนื่อง มีอาการทรุดและดีสลับกัน
เราอยู่ที่ กทม.ค่ะ แม่อยู่จังหวัดหนึ่งทางภาคเหนือ ถ้ามีหาหมอตามนัดแม่จะ กทม. ค่ะ
ขอเข้าเรื่องเลยนะคะ
ช่วงปิดเทอมที่ผ่านมา ลุงของเราอายุ 70 ปี ได้เลิกทางกับภรรยา ซึ่งภรรยาได้หนีตามสามีใหม่ไป และทิ้งลูกไว้ให้ลุงเราค่ะ
แม่เราสงสารทั้งพี่ตัวเองและหลาน จึงขับรถไปรับลุงที่จังหวัดหนึ่งทางภาคอีสาน เพราะที่นั่น คือบ้านของภรรยาที่ทิ้งไป ลุงเราอยู่ที่นั่นไม่ได้แล้วค่ะ
เรารับรู้เรื่องนี้ค่ะ เพราะสงสารทั้งลุงทั้งหลานเช่นกัน
(เกริ่นก่อนว่าลุงกับภรรยานี้ เป็นภรรยาที่สองค่ะ ลูกก็เกิดจากเขาทั้งสองคน คนโต 14 ปี คนเล็ก 10 ปี, ส่วนภรรยาแรกลุงเองก็มีลูกด้วย 2 คน ซึ่งทั้ง 2 คนมีหน้าที่การงานที่ดีแล้วค่ะ)
เมื่อทั้ง 3 คนมาอยู่กับแม่แล้ว เราก็ถามว่าจะดำเนินการอย่างไรต่อ เพราะเราเองไม่สามารถเลี้ยงดูทั้งหมดได้
ต้องขอให้ติดต่อภรรยาเก่าลุง มารับผิดชอบบ้าง โดยการให้นำลูกคนโตไปเลี้ยงดู
ลุงเองตอนแรกจะไม่ยอม เพราะบอกว่ารักมา ไม่สามารถแยกลูกได้
แต่เรายืนยันว่า ไม่มีปัญญาที่จะหาเลี้ยง และลุงเองก็ไม่มีเช่นกัน
ลุงจึงยอมแพ้ และบอกแม่เราว่า จะยอมให้ลูกคนโตไปอยู่กับภรรยาเก่า
จนเมื่อวันก่อน ลุงนำลูกคนโตไปส่งแต่ไม่สำเร็จ เพราะตัวภรรยาเก่าไม่ได้ไปรับ ฝากให้ยายเขาเลี้ยง เขาก็ไม่เอา
ลุงจึงนำลูกคนโตกลับมา และแม่เราก็จัดการให้เข้า รร. ที่บ้าน โดยไม่บอกเรา
เมื่อเราทราบ เราจึงส่งข้อความไปถามภรรยาของลุง เขาตอบกลับมาว่า
"ไม่มีเงินไปหาลูกคนโต หากจะให้เลี้ยงต้องนำมาส่งให้เขาเอง"
เราจึงโทรไปบอกแม่ แต่แม่กับลุงเราไม่ยอม จะให้หลานอยู่ที่บ้าน
เราโกรธมาก เพราะเรารู้ว่า ภาระทั้งหมดต้องมาตกอยู่ที่เรา
เราจึงถามแม่ว่า "แม่ไม่สงสารหนูหรอ แค่เอาเด็กคนนึงไปอยู่กับแม่เขา เพื่อให้ลดค่าใช้จ่าย
แม่เลือกหลานกับลุง แล้วไม่สงสาร ไม่รักหนูหรอ"
แม่เราตอบว่า "คนลำบากมาพึ่งแม่ อย่ามากดดันแม่มากๆ แม่ก็ต้องช่วยทุกคน แม่จะเลือกอะไรได้"
เราเลยบอกว่า "ออ ถ้าพูดแบบนี้ ก็คือแม่เลือกหลานกับลุงใช่ไหม งั้นแม่ก็อยู่กับลุงกับหลาน และไม่ต้องคิดว่าหนูเป็นลูก"
เราวางสาย และเราก็เสียใจมากที่พูดแบบนั้นไป
ปล.แม่เราส่งข้อความมาบอกว่า
"เขาส่งเราขึ้นฝั่งแล้ว และจะว่ายน้ำไปรับคนที่กำลังลำบากเอง"
เราขอถามว่า
1.เราควรจัดการกับลุงและหลานๆ ของเราอย่างไร
2.เราควรทำอย่างไร ให้แม่คิดถึงตัวเองมากกว่าคนรอบข้าง
ขอบคุณค่ะ